Περπατώ για πρώτη φορά με μια δική μου πλεόν αναλογική φωτογραφική μηχανή στα χέρια. Οι τελευταίες μέρες του Νοέμβρη είναι κρύες, καθαρές και ηλιόλουστες. Στην οδό Ασκληπιού, στους μεγάλους, άτσαλα τοποθετημένους πάγκους των παλαιοβιβλιοπωλείων, μερικά χέρια περιεργάζονται τα κάθε λογής στιβαγμένα βιβλία. Κάποια από αυτά τα χέρια ανήκουν σε ανθρώπους ηλικιωμένους, άλλα σε νεότερους. Ανθρώπους ψηλούς, ανθρώπους μικρόσωμους, βιαστικούς και υπομονετικούς. Ύστερα, κάποια στιγμή όλοι συνεχίζουν τον δρόμο τους και τα βιβλία μένουν εκεί μόνα τους, ακίνητα, σχεδόν σαν να περιμένουν κάτι ή κάποιον. Λίγο πιο κάτω, μια άλλη σκηνή του Αθηναϊκού αστικού τοπίου… Αυτή τη φορά, οι άνθρωποι περπατούν σε σειρά. Ο ένας βαδίζει πίσω από τον άλλον. Τα πεζοδρόμια είναι πολύ στενά για οτιδήποτε διαφορετικό. Μια προσεκτικότερη ματιά και σχεδόν ολόκληρη η ανθρωπότητα βρισκόταν στη σειρά εκείνη. Διαφορετικές καταγωγές, ηλικίες, σκέψεις, ιστορίες, συναισθήματα…Όλα αυτά βάδιζαν στην ίδια γραμμή προς αλλιώτικους ή ίσως και κοινούς προορισμούς.
Ζωή Καρακατσάνη
Λογοτεχνία και δικτατορία: Η κριτική του Roberto Bolaño.
Εδώ και δεκαετίες, η Penny Siopis, γεννημένη στο Vryburg της Νοτίου Αφρικής από Έλληνες γονείς, ερευνά με αξιοσημείωτο θάρρος τις πλευρές εκείνες της ζωής, τόσο της προσωπικής όσο και της συλλογικής, που αποκαλύπτουν όλη την ασχήμια και την ομορφιά του να είσαι άνθρωπος.
Ένας ήρωας του καιρού μας: Ακροβατώντας μεταξύ της πραγμάτωσης και της φθοράς του ανθρώπινου στοιχείου.
Οι Αρμονίες του Werckmeister: Επανάσταση και Ερείπια.
Στο βιβλίο του «Walden», ο Henry David Thoreau, θέλοντας να δώσει έμφαση στην απλότητα μέσω της οποίας ο άνθρωπος μπορεί να αισθανθεί τη ζεστασία μιας εσωτερικής πληρότητας, αναφέρει: «Στο σπίτι μου είχα τρεις καρέκλες: μια για τη μοναξία, δύο για τη φιλία, τρεις για τη συντροφία.» Ωστόσο, ακόμη και αυτός ο ασκητικός σχεδόν τρόπος ύπαρξης και αλληλεπίδρασης με τον κόσμο φαίνεται εντελώς απρόσιτος στους χαρακτήρες της ταινίας του Šarūnas Bartas με τίτλο «Τρεις ημέρες».
Το ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημέριου: Μια εκκωφαντική σιωπή.