Δείτε την παρακάτω φωτογραφία και προσπαθήστε να μαντέψετε πού τραβήχτηκε.
Κέλλυ Πιλαλίδου
Είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσει το μυστήριο, οι υπολανθάνουσες ερμηνείες καταστάσεων και οι ανατροπές. Ένα μεγάλο ναι στις ανατροπές. Και η μουσική. Οπωσδήποτε καλή και ανεξερεύνητη μουσική. Για αυτούς τους λόγους πιστεύω πως οι Αμερικανοί είναι οι καλύτεροι στην οργάνωση και στην παραγωγή σειρών τηλεόρασης. Αν εξαιρέσεις τον ακαταλαβίστικο τρόπο που χωρίζουν τις τηλεοπτικές τους σεζόν (λίγα επεισόδια φέτος, λίγα του χρόνου… μη θυμηθώ ότι πχ. το “Under The Dome” ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2013 και η δεύτερη σεζόν αναμένεται το καλοκαίρι του 2014 και ξανασυγχυστώ από την αρχή), οι άνθρωποι έχουν ανάγει την εμμονή του τηλεθεατή σε τέχνη. Δύο λέξεις μόνο: True. Detective.
Κατά καιρούς έχουμε δει πολλούς καλλιτέχνες να δίνουν ζωή σε άψυχα αντικείμενα όπως τα υπέροχα τοπία και οι προσωπογραφίες που δημιούργησε ο Άγγλος Carl Warner αποκλειστικά με κάθε λογής φαγώσιμα… Ή το πώς θα μπορούσε να είναι η ζωή του ανθρώπου στον πεντανόστιμο, βρώσιμο μικρόκοσμο όπως τον δημιούργησε η σουρεαλιστική φαντασία του Christopher Boffoli με τις λεπτομερείς απεικονίσεις του. Άλλοτε πάλι είναι κλασικοί πίνακες που ζωντανεύουν και «κινούνται» χάριν της κοπιαστικής και ταλαντούχας δουλειάς του Ιταλού σκηνοθέτη Rino Stefano Tagliafierro και της ομάδας του. Ήταν αναμενόμενο λοιπόν να περάσει αυτή η τάση και στα βιβλία.
Ο Φεβρουάριος θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ο μήνας της καχυποψίας. Όσο πλησιάζουμε στα μισά του, τόσο μεγαλώνει και η δυσπιστία με την οποία κοιτάμε τις βιτρίνες ανθοπωλείων και ζαχαροπλαστείων μέχρι να εμφανιστούν οι πρώτες κόκκινες καρδούλες και τα σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς. Και μετά αρχίζει η γκρίνια: είναι εμπορική γιορτή, οι ερωτευμένοι γιορτάζουν όλον τον χρόνο, ο Άγιος Βαλεντίνος είναι καθολικός και άλλες παρόμοιες αγανακτισμένες δικαιολογίες. Αν είσαι από εκείνους που γιορτάζουν αγνοώντας τα δολοφονικά βλέμματα των γύρω σου θα νιώσεις ένα αίσθημα δικαίου στο τέλος του άρθρου. Αν πάλι είσαι σαν εμένα και φλερτάρεις έντονα με την ιδέα της λοβοτομής από το να γιορτάσεις έστω και μια φορά στις 14 του μήνα, σου έχω άσχημα νέα φίλε επαναστάτη: ήρθε η ώρα να αλλάξουμε στρατόπεδο.
O μοναδικός και αγαπημένος χαμαιλέων της παγκόσμιας μουσικής σκηνής David Robert Jones -κατά κόσμον David Bowie- την όγδοη μέρα του άρτι αφιχθέντος 2014 έκλεισε τα 67 του χρόνια. Γενέθλια συμβολικά, καθώς καλλιτέχνες τέτοιου βεληνεκούς έχουν καταφέρει να κάνουν τον χρόνο φίλο και σύμμαχό τους θέτοντας την έννοια «διαχρονικός» ταυτόσημη με το όνομά τους. O Bowie -«αιώνια» νέος και πάντα επίκαιρος- με την καριέρα του να μετρά αισίως 40 χρόνια ζωής εξακολουθεί να είναι δημιουργικός και παραγωγικός με μια πολυτάραχη ζωή που κυριολεκτικά τα συμπεριλαμβάνει όλα (και όλους).Η πολυσχιδής του προσωπικότητα… το alter ego και η πρωτοποριακή αισθητική του είχαν τόσο βαθιά και σημαντική επίδραση στη σύγχρονη λαϊκή κουλτούρα ώστε ακόμη και σήμερα ο Bowie να αποτελεί σημείο αναφοράς σχεδόν σε κάθε τομέα της ζωής, καλλιτεχνικό και μη…
Στις 20 Δεκεμβρίου του περασμένου έτους έγινε η πρεμιέρα του “Saving Mr. Banks”, μίας εκ των πολυαναμενόμενων οικογενειακών ταινιών εορταστικού κλίματος που απλόχερα προσφέρει το Χόλιγουντ την περίοδο αυτή. Η ταινία εξιστορεί την επίμονη προσπάθεια του διευθυντή της εταιρείας Walt Disney να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την ιστορία της Mary Poppins μαχόμενος την πεισματική άρνηση της συγγραφέως και δημιουργού του έργου, Pamela Lyndon Travers. Αγαπημένο μότο της διάσημης εταιρείας είναι το «τέλος καλό, όλα καλά», ρητό που βεβαίως τιμάται πιστά και στη συγκεκριμένη ταινία με τους πρωταγωνιστές της χαρωπούς και απαστράπτοντες να ενθουσιάζονται με το τελικό ναι της Travers, δημιουργώντας έτσι μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες όλων των εποχών. Αν όμως το Χόλιγουντ είναι γνωστό για κάτι, αυτό είναι το λαμπερό, φανταχτερό και με κάθε κόστος ψέμα.
Κάθε φορά, το διάστημα μεταξύ Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου παντός είδους λίστες καραδοκούν που συνήθως κατονομάζουν τα καλύτερα ή τα χειρότερα «τάδε» της χρονιάς που μας άφησε χρόνους. Μία από αυτές που ξεχώρισαν για το 2013 είναι η πολύκροτη λίστα που ετοίμαζαν εδώ και αρκετό καιρό ο ιστότοπος BookPress.gr μαζί με το βιβλιοπωλείο Πολιτεία. Πάνω από 100 λόγιοι συγγραφείς, ποιητές, λογοτέχνες και πεζογράφοι, νεότεροι και παλαιότεροι, κλήθηκαν να δημιουργήσουν την προαναφερθείσα λίστα με τα 100 καλύτερα βιβλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας των τελευταίων 200 χρόνων (1813 – 2013).
Ταλέντο, ιδιορρυθμίες, ενίοτε τρέλα αλλά και μια μεγάλη δόση δράματος είναι τα βασικά συστατικά, για να χτιστεί ένας μύθος γύρω απο τον εκάστοτε καλλιτέχνη. Πολλές φορές θεωρούνται και απαραίτητα, για να μετατραπούν σε ισχυρό παραισθησιογόνο για τους απανταχού στερημένους junkie – κοινούς θνητούς, οι οποίοι θα έκαναν τα πάντα για να πάρουν μια δόση απο τους καλλιτέχνες «θεούς» τους.