Κανονικά, θα αναρωτιόταν κάποιος, γιατί έχει ενδιαφέρον ένα συγκρότημα που ασχολείται με ένα είδος μουσικής που μετράει ήδη 54 χρόνια. Το γεγονός ότι οι Dirty Fuse παίζουν κυρίως δικές τους συνθέσεις, έχουν ήδη ένα κοινό που τους ακολουθεί φανατικά, ότι μέσα σε λίγα χρόνια έχουν πέντε δισκογραφικές δουλειές και ότι ένα κομμάτι τους έχει ψηφιστεί ως ένα από τα 101 καλύτερα Surf Tracks Worldwide από το 1970 και μετά, είναι παραπάνω από αρκετοί λόγοι για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Το καλό είναι ότι υπάρχουν κι άλλοι!
Solus Ipse Gherkin
Το πρώτο live της χρονιάς, παρά το γεγονός ότι δεν είχε ηλεκτρικό ήχο, έθεσε ιδιαίτερα ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων για τη συνέχεια. Όχι τυχαία, καθώς στη σκηνή ήταν οι Last Drive, ούτε όμως και βέβαια, γιατί κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς περίμενε να ακούσει. Ας δούμε πως οι Alex K, Γιώργος Καρανικόλας και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος κατάφεραν να συνεπάρουν το κοινό που γέμισε το Τριανόν επί δύο συνεχόμενες βραδιές.
Η αναβολή της συναυλίας των Sisters of Mercy τον Οκτώβριο είχε ως αποτέλεσμα μια περίεργη συγκυρία: Με διαφορά 24 ωρών, παρακολούθησα στον ίδιο χώρο τις πολυαναμενόμενες συναυλίες δυο αγαπημένων, στην Ελλάδα, συγκροτημάτων. Παρά τις επιμέρους σημαντικές μουσικές διαφορές τους, το γεγονός ότι οι Sisters of Mercy ανήκουν στην αυθεντική γενιά του Post-Punk, ενώ οι Editors ανήκουν στους Post-Punk Revivalists, με οδήγησε σε κάποιες αναπόφευκτες συγκρίσεις. Ακολουθούν τα αποτελέσματα…
Η περίπτωση ΙΟΝ δεν είναι νέα – ούτε τυχαία. Με μια διαδρομή που ξεκινάει από τη δεκαετία του 1980, ο ΙΟΝ – Γιάννης Παπαϊωάννου – όχι μόνο δίνει περιεχόμενο στην έννοια underground αλλά την υπογραμμίζει εμφατικά, ώστε τόσο η έννοια όσο και ο ίδιος να είναι τελικά ολοφάνεροι και επιβλητικοί. Με τις κατά καιρούς διαφορετικές ή επικαλυπτόμενες ιδιότητές του – δημοσιογράφος, μουσικός, παραγωγός, εκπληκτικός dj – ο ΙΟΝ δεν μένει ποτέ ακίνητος: ανακαλύπτει συνεχώς καινούργιες γωνίες στο αστικό περιβάλλον που ζει και λατρεύει ώστε να κερδίσει καινούργια ακροατήρια που θα τον συνοδεύσουν στα απόκοσμα και υπερβατικά μουσικά ταξίδια του.
Βόρεια Αγγλία, 1968: Οι Mods έχουν ηττηθεί. Μεσουρανούν Progressive και Hard Rock ήχοι. Κι όμως… πολλοί νέοι της εργατικής τάξης αναζητούν στο καλό ντύσιμο, στη Soul και στις αμφεταμίνες μια ταυτότητα που θα τους κάνει «ξεχωριστούς». Χωρίς ιδεολογικό στίγμα και στην πραγματικότητα υιοθετώντας ξένα πολιτισμικά στοιχεία (ιταλική μόδα, μαύρη μουσική), δημιούργησαν μια υποκουλτούρα που διήρκησε μέχρι τα μέσα των 70s, όταν Punk και Disco άλλαξαν τα δεδομένα.
Ο ήχος του μεταξιού: μια μουσική συνάντηση που άργησε χιλιάδες χρόνια
Μπορεί ο έβδομος δίσκος ενός συγκροτήματος να είναι το ίδιο καλός με τον πρώτο;