Scroll Top

In a Cinemanner of Speaking

Cary Grant: Ο πιο κομψός πρωταγωνιστής του Hollywood

feature_img__cary-grant-o-pio-kompsos-protagonistis-tou-hollywood
Κομψός, ευγενής, πνευματώδης, ερωτεύσιμος, με ταλέντο στην κωμωδία και συνάμα αγαπημένος πρωταγωνιστής του Hitchcock. Ο Cary Grant υπήρξε ο πρώτος άνδρας πρωταγωνιστής του Hollywood που κέρδισε την λάμψη που μέχρι τότε μονοπωλούσαν οι γυναίκες. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο αυτό που είχε πει κάποτε με μια δόση αυτοσαρκασμού: «όλοι θέλουν να είναι ο Cary Grant, ακόμη κι εγώ ο ίδιος θέλω να είμαι ο Cary Grant».

O Cary Grant γεννιέται ως Archibald Alec Leach στις 18 Ιανουαρίου του 1904 στο Bristol της Αγγλίας. Τα παιδικά του χρόνια είναι δύσκολα, καθώς ο πατέρας του είναι αλκοολικός, ενώ η υπερπροστατευτική μητέρα του οδηγείται σε ψυχιατρική κλινική, όταν ο γιος της είναι 10 ετών. Ο πατέρας του Archie αποκρύπτει από τον γιο του την αλήθεια, με αποτέλεσμα αυτός να πιστεύει ότι η μητέρα του πέθανε. Μετά τον εγκλεισμό της μητέρας του στην κλινική, μεγαλώνει με τη γιαγιά του κι ο πατέρας του φτιάχνει καινούργια οικογένεια. Θα μάθει την αλήθεια μετά από 20 χρόνια και θα καταφύγει στην ψυχανάλυση και τη χρήση LSD για να αντιμετωπίσει τις αναμνήσεις από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. Κακός κι ατίθασος μαθητής, βρίσκει διέξοδο σε έναν θίασο ακροβατών. Σε ηλικία 16 ετών ταξιδεύει με τον θίασο για τη Νέα Υόρκη. Κάνει περιοδείες συνεχώς, παίζοντας σε κωμωδίες και μιούζικαλ. Τα χρόνια αυτά τον βοηθούν να αναπτύξει την αμεσότητά του με το κοινό, καθώς και το κωμικό του ένστικτο, στοιχεία που τον κάνουν αργότερα να ξεχωρίζει ανάμεσα στους υπόλοιπους πρωταγωνιστές του Hollywood.

Το υποκριτικό του ύφος και το προσωπικό του στυλ αρχίζoυν να διαφαίνονται λίγα χρόνια αργότερα, και πιο συγκεκριμένα το 1937, με την κωμωδία “The Awful Truth” του Leo McCarey, με την Irene Dunne. H ταινία γίνεται εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία και πρωταγωνιστεί στις υποψηφιότητες των βραβείων Όσκαρ εκείνη της χρονιάς. Σειρά έχει η κωμωδία “Bringing Up Baby” του Howard Hawks, με την Katharine Hepburn, όπου ο Grant αποδεικνύει το κωμικό του ταλέντο. Άλλη μια ταινία με την οποία o Cary Grant δίνει μια πνευματώδη ερμηνεία, με το απαραίτητο χιούμορ και τη δέουσα σπιρτάδα, είναι το “His Girl Friday” του Howard Hawks. H χημεία του με την επίσης ταλαντούχο κωμική ηθοποιό Rosalind Russell είναι εξαιρετική κι η ταινία αποσπάει θετικές κριτικές από τις εφημερίδες, ενώ μέχρι σήμερα θεωρείται κλασσική screwball κωμωδία.

Οι θετικές κριτικές που κερδίζει δικαιολογημένα ο 36χρονος πια πρωταγωνιστής τον οδηγούν στην πρώτη υποψηφιότητα για Όσκαρ το 1942, για τη δραματική ταινία με στοιχεία μελό “Penny Serenada”, του George Stevens. H υποψηφιότητά του για έναν τέτοιον ρόλο δείχνει με τον πιο έκδηλο τρόπο την ερμηνευτική γκάμα του Grant, που μπορεί να υποδυθεί με πειστικότητα τόσο κωμικούς όσο και δραματικούς ρόλους. Η επόμενη ταινία επικυρώνει το υποκριτικό του εύρος, καθώς συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Alfred Hitchcock, στo ψυχολογικό θρίλερ “Suspicion”. Το 1944, παίζει στη μαύρη κωμωδία του Frank Capra “Arsenic and Old Lace” και στη δραματική ταινία “None but the Lonely Heart” του Clifford Odets, στην οποία ο Grant χρησιμοποιεί την προφορά της γενέτειράς του και κερδίζει τη δεύτερη και τελευταία του υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Η συνεργασία του με τον Hitchcock του χαρίζει δυο ακόμη ταινίες την επόμενη δεκαετία, το γνωστό “Notorious”, δίπλα στην Ingrid Bergman το 1946, και “To Catch a Thief” το 1955, με την αγαπημένη του συμπρωταγωνίστρια, και αργότερα αγαπημένη του φίλη, Grace Kelly. To 1957, παίζει στο πλευρό μιας ακόμη όμορφης και ταλαντούχου ηθοποιού, της Sophia Loren, στην πολεμική ταινία εποχής “The Pride And The Passion” του Stanley Kramer. Στα γυρίσματα της ταινίας, κι ενώ είναι παντρεμένος με την τρίτη του σύζυγο, την ηθοποιό Betsy Drake, ερωτεύεται την Ιταλίδα συμπρωταγωνίστριά του, η οποία όμως επιλέγει να μείνει με τον μέντορά της Carlo Ponti. Η τελευταία συνεργασία του με τον Hitchcock είναι το 1959 στην ταινία “North by Northwest”, με την Eva Marie Saint. H ταινία θεωρείται μέχρι σήμερα το καλύτερο θρίλερ του Άγγλου σκηνοθέτη, ο Grant καθιερώνεται ως ένας από πιο καλοντυμένους άνδρες πρωταγωνιστές στην ιστορία του σινεμά, ενώ η πρωταγωνίστρια παραδέχτηκε σε συνέντευξή της, χρόνια μετά, πως o Cary Grant ήταν ο μοναδικός συμπρωταγωνιστής της που την γοήτευσε πραγματικά.

Ingrid Bergman, Cary Grant και Alfred Hitchcock

Στα 59 του χρόνια παίζει τον τελευταίο του ρομαντικό πρωταγωνιστικό ρόλο δίπλα στην Audrey Hepburn. Πρόκειται για την ταινία “Charade” του Stanley Donen, η οποία συνδυάζει το μυστήριο και την περιπέτεια με το χιούμορ και το ρομαντικό στοιχείο. Η διαφορά ηλικίας ανάμεσα στους δυο πρωταγωνιστές δεν επηρεάζει αρνητικά ούτε την κινηματογραφική τους συνύπαρξη ούτε το συνολικό αποτέλεσμα της ταινίας, το αντίθετο μάλιστα. H τελευταία του ταινία είναι το “Run, Don't Walk” του Charles Walters, το 1966. Εκείνη τη χρονιά γεννιέται το μοναδικό του παιδί, η Jennifer, από τον τέταρτο γάμο του με την 29χρονη ηθοποιό Dyan Cannon, και αποφασίζει να αποσυρθεί από τοn κινηματογράφο για να αφοσιωθεί στην οικογένειά του. Ξαναχωρίζει, παντρεύεται για πέμπτη και τελευταία φορά τη νεαρή Barbara Harris, το 1981, και «φεύγει» μια μέρα σαν σήμερα το 1986, σε ηλικία 82 ετών.

Το στίγμα του Cary Grant στο κινηματογράφο είναι αναμφισβήτητο. Υπήρξε ένας από τους λίγους ηθοποιούς που μπορούσαν άνετα και με την ίδια φυσικότητα να μεταπηδήσουν από το δράμα στην περιπέτεια και την κωμωδία, διατηρώντας πάντοτε μία αίσθηση μέτρου. Ενσάρκωνε ένα νέος είδος άνδρα για κείνη την εποχή. Αυτό του αριστοκρατικού, κομψού, γεμάτου αυτοπεποίθηση, αστείου και ταυτόχρονα γοητευτικού άνδρα, που ήξερε πώς να φερθεί και να κατακτήσει μια γυναίκα, δίνοντας την εντύπωση πως ό,τι έκανε, το έκανε με απίστευτο στυλ και τρόπους. Για όλα αυτά κι όχι μόνο, ο Cary Grant φιγουράρει δεύτερος στη λίστα με τους σπουδαιότερους άνδρες ηθοποιούς από το Αμερικάνικο Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Το 1970, ο καλός του φίλος Frank Sinatra του απονέμει το τιμητικό βραβείο της Ακαδημίας για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο. Αστειευόμενος, ο Sinatra τον ρωτάει τι έκανε για να τα αξίζει όλα αυτά κι εκείνος απαντάει πως δεν θυμάται… Ευτυχώς, 31 χρόνια μετά τον θάνατό του θυμόμαστε εμείς τι έκανε..

Ο κανόνας μου για τη ζωή μου είναι αρκετά απλός... Σηκώνομαι από το κρεβάτι μου το πρωί και γυρνάω στο κρεβάτι το βράδυ. Ενδιάμεσα, ασχολούμαι με τον εαυτό μου όσο καλύτερα μπορώ.

_
Βάσια Τζαγκαράκη
- γράφει για το Artcore
1
Μοιράσου το