Βρετανική τηλεόραση: Όπως την είδαν, την βλέπουμε και θα την δείτε. Mέρος Β: The Young Ones
The Young Ones : Συγκάτοικοι στην τρέλα. Τέσσερις φοιτητές «ανατινάζουν» την τηλεόραση της θατσερικής Βρετανίας.
Στην αρχή της δεκαετίας του ‘80, μια ομάδα νέων δημιουργεί μια σειρά διαφορετική, παρανοϊκή και σουρεαλιστική, αντικατοπτρίζοντας απόλυτα τους ρυθμούς της εποχής. Γεμάτη μουσική, στα πρότυπα των πρωτοπόρων στη σουρεαλιστική σάτιρα Monty Python, χωρίς παρόλ’αυτά να αντιγράφει το χιούμορ τους, η σειρά “The Young Ones” έκανε αισθητή την παρουσία της στη νεολαία που πάσχιζε να βρει τον εαυτό της και να διαφοροποιηθεί από τη συντηρητική γενιά των γονιών της (όπως κάθε νέα γενιά πρέπει να κάνει άλλωστε).
Η δεκαετία του ‘80 σήμερα για τους περισσότερους (που δεν την έχουν ζήσει) είναι συνυφασμένη με μια τρελή οικονομική άνθηση, την εμφάνιση των yappies, τον ψυχρό πόλεμο, την απειλή (τρομοκρατία) ενός πυρηνικού πολέμου καθώς και την απίστευτη μουσική που παράχθηκε κατά τη διάρκειά της.
Για τους Βρετανούς, η δεκαετία αυτή εκτός από τα παραπάνω «σκιάζεται» από ένα όνομα, αυτό της Μαργκαρετ Θάτσερ. Κατά τη διάρκεια της θητείας της υπήρξαν έντονες τριβές και κοινωνικές αντιπαραθέσεις, ενώ η ατσάλινη αντιμετώπιση της κυβέρνησής της όσον αφορά την ανάγκη του λαού για ουσιαστικές αλλαγές της έδωσαν το προσωνύμιο «σιδηρά κυρία».
Στην περίπτωση της τηλεόρασης, όντας δημόσια, κρατικοκρατούμενη λοιπόν κατά μια έννοια, τα προγράμματά της ακολουθώντας το μοτίβο της κυβέρνησης θεωρούνταν σχεδόν «αποστειρωμένα» για τα γούστα της νεολαίας. Κάπως έτσι και προσπαθώντας να βρεθεί κάτι εναλλακτικό ώστε να προσελκύσουν το νεαρό κοινό στην τηλεόραση δημιουργήθηκε η σειρά “The Young Ones”.
Προερχόμενη από σκετσάκια των stand-up κωμικών Adrian Edmondson, Rik Mayall, Alexei Sayle και Nigel Planer η σειρά ακολουθεί τη ζωή τεσσάρων φοιτητών στερεότυπων που ακόμα και σήμερα μπορούμε να συναντήσουμε στους διαδρόμους των πανεπιστημίων. Ένας αναρχικός, ένα πανκιό, ένας χίπις και ένας τρέντης (επίσημες και πασιφανώς δόκιμες ορολογίες) συγκατοικούν σε ένα σπίτι σχεδόν κατεστραμμένο, ενώ ο περίεργος σπιτονοικοκύρης τους κάνει συχνά την εμφάνισή του έχοντας παράλογες απαιτήσεις (και ακόμα πιο περίεργες ιστορίες να διηγηθεί). Στην κεντρική ιστορία, παρεμβάλλονται άλλα μικρά σκετσάκια με άλλους πρωταγωνιστές σχολιάζοντας ή συνεχίζοντας κάποιο αστείο που έχει ειπωθεί, καθώς και παρουσιάσεις νέων μουσικών συγκροτημάτων προσδίδοντας έναν αναρχικό σχεδόν, σουρεαλισμό στη δομή των επεισοδίων. Συγκροτήματα όπως Madness, Dexys Midnight Runners και Motörhead έκαναν την εμφάνισή τους, ενώ γνωστοί ηθοποιοί, τότε στο ξεκίνημα της καριέρας τους, όπως οι Emma Thompson, Hugh Laurie, Stephen Fry, Dawn French και Jennifer Saunders συμμετείχαν σε ρόλους γκεστ κατά τη διάρκεια των δύο σεζόν της σειράς.
Παρά τα λίγα επεισόδια (μόλις 12) η σειρά άφησε το στίγμα της στην ιστορία της βρετανικής τηλεόρασης όχι μόνο για την επιτυχημένη καριέρα που ακολούθησαν οι περισσότεροι συντελεστές της αλλά για το μοναδικό ύφος των επεισοδίων επηρεάζοντας με τη σειρά της πολλούς δημιουργούς και βάζοντας και αυτή ένα μικρό λιθαράκι στην εξέλιξη του τρόπου αφήγησης ιστοριών στην τηλεόραση.
Φιλική συμβουλή: Η σειρά είναι αρκετά δύσκολο να βρεθεί και μάλιστα σε καλή ποιότητα. Αξίζει η προσπάθεια ανεύρεσής της κυρίως για ανθρώπους που έχουν συγκατοικήσει με πάνω από δύο άτομα στη ζωή τους, καθώς επίσης και για νέους φοιτητές.
Content Sources
- imdb.com
- tv.com
