Μέσα στους αιώνες, οι καλλιτέχνες -ο καθένας με τον δικό του τρόπο και ύφος- μας άφησαν κληρονομιά πιστές εικόνες του εαυτού τους. Υπάρχει, ωστόσο, ένας καλλιτέχνης, ο Ιάπωνας Hananuma Masakichi, που δεν συμβιβάστηκε με τη συνηθισμένη ζωγραφική ή γλυπτική απόδοση του εαυτού του αλλά θέλησε να δωρίσει στο ομοίωμά του μέρη του ίδιου του σώματός του.
Νικολέτα Πρέπη
Χωρίς τον Αlbrecht Dürer, πιθανότατα, η Γερμανία δεν θα είχε γνωρίσει την Ιταλική Αναγέννηση και δεν θα είχε διαμορφωθεί η αντίστοιχη γερμανική αναγεννησιακή τέχνη. O Dürer δεν ήταν μόνο ένας εξαιρετικός δημιουργός αλλά και ένας ικανός επιχειρηματίας. Κατάφερε να δημιουργήσει τον δικό του κύκλο πελατών τόσο στη χώρα του όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, και υπήρξε ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που διεκδίκησε και πέτυχε την καταχώρηση των πνευματικών του δικαιωμάτων στα έργα του.
Η Liliana Porter τοποθετεί προσεκτικά επιλεγμένες μινιατούρες σε μονοχρωματικά πλαίσια, που «ελεύθερα» αφηγούνται παραμύθια και ιστορίες που πραγματεύονται μεγάλα υπαρξιακά ζητήματα και συναισθηματικές καταστάσεις.
Ο Rembradt είναι μία από τις εμβληματικότερες μορφές στην ιστορία της τέχνης. Τα έργα του συνεχίζουν να εκπλήσσουν τους θεατές και να προβληματίζουν τους ειδικούς. Ειδικότερα, οι πολυάριθμες αυτοπροσωπογραφίες του συνιστούν το μεγαλύτερο μυστήριο της δουλειάς του σε βαθμό και επιρροή ανάλογη με της «Τζιοκόντας» του Leonardo Da Vinci.
Το ″The Nightmare″ είναι το γνωστότερο έργο του Henry Fuseli (το κανονικό του όνομα ήταν Johann Heinrich Füssli). Κυκλοφόρησε ευρέως ως χαρακτικό αντίγραφο. Εικονίζει μια γυναίκα που κοιμάται, ενώ ταυτόχρονα συμβολίζει την έννοια του εφιαλτικού ύπνου. Στο στήθος της κάθεται ένας δαίμονας, ενώ το κεφάλι ενός αλόγου προβάλλει μέσα από τις κουρτίνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ρομαντικού κινήματος, ο πίνακας επηρέασε πολλούς λογοτέχνες όπως την Mary Shelley και τον Edgar Allan Poe.
Ο Hans Bellmer δημιούργησε ένα συναισθηματικό, διανοητικό και ερωτικό έργο, το οποίο συνεχίζει να εμπνέει τον κόσμο της τέχνης μέχρι και σήμερα. Ανήκει σε εκείνους τους καλλιτέχνες που χρησιμοποίησαν τα πάθη της ψυχής και του σώματος για να καταγγείλουν τα σύγχρονά τους πολιτικά καθεστώτα.
Tο έργο του Mark Quinn πραγματεύεται την απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στο άτομο και το σώμα του, σε μία εποχή όπου οι επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις είναι ραγδαίες. Τα σώματα που δημιουργεί είναι συνήθως κατακερματισμένα ή/και εξαρτημένα από τα επιτεύγματα του πολιτισμού. Χρησιμοποιώντας σωματικά υγρά, φαρμακευτικά σκευάσματα, χημικά προϊόντα κ.ά., ο καλλιτέχνης κατασκευάζει πορτραίτα που αγγίζουν τα όρια του πραγματικού, αποφεύγοντας την ωραιοποίηση και κάθε είδους εξιδανίκευση.
To Her/She Senses: Imag(in)ed Malady Project δεν μπορεί να θεωρηθεί ένα συνηθισμένο καλλιτεχνικό project. Πρώτον, πραγματοποιήθηκε από δύο πολύ καλές φίλες–καλλιτέχνιδες και, δεύτερον, διατάραξε τα όρια μεταξύ της ενσυναίσθησης και της ταύτισης, της τέχνης και της ζωής, του Εγώ και του άλλου. Θέτοντας στο επίκεντρο την ασθένεια, το project αποκάλυψε τη συχνά επικίνδυνη συναισθηματική επικοινωνία των καλλιτεχνών κατά τη διεξαγωγή του έργου και την ψυχική ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ δύο ατόμων που βιώνουν την ίδια κατάσταση, ωστόσο με πολύ διαφορετικό τρόπο.
Ο Στάθης Λογοθέτης (1925-1997) ανήκει στην καλλιτεχνική πρωτοπορία της γενιάς του ’70 στην Ελλάδα. Η δημιουργικότητά του επηρεάστηκε από το έντονο κλίμα των πολιτικών και κοινωνικών αντιδράσεων, με αποτέλεσμα τα έργα του να σπάνε τις παραδοσιακές συμβάσεις, χωρίς να απομακρύνονται από την ιστορία της ζωγραφικής τέχνης. Η καλλιτεχνική του παραγωγή ακολουθεί την τεχνική της καταστροφής και της (ανα) -δημιουργίας. Η συγκεκριμένη πρακτική είναι καρπός του φόβου που προκάλεσαν οι πολιτικές εξελίξεις στο μεταπολεμικό κόσμο θέτοντας νέα φιλοσοφικά και καλλιτεχνικά ερωτήματα σχετικά με την ουσία της ύπαρξης και τον ρόλο της τέχνης γύρω από τον άξονα του memento mori. Παρόλ΄αυτά, ο Λογοθέτης δεν υπηρετεί μία τέχνη της απελπισίας αλλά της αυτογνωσίας. Η αναπαράσταση του τραύματος ανοίγει στο θεατή τον δρόμο της συνάντησης με τον εαυτό του, γεγονός που οδηγεί στην κάθαρση – θεραπεία της ανθρωπότητας και κατά συνέπεια της κοινωνίας.