Blue Ruin του Jeremy Saulnier: Οφθαλμός αντί οφθαλμού
Τα λιοντάρια κυνηγούν την αντιλόπη που χάθηκε από το κοπάδι. Είναι πιο εύκολο το θήραμα να πιαστεί αν έχει αποκοπεί από το σύνολο στο οποίο ανήκει. Τα λιοντάρια θα το φτάσουν, θα το κατασπαράξουν. Είναι ο νόμος της ζούγκλας, ο ισχυρός τρώει τον αδύναμο. Τα λιοντάρια πάντα θα κατασπαράζουν τις αντιλόπες και οι αντιλόπες πάντα θα κατασπαράζονται από τα λιοντάρια. Στην κοινωνία όμως των ανθρώπων τα πράγματα δεν είναι και τόσο ξεκάθαρα. Από τη μία μέρα στην άλλη, από τη μια στιγμή στην άλλη, τα λιοντάρια γίνονται αντιλόπες και οι αντιλόπες λιοντάρια. Αλληλοκατασπαράζονται. Είναι τρομακτική αυτή η ανθρώπινη ζούγκλα. Δεν υπάρχει άσπρο - μαύρο. Υπάρχει μόνο ένα απέραντο, μονότονο γκρι.
Ο Dwight αποκόπηκε από το δικό του κοπάδι, την οικογένειά του (όση του απέμεινε). Δυσκολεύεται ή μάλλον αρνείται να προσαρμοστεί στην ανθρώπινη ζούγκλα που τον περιβάλλει. Προτιμά να ζει στο μπλε σαραβαλιασμένο Pontiac του, να φοράει πάντα το ίδιο βρώμικο μπλε μπουφάν, να ξεπλένει τις αμαρτίες του στα μπλε νερά του Ατλαντικού ωκεανού, να κάνει μήνες να ακούσει την ίδια του τη φωνή. Είναι ένα μελαγχολικό ανθρώπινο ερείπιο. Είναι μια φοβισμένη αντιλόπη. Μια σειρά από γεγονότα θα τον μετατρέψουν σε λιοντάρι. Το δικαιολογημένο μίσος, η δίψα για εκδίκηση, η εμμονή για την απονομή δικαιοσύνης θρέφουν το βρυχηθμό του. Το λιοντάρι πείνασε. Το λιοντάρι διψάει για αίμα.
Το Blue Ruin θεωρείται θρίλερ, αλλά δεν είναι. Πρόκειται για ένα γεμάτο σασπένς, στοχαστικό οικογενειακό δράμα. Το αίμα κυλάει ελάχιστο, πολύτιμο, οικογενειακό. Τι είναι χειρότερο; Να τερματιστεί η δική σου ζωή ή να ζήσεις μια ολόκληρη αιωνιότητα χωρίς εκείνους που αγάπησες; Να ζήσεις μια ζωή που μόνος σκοπός της θα είναι η εκδίκηση και το μίσος; Να ζήσεις μια ζωή κλεισμένος σε κάποιο ζοφερό κελί επειδή θεώρησες ηθικά σωστό να δηλώσεις ένοχος για ένα έγκλημα που δεν διέπραξες; Να ζήσεις μια ζωή αδικημένος και κατατρεγμένος ως θήραμα ή δικαιωμένος έχοντας όμως βάψει τα χέρια σου με αίμα; Υπάρχει έστω ένας ενήλικος άνθρωπος στον κόσμο αυτόν που να είναι εντελώς αθώος ή εντελώς ένοχος; Τα πάντα είναι σχετικά, ακόμα κι όσα ορίζονται από νόμους και ηθικούς κώδικες. Η ενοχή είναι σχετική. Κάποιες φορές, το πιο τρομαχτικό πρόσωπο σε ένα θρίλερ δεν είναι εκείνο που κρατάει το όπλο του εγκλήματος.
Ο Dwight ξεκινάει ένα road trip με σκοπό να εντοπίσει και να εκτελέσει τον άνθρωπο που θεωρεί υπεύθυνο για τη δολοφονία των γονιών του, ο οποίος μόλις αποφυλακίστηκε έχοντας εκτίσει την ποινή του για τις δύο αυτές δολοφονίες. Το αίμα θα φέρει και άλλο αίμα. Οφθαλμός αντί οφθαλμού. Ο Dwight και η οικογένεια του δολοφόνου βυθίζονται σε μία αιματηρή βεντέτα, εναλλάσσοντας τους ρόλους του θύματος και του θύτη. Όλα ξεκίνησαν μία γενιά πριν, αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα..
Ο Jeremy Saulnier ενορχηστρώνει δεξιοτεχνικά το παιχνίδι του θηράματος και του κυνηγού, χρησιμοποιεί τη βία με μέτρο, υπαινίσσεται θαυμάσια τις εναλλαγές στον εσωτερικό κόσμο του Dwight, γεγονός στο οποίο βοηθάει και η υπέροχα μουντή φωτογραφία του φιλμ. Ο κόσμος είναι βίαιος, είναι ανηλεής και στην παραμικρή ένδειξη αδυναμίας ίσως βρεθεί κάποιος να σε κατασπαράξει, αλλά ευτυχώς έχει τουλάχιστον ακόμα χώρο για συναισθήματα.
Photo Sources
- Imdb
- Weirdwave.gr
- Cubecinema.com
