Αλχημιστές πίσω από μισοσκότεινες σκιές κάνουν αιφνιδιαστική έφοδο και κλείνουν σπίτια.
Γιάννης Κουτσουσίμος
Πόση ώρα χρειάζεται για ν’ αγγίξεις την αιωνιότητα; ή τουλάχιστον, για να στην προσφέρει κάποιος; Μερικά δεύτερα είναι αρκετά. Είτε κρύβεται στη μπασογραμμή που θα εμφανιστεί από το πουθενά, σπάζοντας τον προηγηθέντα ήχο, είτε στη φωνή, είτε απλά σ’ εκείνο το σημείο που απογειώνει το τραγούδι και που δεν ξαναεπαναλαμβάνεται. Δε βρίσκω να γράψω κάτι άλλο, δεν είναι αρκετές οι λέξεις μου για να περιγράψω αυτό που συμβαίνει και μπορεί κανείς να μην καταλάβει.
Οι Zemial είναι ένα άλμπατρος που πετάει σε σκοτεινές κατακόμβες, πάνω από κύματα προοδευτισμού, και είναι άγνωστο πού θα καταλήξει. Γεύεται την αύρα κύκνων της Αγγλίας, την ένωση του ήλιου με το φεγγάρι και μοιράζει φτερά γοητευτικών ήχων για τους λάτρεις του πειραματισμού.
Τα άστρα στον κρύο ουρανό της Φινλανδίας βοήθησαν τον Goatspeed να φτάσει στο νόημα της δικής του λύτρωσης και να βρει τον δρόμο του.
Η ώρα είναι κάπου γύρω στα μεσάνυχτα, το σώμα ζητά λίγη ξεκούραση και τα βλέφαρα ικετεύουν να απομακρυνθούμε από οποιαδήποτε στάλα φωτός για να βυθιστούν στο σκοτάδι. Η ψυχή μας επιθυμεί κάτι τελευταίο από τη μέρα που μόλις τελείωσε, κάτι που θα την αναπαύσει, χωρίς να την προετοιμάζει απαραίτητα για την επόμενη που ακολουθεί. Ένα τραγούδι που κλείνει ένα δίσκο έχει πολλά να προσφέρει και δίχως να έχω καταλάβει ακόμη τον λόγο, εκείνα τα βράδια μου άρεσε να ακούω μόνο τα φινάλε ορισμένων δίσκων: συγκεκριμένες μπάντες, συγκεκριμένοι ήχοι και μία αδυναμία να εξηγήσω τον λόγο που τα επέλεξα, αν και θα τα παρομοίαζα με «ένα γλυκό φιλί για καληνύχτα».
Τα 44 χρόνια του “The Dark Side of the Moon” των Pink Floyd είναι πολλά ή λίγα; Νομίζω ότι έχει ελάχιστη σημασία, αφού απ' την πρώτη στιγμή συγκέντρωσε πάνω του εκατομμύρια βλέμματα. Σήμερα, παραμένει διαχρονικό και ξεχωριστό τόσο για τους απλούς μουσικόφιλους όσο και για τους μουσικούς που διδάχτηκαν απ' τη μουσική του. Το να κάναμε μια ανάλυση για το περιέχομενό του δεν θα μας ήταν αρκετό. Έτσι, με μεγάλη χαρά κι ευχαρίστηση, απευθυνθήκαμε σε έξι δικούς μας μουσικούς, θέτοντάς τους δύο ερωτήσεις: α) Πώς ήρθες σε επαφή με τον δίσκο; β) Πώς σε επηρέασε καλλιτεχνικά και βιωματικά; Και οι έξι είναι απολαυστικοί. Ένας μάλιστα απάντησε πέρα από τις ερωτήσεις, αλλά γιατί να μας πειράξει όταν εξομολογείται τις όμορφες αναμνήσεις του…
Fairies wear boots, long shadows fall, and Black Juju touch and ride the sky.
Κυρίες και κύριοι, στη σκηνή οι Need. Τώρα και για πάντα.