Auditorium

Πολλές φορές, βιαζόμαστε να χαρακτηρίσουμε έναν δίσκο τέλειο, δίχως να του έχουμε δώσει πρώτα αρκετό χρόνο να μιλήσει, με αποτέλεσμα να καταλάβουμε αργότερα ότι πέσαμε έξω. Από την άλλη, η αξία μιας νέας κυκλοφορίας ίσως να έγκειται στη σταθερότητα που εκφράζει η μπάντα με την ταπεινότητά της. Μπορεί όλο αυτό ν’ ακούγεται ανόητο, αλλά ξέρω ότι κάποιοι εκεί έξω θα συμφωνήσουν μαζί μου: το “Theories of Flight” αγγίζει την τελειότητα χάρη στον Jim Matheos, που τολμά ν’ αποδράσει από τη σκέψη του τι θέλουν ν’ ακούσουν οι άλλοι και επικεντρώνεται στο τι θέλει να βγάλουν οι Fates προς τα έξω. Τα άλλα φανερώνονται και από το πολύ όμορφο εξώφυλλο της Graceann Warn.

Χρειάστηκε περίπου μια εικοσαετία για να εμφανιστούν οι Warlocks στη χώρα μας, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Την Πέμπτη, 15 Σεπτεμβρίου το ιστορικό «Αν» θα φιλοξενήσει επιτέλους τη σκοτεινή ψυχεδελική μπάντα που σε πλήρη αντίθεση με τη μουσική της κατάγεται από το Los Angeles, μια πόλη λουσμένη στο φως… Αφορμή για την εμφάνιση τους αποτελεί ο τελευταίος δίσκος του συγκροτήματος “Songs from the Pale Eclipse”, ο οποίος μπορεί πράγματι να είναι… ο τελευταίος. Και αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος για να βρεθεί κάποιος μαζί τους στο «Αν»…

Όταν ήσουν νέος, το μακρινό 1987, κυκλοφόρησες τον πρώτο σου δίσκο, το hit single του οποίου έγινε Νο.1 σε 25 χώρες, και από τότε δεν το ξέχασε κανείς. Η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη που τα επόμενα 29 χρόνια κυκλοφόρησες άλλα 5 albums, αν και κανένα δεν την επανέλαβε. Πώς μπορείς να επανέλθεις το 2016 με καινούργιο δίσκο και να πιάσεις την κορυφή του chart στην Αγγλία; Μπορείς, μόνον αν είσαι ο Rick Astley.

Η νοσταλγία και η ομορφιά του να πηγαίνεις σ’ ένα δισκάδικο και ν’ αναζητείς στα τυφλά κάτι που δεν είχες ιδέα ότι υπάρχει είναι κάτι μοναδικό. Προσωπικά, επειδή δεν έχω τη δυνατότητα να το κάνω, το αντικαθιστώ με το ψάξιμο μέσα στο band camp. Όσα θετικά ή αρνητικά κι αν του προσάψουμε, έχει κι αυτό την αίγλη του, καθότι ανακαλύπτεις νέες ή παλαιές μπάντες και δίσκους που μπορεί να σε απομονώσουν από άλλα κολλήματα. Κάπως έτσι ανακάλυψα και τους Twin River, τοποθετώντας τον indie ήχο ξανά στο προσκήνιο των μουσικών μου αναζητήσεων· ελπίζω και των δικών σας.

Η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του Δημήτρη Πολιούδη, γνωστού και ως Jimmy Lips, με το project του The Vagina Lips βρίσκεται πλέον εκεί έξω. Ο λόγος γίνεται για τον δίσκο “Athanasia” που αποτελεί μία άκρως αναζωογονητική σύνθεση από shoegaze κιθάρες και νοσταλγικά πλήκτρα τα οποία πλαισιώνουν την περιρρέουσα dream pop ατμόσφαιρα ενός δίσκου μοναδικού για την εγχώρια μουσική σκηνή. 

Post Rock. Δύο λέξεις. Mόνο δύο λέξεις. Κι όμως, το περιεχόμενο και το νόημά του δεν μπορεί να απαριθμηθεί. Δεν είναι μόνο οι νότες. Είναι τα αλλεπάλληλα συναισθήματα που γεννιούνται μέσα από «ταξιδιωτικές» ακροάσεις. Είναι η μεγάλη απουσία των φωνητικών που σε κάνει κάποιες φορές να ξεχνάς μέχρι και τίτλους δίσκων ή τραγουδιών. Ανατρέχεις μονάχα στη μελωδία, στη στιγμή, στο ξέσπασμα της κιθάρας όταν το πόδι μένει κολλημένο στο πετάλι, και τα πλήκτρα «αρραβωνιάζονται» με jazzy τρόπο τα τύμπανα. Μπορεί να είναι και άλλα πράγματα αυτός ο ήχος. Το σίγουρο είναι ότι δεν έχει σαφή αρχή, και το τέλος του είναι άγνωστο. Με την πολύτιμη βοήθεια του Άλεξ (Waλves) σας παραθέτουμε δέκα πρότασεις που αξίζει να τσεκάρετε ή να θυμηθείτε κάποιες από αυτές.

Ξεκίνησε γύρω στα 1910 από έναν πλανόδιο αυτοδίδακτο μουσικό στη Σμύρνη. Ηχογραφήθηκε στην Αμερική από τον Τίτο Δημητριάδη περίπου 20 χρόνια μετά. Λίγο αργότερα, πρωτοακούστηκε στην Αθήνα από την κομπανία του Δημήτρη Πατρινού, Σμυρνιού πρόσφυγα μουσικού, ο οποίος έγραψε και τους στίχους. Στη συνέχεια, κατοχυρώθηκε από τον Νίκο Ρουμπάνη (ο οποίος και άλλαξε τον τόνο και τη μελωδία). Γύρω στις αρχές του ’60 έγινε δημοφιλές, όταν κάποιος θαμώνας του club προκάλεσε τον surf-rock κιθαρίστα Dick Dale να παίξει ένα τραγούδι με μία και μόνο χορδή της κιθάρας του. Και το έκανε. To 1994 γίνεται τραγούδι κατατεθέν στην περίφημη ταινία του Quentin Tarantino “Pulp Fiction”, ενώ 12 χρόνια αργότερα γίνεται σχεδόν αγνώριστο στην εκδοχή των Black Eyed Peas “Pump it”.

Υπάρχει πάντα ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον όποτε στη δισκογραφία ενός συγκροτήματος εμφανίζεται ένα soundtrack. Μια κυκλοφορία που υποδηλώνει κάτι άλλο από τους δίσκους που προηγήθηκαν. Ισχύει όμως συνέχεια αυτό; Αυτή η κυκλοφορία είναι κάτι διαφορετικό; Κάτι ξένο ή κάτι συγγενές με τον προσωπικό χαρακτήρα των μουσικών; Η πολυτιμότερη πληροφορία για το “Atomic” ως απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι ότι πρόκειται για μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2016.

Είναι μαγική, μερικές φορές, η σημειολογία των λέξεων σε λίγες και τυπικές γραμμές πληροφορίας. Οι πρώτες λέξεις της σελίδας της Wikipedia για τον Mick Jagger είναι αυτές: “Sir Michael Philip 'Mick' Jagger (born 26 July 1943) is an English singer, songwriter and actor, best known as the lead singer and the co-founder of The Rolling Stones”. Απλά αυτό. Είναι περισσότερο γνωστός, επειδή είναι ο frontman του μεγαλύτερου rock ‘n’ roll συγκροτήματος της ιστορίας; Ναι, μάλλον, κάπως έτσι είναι.

Το σπουδαίο και καθαρά ελληνικό φεστιβαλικό γεγονός του καλοκαιριού δεν είναι άλλο από το 7o Ziria Music Festival «Νίκος Δόικας», ένα τριήμερο μουσικό πάρτι, αποκλειστικά με συγκροτήματα και djs της ελληνικής μουσικής σκηνής. Το φεστιβάλ «δωρεάν εισόδου», που στήνεται και πραγματοποιείται χωρίς τη βοήθεια μεγάλων χορηγών, οφείλει την επιτυχία του αποκλειστικά στο μεράκι των εθελοντών που το διοργανώνουν και το στήνουν κάθε φορά, με ένα και μόνο κίνητρο: τη μεγάλη αγάπη για τη μουσική και την εμπιστοσύνη στην εγχώρια παραγωγή. Το Artcore θα είναι εκεί και σας δίνουμε μια γεύση για το τι πρόκειται να γίνει στα Τρίκαλα Κορινθίας στις 25-26-27 Αυγούστου.