Νοέμβριος 1972. Η Carly Simon κυκλοφορεί σε single το “You’re So Vain”, που έμελε να γίνει το μοναδικό τραγούδι της που θα φτάσει στο νούμερο 1 των αμερικανικών charts. Σχεδόν μισό αιώνα μετά, το “You’re So Vain”, όχι απλά ακούγεται το ίδιο φρέσκο, αλλά έχει πλέον καθιερωθεί ως ένα από τα «απόλυτα» τραγούδια χωρισμού… Όπως έχει ειπωθεί, αν το “You’re So Vain” δεν αποτελεί μέρος της playlist ενός χωρισμού, τότε δεν έχεις χωρίσει πραγματικά ακόμα! Γιατί, μόνο όταν έχεις πραγματικά συνειδητοποιήσει το τέλος μιας σχέσης, μπορείς να πετάξεις στον άλλον περιπαικτικά και κατάμουτρα τον στίχο: «είσαι τόσο ματαιόδοξος, που μπορεί να νομίσεις ότι αυτό το τραγούδι είναι για σένα»!
Solus Ipse Gherkin
31-10-1963: Στο νούμερο 1 των Βρετανικών charts, ανεβαίνει το συγκρότημα των Gerry And The Pacemakers, από το Liverpool. Η επιτυχία αυτή θέτει ένα ρεκόρ για την εποχή και τη μουσική ιστορία, καθώς το συγκρότημα ενώ έχει κυκλοφορήσει μόλις 3 τραγούδια σε single, τα βλέπει να κατακτούν το ένα μετά το άλλο την κορυφή των charts!
Αν στην ιστορία της Rock υπήρξε ποτέ στιγμή στην οποία η μουσική και οι στίχοι που τη συνοδεύουν συναντιούνται ολοκληρωτικά με τα φιλοσοφικά ερωτήματα και τις αγωνίες που ο άνθρωπος προσπαθεί να εξηγήσει και να κατευνάσει, τότε η στιγμή αυτή είναι το “The Dark Side of the Moon”. Μια φιλοσοφική διάλεξη σχεδόν 43 λεπτών που αναμοχλεύει τον θάνατο, την ψυχική ασθένεια, την ματαιότητα, τον άκρατο καταναλωτισμό της σύγχρονης κοινωνίας, την απληστία, την εγγενή ανθρώπινη ροπή προς την αντιπαράθεση και τον πόλεμο…
Εντάξει το ξέρω, η αισθητική μας, η στάση μας απέναντι στα πράγματα, το γεγονός ότι δεν περιμένουμε μια συγκεκριμένη ημέρα για να εκφράσουμε τα αισθήματά μας, η εναλλακτικότητά μας και γενικώς ο αντικομφορμισμός μας, μας ωθεί στο να σνομπάρουμε κάθε χρόνο την «ημέρα των ερωτευμένων». Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που το «έτερον ήμισυ» διακατέχεται από ρομαντισμό που δεν μπορούμε να αποφύγουμε; Και θέλουμε να του κάνουμε το χατίρι; Ιδού λοιπόν μια λίστα για την ημέρα του «Αγίου Βαλεντίνου» που αφενός θα ικανοποιήσει το ταίρι μας (βγάζοντας μας ασπροπρόσωπους!), αλλά θα ακουστεί εντάξει και για τα δικά μας «περίεργα» γούστα…
Ο Nick Cave είναι φίλος μου. Ο ίδιος δεν το ξέρει, αλλά είναι ένας από τους καλύτερους φίλους μου. Η φιλία μας είναι από αυτές που ονομάζονται «σχέση ζωής» και αντέχει σχεδόν 40 χρόνια. Και φυσικά έχει περάσει από όλες τις φάσεις από τις οποίες περνάει μια μακροχρόνια σχέση: μια πρώτη, μάλλον δυσάρεστη γνωριμία, την διαδέχτηκε η αποδοχή με επιφυλακτικότητα που τελικά ξεπεράστηκε για να διαμορφωθεί αυτή η σχέση πάθους που μας περπάτησε δεκαετίες ολόκληρες. Σήμερα, στην ωριμότητα των χρόνων, οι συναντήσεις μας δεν είναι το ίδιο πυκνές, αλλά όταν συμβαίνουν πλημυρίζουν από νοσταλγία, εκείνη που σε φέρνει στην κατάσταση να συνεννοείσαι πλέον χωρίς λόγια, απλά μόνον με την εκατέρωθεν ματιά που δηλώνει: «τι έχουμε περάσει μαζί εμείς οι δύο…». Αυτή τη νοσταλγία θα αισθανθούμε μεταξύ μας ξανά -οι δυο μας- στην επικείμενη συνάντηση μας: Πέμπτη 16 Νοεμβρίου στην Sports Arena (Tae Kwon Do), στη sold out συναυλία των Nick Cave and The Bad Seeds.
Με αφορμή την εμφάνισή του στην Αθήνα, θυμόμαστε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές του συνεργασίες.
Ένας μήνας πέρασε από το Ziria Music Festival 2017 και ανυπομονούμε ήδη να φτάσει το επόμενο καλοκαίρι που θα ξαναζήσουμε τρεις μέρες μουσικής στη φιλόξενη αγκαλιά της Ζήρειας. Η διοργάνωση έβαλε και φέτος τον πήχη ψηλά και πάλι όμως κατάφερε να ξεπεράσει τις προσδοκίες, αγγίζοντας επαγγελματικά standards. Το κοινό ήταν πολύ και ενθουσιώδες. Οι μουσικοί για μιαν ακόμη φορά ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των Μουσών και έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Είναι πλέον αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η χώρα μας διαθέτει μια εξαιρετική μουσική παραγωγή και η βεβαιότητα αυτή αποτελεί πραγματική ελπίδα για το μέλλον. Παρά το κρύο και την υγρασία που έπεφτε κάθε βράδυ, παραμέναμε μέχρι τέλους εκεί, τιμώντας αυτό που πραγματικά πιστεύουμε και αγαπάμε: Τη Μουσική! Με το τέλος του Φεστιβάλ, πήραμε μαζί μας τις αναμνήσεις του τριημέρου και παρακάτω μοιραζόμαστε μερικές από αυτές:
Το ετήσιο ραντεβού των φίλων της μουσικής επαναλαμβάνεται στις 24, 25, 26 Αυγούστου στο Αθλητικό Κέντρο Ζήρειας, στα 1.550 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το βουνό, τα έλατα, τα άγρια άλογα, η λίμνη Δόξα, το σπήλαιο που γεννήθηκε ο Ερμής, ο ποταμός Σύθας, συνθέτουν ένα απίστευτο φυσικό σκηνικό, από εκείνα που κάνουν τόσο ξεχωριστή την ελληνική γη. Μέσα σε αυτό το συναρπαστικό σκηνικό, εκεί όπου οι κορυφές σμίγουν με τ’ αστέρια και τα υπόλοιπα στοιχεία της φύσης, οι ακούραστοι εθελοντές–διοργανωτές του Φεστιβάλ, ετοιμάζονται και φέτος να υποδεχτούν σε ένα τριήμερο πάρτι τους εραστές της Μουσικής. Της τέχνης που έτσι κι αλλιώς γεννήθηκε στα βουνά, τόπο καταγωγής και κατοικίας των εννέα Μουσών, των «παρθένων που μας κάνουν να ξεχνάμε τα βάσανά μας και απαλύνουν τους πόνους μας», σύμφωνα με τον Ησίοδο.
1η Ιουνίου 1967 ξεκινούσε και επίσημα, με όρους ημερολογιακούς το «καλοκαίρι της αγάπης», ένα γεγονός που έμεινε στην ιστορία ως το αποκορύφωμα του εορτασμού της hippie κουλτούρας. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι της εποχής με επίκεντρο τη συνοικία Haight-Ashbury του San Francisco και το φεστιβάλ του Monterey της California, αλλά και με παράλληλες εκδηλώσεις στις υπόλοιπες ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Βρετανία και την Ευρώπη, μαζεύονταν από την άνοιξη ως τις αρχές του Οκτώβρη του 1967, με μόνο σκοπό να γιορτάσουν, να χορέψουν, να αγαπηθούν και να νιώσουν ελεύθεροι από κάθε συμβατικότητα και υποχρέωση. Στις αποσκευές τους οι περισσότεροι είχαν και το soundtrack που συνόδευσε κατά κύριο λόγο τις συγκεντρώσεις τους εκείνο το καλοκαίρι, που δεν ήταν άλλο από το “Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band”, που κυκλοφόρησε την 1η Ιουνίου του 1967.
Στις 25 Μαΐου 1967 οι Procol Harum μαθαίνουν ότι το single που κυκλοφόρησαν λίγες μέρες νωρίτερα, στις 12 του μήνα, μπαίνει στα βρετανικά charts. Εντελώς απροσδόκητα γι αυτούς, θα ακολουθήσει μια μυθική πορεία και μόλις δυο βδομάδες αργότερα θα γίνει νούμερο 1 στη Βρετανία. Θα ακολουθήσουν μια δεκάδα χώρες στις οποίες το “A Whiter Shade of Pale” θα πιάσει την κορυφή και αρκετές άλλες στις οποίες θα μπει στο top 10. Πενήντα χρόνια αργότερα και με πάνω από 10 εκατομμύρια πωλήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, ξανακοιτάμε την ιστορία πίσω από το τραγούδι.