Καλοκαιρινή μέρα στο κέντρο της Αθήνας… ο Νίκος αγχωμένος τρέχει να προλάβει κάτι πολύ επείγον. Ίσως αυτό του αλλάξει τη ζωή, πράγμα που θα φανεί σε λίγες στάσεις.
Γαβριήλ Φρανσουά
Είναι μεγάλος σε ηλικία. Εκείνη είναι μικρή. Τουλάχιστον πολύ μικρότερη από ‘κείνον. Θα μπορούσε να είναι όχι απλά κόρη του αλλά εγγονή του. Είναι όμορφη όμως η άτιμη. Και τώρα τι γίνεται; Μπέρδεμα.
Όλοι έχουν ένα μέρος που το θεωρούν καταφύγιο. Μερικοί κάνουν τα πάντα για να βρεθούν εκεί. Σφαίρες, αίμα, θάλασσα, ελληνικά νησιά και μπόλικη τεχνολογία είναι τα περιεχόμενα αυτής της ιστορίας.
Δυο άγνωστα άτομα στον κοινό χώρο ενός αναγνωστηρίου. Ο καθένας χαμένος στο δικό του κόσμο, στις δικές του σκέψεις. Ο καθένας προσπαθεί να περάσει την ώρα του, χαμένος στη μοναξιά του, με όποιο τρόπο μπορεί.
Το καλύτερο σημείο της αναχώρησης για ένα ταξίδι, είναι η στιγμή που αφήνεις το σπίτι για να πάς στο αεροδρόμιο. Αυτό και η αίσθηση που έχεις μόλις το αεροπλάνο καβαλήσει τα σύννεφα. Συνήθως. Αν τα καταφέρεις να φτάσεις μέχρι εκεί, αν τα καταφέρεις να φύγεις εγκαίρως από το σπίτι.
Μια μικρή ιστορία για ένα χωρισμό, κάτι αδέσποτες φωνές, κάποιον που δεν έχει ούτε διάθεση να συμμαζέψει το σπίτι του, και ένα παλιό σπίτι στο Βόλο. Η συνέχεια εντός.
Μια μικρή ιστορία για μια βόλτα που αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς κατέληξε. Πάντως από τώρα σας λέω ότι για όλα φταίει ένας σωρός από πέτρες και η ομορφιά μιας κόκκινης βέσπας.