Fairies wear boots, long shadows fall, and Black Juju touch and ride the sky.
Auditorium
Ηχογραφήσεις, παραγωγές, δισκογραφικές εταιρίες, studio albums, νέες κυκλοφορίες, live shows, βιογραφίες καλλιτεχνών. Με δύο λόγια, Μουσική Βιομηχανία.
Οι Cloud Nothings ξεκίνησαν σε ένα υπόγειο ως one-man project του κιθαρίστα και τραγουδιστή Dylan Baldi το 2008 και έκτοτε έχουν έναν ικανοποιητικό αριθμό κυκλοφοριών στο ενεργητικό τους.
Κυρίες και κύριοι, στη σκηνή οι Need. Τώρα και για πάντα.
Στο prog metal το κύριο λόγο έχουν πάντα οι δαιδαλώδεις συνθέσεις που ξεπερνούν τα 7 λεπτά και κάνουν τον κόσμο να παραμιλάει. Ωραία αυτά, αλλά άλλη η χάρη των συνθέσεων που είναι κάτω από 6 λεπτά και θα μπορούσαν να κάνουν πολλούς κατόχους δισκογραφικών να κυκλοφορούν επτάιντσα μόνο για πάρτη τους. Τραγούδια με επικές εισαγωγές, επικά κλεισίματα, ρεφρέν που δε σταματούν να ακούγονται ποτέ, vibratos φωνητικών που έχουν εύρος και ευφραίνεται η καρδία ημών, κιθάρες που είναι prog, αλλά είναι rock. Prog metal λοιπόν; Ας μας πούνε τα τραγούδια.
2017: στο underground καιροφυλακτεί η σωτηρία, και οι Allochiria είναι η καιόμενη βάτος.
Post Tenebras Lux… Πέρασε το 2016, μέσα από κρότους, σκόνες, χτυπήματα και προσπεράσεις. Ήρθε το 2017 με αρκετή άσφαλτο, λίγο χιόνι, λίγη βροχή, έναν αρχαίο ναό, ένα μισοβυθισμένο εμπορικό πλοίο, ένα πρόβατο σε σήψη και μια αυλή γεμάτη κατάμαυρα κουτάβια. Η μνήμη δεν είναι ικανή να συγκρατήσει αναλλοίωτες τις εικόνες, αντίθετα μια φωτογραφική μηχανή μπορεί να αποτυπώσει εικόνα-μνήμη και συναίσθημα. Τίποτα πιο κατάλληλο για soundtrack από τους πιο «παράξενους» της indie σκηνής να περικυκλώνουν τους διόλου παράξενους, με εικόνες υψηλής τέχνης και ποιότητας και συμβολισμούς δύναμης, ευθύτητας, μετάνοιας και έρωτα.
Μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια. Σε μια χρονιά γεμάτη από πολύ καλούς δίσκους, ήταν αναπόφευκτο να υπάρξουν και αδύναμες παρουσίες. Όταν μάλιστα εκτιμάς ένα καλλιτεχνικό σχήμα, όπως οι Opeth στην περίπτωσή μας, πρέπει να είσαι ειλικρινής. Ένας δίσκος «λίγος» για την ποιότητα στην οποία μας έχουν συνηθίσει οι Σουηδοί μπορεί να μην πονάει, γεννά όμως σκέψεις του τύπου «θα μπορούσε να…», «ίσως αν…», «μα γιατί ακούγεται…». Ό,τι έγινε έγινε, και συνεχίζουμε να προχωράμε χωρίς αυτό.
“We will wait/For the night/We will wait/For desire.” The Sound – “Desire”
Ιστορίες σχετικά με τη μουσική μπορεί να βρει κανείς παντού στο Internet, καθημερινά. Προτάσεις, θεωρίες, γνώμες και αναλύσεις. Προσωπικά, είμαι από εκείνους που δεν παραπονιούνται γι’ αυτό, μάλιστα εγώ ο ίδιος έχω γράψει κάποια από αυτά τα κείμενα. Τα πολύ αγαπημένα μου είναι όσα μιλούν για δισκοπωλεία. Είναι η καθημερινότητά μου την τελευταία 10ετία, και μου αρέσει να διαβάζω διάφορες οπτικές, προβλέψεις, ποιος το κάνει καλύτερα και πώς διαμορφώνεται η κουλτούρα μας μέσω αυτού. Ποιος όμως το έκανε πρώτος και ζει ακόμα για να μας πει την ιστορία;