Το πτώμα μίας άτυχης γυναίκας εντοπίζεται μέσα σε ένα παράξενο κουτί, το οποίο έχουν διαπεράσει σπαθιά, θυμίζοντας φρικιαστικό μαγικό κόλπο που απέτυχε παταγωδώς. Η υπόθεση όμως είναι τόσο ξεκάθαρη όσο φαίνεται; Ή μήπως πρόκειται για ένα πρωτόγνωρα ειδεχθές έγκλημα; Τα στοιχεία γρήγορα οδηγούν στα ίχνη ενός μυστηριώδους κατά συρροή δολοφόνου και η αστυνομικός Μίνα Νταμπίρι σε συνεργασία με τον πνευματιστή Βίνσεντ Βάλντερ θα κληθούν να απαντήσουν στα μεγάλα ερωτηματικά: ποιος είναι ο δολοφόνος και ποια η γυναίκα που έπεσε θύμα του; Η Μίνα και ο Βίνσεντ αρχίζουν ένα ανελέητο κυνηγητό∙ εάν θέλουν να πιάσουν τον δολοφόνο πριν ξαναχτυπήσει, θα πρέπει να βάλουν στην άκρη τους προσωπικούς τους δαίμονες και να μπουν στο μυαλό του δράστη…
Χαρά Πρωτόπαπα
«Με το ‘να χέρι κρατάω το παιδί μου, με το άλλο μια σκούπα. Με το ‘να χέρι μαγειρεύω, με το άλλο μαχαιρώνομαι. Τι ωραίο που έχουμε δύο χέρια. Τι πρακτικό.»
«Στις σκέψεις του ήρθε και κάθισε η παράνοια. Δεν ήταν αυτός που είχε διαλέξει τη λίμνη Σε-ριονγκ. Η λίμνη ήταν εκείνη που τον είχε καλέσει κοντά της.»
«Όχι, δεν σε μισώ. Σε λυπάμαι, όπως σε λυπόμουν πάντα. Γιατί οι τύψεις είναι απλώς άλλη μία εκδοχή του θανάτου- το πιο φρικτό, το πιο βασανιστικό είδος θανάτου.»
Μπορούμε, άραγε, να απαλλαγούμε ποτέ από το παρελθόν μας;
«Αυτή ήταν η αίσθηση της Ιστορίας; Η Γερμανία θα εισέβαλλε στην Τσεχοσλοβακία. Η Γαλλία θα κήρυσσε πόλεμο στη Γερμανία. Η Βρετανία θα στήριζε τη Γαλλία. Τα παιδιά του θα φορούσαν μάσκες αερίων.»
«Η πόλη ήξερε για το σκοτάδι. Ήξερε για το σκοτάδι που πέφτει στη γη όταν η περιστροφή την κρύβει από τον ήλιο, και για το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής».
Ο Stephen King επιστρέφει δυναμικά με το «Μόνο αν μυρίζει αίμα», μία συλλογή από τέσσερις ανέκδοτες νουβέλες που θα γοητεύσουν κάθε πιστό αναγνώστη αλλά και θα κερδίσουν τις εντυπώσεις όσων πρωτοξεκινούν το ταξίδι τους στον μαγικό κόσμο του Βασιλιά. «Αν υπάρχουν πράγματι φαντάσματα», είπε η κυρία Χάργκενσεν, «στοίχημα ότι δεν είναι όλα άγια».
«Ο διάβολος είναι εδώ» είπε χτυπώντας το στήθος του «επωάζεται μέσα μας. Είναι αυτό που είμαστε, άμα μας απογυμνώσεις από τις στολές, τους βαθμούς και τους τίτλους».