Auditorium

Τους Άγγλους The Wytches (με τον εσκεμμένο αναγραμματισμό) τους ανακάλυψα τυχαία σε μία από τις τακτικές μου βόλτες στα ανεξάρτητα δισκάδικα του Brighton. Ήταν μέσα Σεπτέμβρη του 2014, και λίγες ημέρες πριν είχε κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους με τίτλο ″Annabel Dream Reader″, το οποίο έπαιζε στα ηχεία του Resident (το κομμάτι ″Gravedweller″ συγκεκριμένα). Ο επιμελώς βρώμικος ήχος της κιθάρας, σε συνδυασμό με μελωδίες που παραπέμπουν σε πιο ψυχεδελικές φόρμες, με κέρδισαν αμέσως. Λίγο αργότερα κατάλαβα ότι πρόκειται για μία από τις πιο δραστήριες μπάντες της neo-psych/garage βρετανικής σκηνής, και με την κυκλοφορία της δεύτερης δουλειάς τους (την οποία παρουσίασαν live στο ίδιο μαγαζί) βεβαιώθηκα ότι είναι και από τις πιο δεμένες. 

Virality. Δεν υπήρχε ως έννοια 5 χρόνια πριν. Σίγουρα, υπήρχαν και τότε θέματα, ειδήσεις και χαριτωμένα βίντεο με γατάκια που τραβούσαν περισσότερη προσοχή από όποια άλλη web καταχώριση. Ωστόσο, η διάδοση και η αποδοχή της πληροφορίας έχει πια υποβιβάσει σε σημασία το περιεχόμενο καθεαυτό. Τις περισσότερες φορές, ακροβατούμε (όλοι μας, ας μην κρυβόμαστε) στο πεδίο του στεγνού κουτσομπολιού, υπάρχουν όμως και εκείνες οι άλλες περιπτώσεις. Όταν η αξία του περιεχομένου δεν παραγνωρίζεται από την απλή είδηση που το φέρνει στο προσκήνιο. Κι αν μιλάμε για τον Νοέμβριο του 2016, αυτό μπορεί κανείς να το πει και “Hardwired… To Self Destruct”.

Night music that crawls under your skin strictly for night crawlers.

Όταν τα μάτια κλείνουν, τα όνειρα, οι κρυφές σκέψεις και οι κρυφοί πόθοι ξυπνούν. Όλα όσα δεν εκτυλίσσονται στην πραγματικότητα, παίρνουν σάρκα και οστά μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι. Οι Aenaon συνεπαρμένοι από τον κόσμο των ονείρων, τον μετατρέπουν σε νότες και στίχους, φτιάχνοντας ένα δίσκο που δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλους. Οι κύκλοι του avant-garde και του ακραίου ήχου οφείλουν να στρέψουν το βλέμμα τους σ’ αυτόν.

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε το καινούριο EP “Decadent Life” του μουσικού σχήματος The Vagina Lips του Δημήτρη Πολιούδη, γνωστού και ως Jimmy Lips, και αδιαμφισβήτητα αποτελεί τη μουσική όαση των τελευταίων ημερών.

Post rock από μια μπάντα που δεν αλλοιώθηκε και κράτησε την παράδοση στη μουσική της. Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια. Η μουσική τους και μόνο είναι αρκετή.

Μας αρέσει πολύ να μιλάμε για μπάντες που τραβούν την προσοχή μας με τις δημιουργίες τους. Μας αρέσει να το κάνουμε στο παρόν, για να μην αποκοπούμε από την έμπνευση της μουσικής τους. Είναι, όμως, σημαντικό να μιλάμε γι’ αυτές με την ίδια όρεξη και στο μέλλον. Οι Gravitysays_i είναι μία μπάντα που αξίζει την προσοχή μας. Ο νέος δίσκος τους το επιβεβαιώνει, και οι τρεις εμφανίσεις τους θα το ασφαλίσουν σαν επτασφράγιστο μυστικό.

Δεν είναι εύκολο να γράψει κανείς για μια μπάντα που είναι τόσο αγαπητή στο ελληνικό κοινό που δεν χρειάζεται συστάσεις, καθώς ήδη έχουν ειπωθεί και γραφτεί τόσα πολλά και η οποία έρχεται στη χώρα μας για να παίξει δεύτερη φορά μέσα στο ίδιο έτος και μάλιστα τέσσερις μόλις μήνες έπειτα από την τελευταία τους εμφάνιση στο Rockwave Festival. Οι Allah-Las όμως έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με το ελληνικό κοινό και δεν παραβλέπουν να το συναντούν κάθε φορά που κυκλοφορούν ένα νέο δίσκο. Στο κείμενο που ακολουθεί επιχειρούμε να ανακαλύψουμε τι είναι αυτό που σαγηνεύει κάθε φορά τους Έλληνες φίλους του γκρουπ.

Αν οι Θεσσαλονικείς βλέπουν τα νερά ν’ αγγίζουν τον ουρανό, τότε κι εγώ βλέπω μία μπάντα ν’ αγγίζει κορυφές με την έμπνευση και την προοδευτικότητα που φανερώνουν οι συνθέσεις της. Δεν αλλάζουν πλεύση, δεν χάνουν την ηχηρή προσωπικότητά τους και στον τρίτο τους δίσκο ακούγονται πιο σίγουροι από ποτέ.

Memories for the Mountain…Κλείνουν δύο μήνες από το Φεστιβάλ Ζήρειας στο οποίο το Artcore είχε την χαρά να στηρίξει επικοινωνιακά. Θυμόμαστε τα μουσικά σχήματα που μας άρεσαν και ανυπομονούμε για το επόμενο φεστιβάλ του χρόνου!