Auditorium

Ομολογώ ότι αγνοούσα (κακώς!) την ύπαρξη των Αθηναίων Deaf Radio μέχρι πρόσφατα. Ανήκουν στην κατηγορία συγκροτημάτων που σε τραβάει αυτόματα το εξώφυλλο της κυκλοφορίας τους, το οποίο, αν και χρησιμοποιεί την «ασφαλή» και πάντα ευπρόσδεκτη επιλογή της pop art αισθητικής, σίγουρα είναι κάτι που δε συναντάμε καθημερινά σε ελληνικές κυκλοφορίες. 

Ένα μεταμεσονύκτιο soundtrack και μία αλληλουχία διαφορετικών διαθέσεων, που αποτελεί ιδανική συντροφιά για νυκτόβιους περιπατητές ή ακόμα και για post – hungover καταστάσεις.

4 Ιανουαρίου 1967: η Elektra Records κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ ενός δυναμικού συγκροτήματος που έχει κατακτήσει το κοινό που μαζεύεται με πάθος στο Whisky a Go Go του δυτικού Χόλυγουντ για να τους ακούσει. Το άλμπουμ τιτλοφορείται με το όνομα του συγκροτήματος: The Doors… και από εκείνη την αποκαλυπτική ημέρα η ιστορία της μουσικής εμπλουτίζεται αιώνια…!

A Groovy World of Loving Colour… Σε έναν ιδανικό κόσμο, ο τίτλος θα ήταν αρκετός για μια τέτοια λίστα. Μια χούφτα αγαπημένοι ερμηνευτές της μαύρης Αμερικής, να περιλαβαίνουν αυτά τα αθάνατα κομμάτια και να κάνουν τη ζωή των τύπων σαν κι εμένα που φτιάχνουν playlists τόσο, μα τόσο εύκολη. Πολύ συναίσθημα, ιδιαίτερο νόημα και γουστόζικη ποιότητα στο 50% των επιλογών, ανεπαίσχυντο και αμαρτωλό groove με κομμάτια που αποκλείεται να σε αφήσουν ακίνητο, στο υπόλοιπο μισό. Μα, δες συμμετέχοντες. Πως γίνεται να χάσεις;

Α, το μαγικό internet. Πλέον μου φαίνεται εντελώς συνηθισμένο, όπως και στον καθένα σας εκεί έξω, όμως το παρελθόν όπου τα previews κομματιών από επερχόμενες κυκλοφορίες ήταν κάτι το εξωτικό, δεν είναι και τόσο μακρινό. Τότε τα έλεγαν singles, κόβονταν σε μικρές ποσότητες, προορίζονταν κυρίως για airplay και promotion και ήταν φάση να τα έχεις. Σήμερα, είναι μια απλή URL στο browser που οδηγεί σε ένα YouTube page. Μην ξεγελιέσαι όμως. Δεν είναι λιγότερο μαγικό επειδή έγινε πιο προσβάσιμο. Ορίστε και η απόδειξη, δες πόσο συναρπαστική μπορεί να γίνει μια σειρά από τραγούδια που μας δίνουν μια γεύση από όμορφα πράγματα που θα μας ανατινάξουν (ελπίζω) το προσεχές έτος. Ευτυχισμένο 2017, everybody!

Δεκέμβριος 1976. Στο νούμερο 38 των βρετανικών charts βρίσκεται το πρώτο single που κυκλοφορούν οι Sex Pistols, το “Anarchy in the UK”. Η παρουσία του στο top 40 έκλεινε μια σειρά σημαντικών γεγονότων, ηχογραφήσεων και κυκλοφοριών που συνέβησαν εκείνη τη χρονιά, που έμελλε να αλλάξουν τη Rock για πάντα. Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος για το 1976 είδαμε το πλαίσιο μέσα από το οποίο ξεπήδησε το Punk Rock, και πως εκφράσθηκε αρχικά στην Αμερική. Στο δεύτερο μέρος περνάμε στη Βρετανία και θυμόμαστε ποια μεγάλα συγκροτήματα δημιουργήθηκαν εκείνη τη χρονιά.

Δεκέμβριος 1976. Στο νούμερο 38 των βρετανικών charts βρίσκεται το πρώτο single που κυκλοφορούν οι Sex Pistols, το “Anarchy In The UK”. Η παρουσία του στο top 40 έκλεινε μια σειρά σημαντικών γεγονότων, ηχογραφήσεων και κυκλοφοριών που συνέβησαν εκείνη τη χρονιά, που έμελλε να αλλάξουν τη Rock για πάντα, χαρακτηρίζοντάς τη ως μια από τις πλέον σημαντικές στην ιστορία της μουσικής. Το τι ακριβώς συνέβη τότε, θυμόμαστε στην ανασκόπηση – αφιέρωμα που ακολουθεί: 1976 λοιπόν, η χρονιά που καθόρισε τη μουσική – και όχι μόνο – πορεία πολλών από εμάς.

Οι συντάκτες του Artcore ετοίμασαν τις προσωπικές τους λίστες και σας προτείνουν τους καλύτερους δίσκους του 2016. 

H Fuzz Productions σε συνεργασία με την Catch The Soap παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα το κορυφαίο σχήμα του πειραματικού κιθαριστικού ήχου Boris, στις 21 Δεκεμβρίου στο Fuzz Live Music Club.

Αν η νέα βρετανική ροκ σκηνή είναι περήφανη για κάτι, τότε αυτό είναι σίγουρα η νέο-ψυχεδέλεια. Αναφέρομαι σε ένα μεγάλο ποσοστό συγκροτημάτων που ενσωματώνουν εύστοχα και έντεχνα στις συνθέσεις τους στοιχεία από την psych–rock παρακαταθήκη της δεκαετίας του ’60 (Temples, Hookworms, The Underground Youth και πολλοί ακόμα). Από το “Revolver” των Beatles μέχρι και μικρής φήμης συνοικιακές μπάντες (δοκιμάστε το “Dandelion Seeds” από τους Λονδρέζους July), η βρετανική ψυχεδέλεια έχει εδραιώσει τη φήμη και την αξία της ήδη από τα τέλη των 60s. Έκτοτε, έχει γίνει μέρος της (μουσικής) κουλτούρας και παιδείας των απανταχού Βρετανών ρόκερ. Αν και οι επίσης Λονδρέζοι Lola Colt επιβεβαιώνουν αυτόν τον ισχυρισμό, δεν περιορίζονται μόνο σε αυτό. Δημιουργούν τον δικό τους προσωπικό ήχο, ο οποίος συνδυάζει το post–punk με μπλουζ, οριένταλ και αμερικανική ψυχεδέλεια.