Sin Will Find You Out…
Auditorium
Ηχογραφήσεις, παραγωγές, δισκογραφικές εταιρίες, studio albums, νέες κυκλοφορίες, live shows, βιογραφίες καλλιτεχνών. Με δύο λόγια, Μουσική Βιομηχανία.
Αν κάνει κάποιος μια αναδρομή στη στήλη “Keep My Opinion To Yourself”, θα βρει πολύ ρετρό. Από τη μια μεριά είναι λογικό, καθώς οι ιστορίες είναι όμορφες και η μουσική καταπληκτική. Είμαι μεγάλος υποστηρικτής της θεωρίας ότι είναι απαραίτητο να γνωρίζεις το παρελθόν ώστε να μπορείς να προχωρήσεις στο μέλλον, ταυτόχρονα όμως ξέρω ότι οι περισσότεροι που την ενστερνίζονται είναι προσκολλημένοι στα παλιά και δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους. Σήμερα κοιτάμε πέρα από αυτήν και δίνουμε τη σημασία που πρέπει σε ένα crown jewel του σημερινου rock ‘n’ roll.
Είναι από αυτές τις περιπτώσεις, που ενώ ο καλλιτέχνης ακολουθεί μια αξιόλογη solo καριέρα, η «προηγούμενη» μουσική ζωή του τον ακολουθεί και θα τον ακολουθεί για πάντα. Φερ’ ειπείν καλός, χρυσός και τεράστιος ο Axl Rose αλλά, κακά τα ψέμματα, όλοι θα τον θυμούνται για τις μέρες των Guns ’n’ Roses (όχι ό,τι έκανε και τίποτα της προκοπής χωρίς αυτούς).
Η Fuzz Club Records, ως γνωστόν, είναι από τα καλύτερα και πιο δραστήρια labels στον τομέα της neo-psych/post-punk/neo-kraut μουσικής σκηνής της Ευρώπης, ενώ ήδη έχει απλώσει τα «πλοκάμια» της και εκτός αυτής (Μεξικό, Παραγουάη). Εδώ, μας προσφέρει τον 8ο κατά σειρά δίσκο των Underground Youth, του σχήματος που δημιούργησαν το 2008 οι Craig και Olya Dyer με καταγωγή τη γενέτειρα της post-punk, το βιομηχανικό Manchester και νυν έδρα το Βερολίνο (δύο πόλεις που αναμφίβολα συμβάλλουν στη διαμόρφωση του μουσικού ύφους οποιασδήποτε μπάντας).
Πόλη και μουσική, μουσική και πόλη..Δύο έννοιες αλληλένδετες που συμπληρώνουν και εκφράζουν η μία την άλλη. Η πόλη ως σκηνικό αλλά και η πόλη ως πρωταγωνιστής. 12 μουσικά βίντεο, 12 διαφορετικές ιστορίες αστικής περιπλάνησης, μέσα από τα οποία προβάλλεται το αστικό τοπίο με όλα τα συστατικά που το απαρτίζουν. Από νυχτερινές αναζητήσεις σε μια πόλη που κοιμάται και τα σαγηνευτικά στενάκια της Μέσης Ανατολής μέχρι την εξύμνιση αρχιτεκτονικών δειγμάτων περασμένων εποχών, η μουσική πάντα αντλεί έμπνευση αλλά και εμπνέει τους ρυθμούς μας εντός της πόλης.
Τα 44 χρόνια του “The Dark Side of the Moon” των Pink Floyd είναι πολλά ή λίγα; Νομίζω ότι έχει ελάχιστη σημασία, αφού απ' την πρώτη στιγμή συγκέντρωσε πάνω του εκατομμύρια βλέμματα. Σήμερα, παραμένει διαχρονικό και ξεχωριστό τόσο για τους απλούς μουσικόφιλους όσο και για τους μουσικούς που διδάχτηκαν απ' τη μουσική του. Το να κάναμε μια ανάλυση για το περιέχομενό του δεν θα μας ήταν αρκετό. Έτσι, με μεγάλη χαρά κι ευχαρίστηση, απευθυνθήκαμε σε έξι δικούς μας μουσικούς, θέτοντάς τους δύο ερωτήσεις: α) Πώς ήρθες σε επαφή με τον δίσκο; β) Πώς σε επηρέασε καλλιτεχνικά και βιωματικά; Και οι έξι είναι απολαυστικοί. Ένας μάλιστα απάντησε πέρα από τις ερωτήσεις, αλλά γιατί να μας πειράξει όταν εξομολογείται τις όμορφες αναμνήσεις του…
Είσαι ένας από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα. Έχεις γίνει αποδεκτός με δόξα και τιμή στα Country Hall Of Fame, Rock ’n’ Roll Hall Of Fame & Gospel Hall Of Fame, κοινώς αν έπαιζες και μπάσκετ θα έμπαινες κι εκεί στο αντίστοιχο Hall Of Fame. Έχεις βγάλει 96 δίσκους και 153 singles σε 49 ενεργά χρόνια δισκογραφίας.
Την 1η Φεβρουαρίου 1967 η RCA κυκλοφορεί τον δεύτερο δίσκο των Jefferson Airplane με τίτλο “Surrealistic Pillow”. Αν κρίνει κανείς από τη μέτρια πορεία του προηγούμενου δίσκου του συγκροτήματος, “Jefferson Airplane Takes Off”, που έφτασε μόλις στο νούμερο 128 των αμερικανικών charts, η τεράστια επιτυχία του «σουρεαλιστικού μαξιλαριού» που ανέβηκε μέχρι το νούμερο 3 του Billboard 200, ήταν μια μεγάλη και φυσικά ευπρόσδεκτη έκπληξη για το συγκρότημα. Πέρα όμως από την εμπορική επιτυχία του, ο δίσκος θα έμενε στην ιστορία, ως ένας από τους σπουδαιότερους δίσκους της ψυχεδελικής ροκ και ένας από τους καλύτερους δίσκους στην ιστορία της ροκ.
Νιώθω ότι είμαστε όλοι φίλοι εδώ, μπορούμε να μοιραστούμε πράγματα. Οι τελευταίες μέρες μου είναι δύσκολες. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν, χρόνος για πολυτέλειες και αμπελοφιλοσοφίες δεν υπάρχει, η ενέργεια μου στερεύει και το κλειδί είναι η αποτελεσματικότητα. Έχεις μισή ώρα διαθέσιμη; Επιβάλλεται να αξιοποιήσεις το 100% της ώρας αυτής. Φουλ ποιοτικός χρόνος και ειλικρινής έκφραση. Είναι αδύνατον να συμβιβαστούμε με οτιδήποτε λιγότερο. Ο ρόλος της μουσικής σε αυτό, είναι παράλληλος. Δεν υπάρχουν περιθώρια φαντεζί τσιχλόφουσκας και ανούσιας ακολουθίας από νότες. Πρέπει να μετρήσει το κάθε δευτερόλεπτο. Παίζουμε μπάλα με σοβαρούς και deep καλλιτέχνες, που κρατούν ζωντανή τη μουσική της σκληρής ζωής. Μοντέρνοι bluesmen, πατήστε play…