Τι είναι η θρησκευτική πίστη για εσένα; Μια μεθοδευμένη παραπλάνηση, μια αυταπάτη, μια ψυχολογική ανακούφιση, μια πανανθρώπινη αλήθεια; Προσωπικά, δε νομίζω να έχει νόημα κάποιο οριστικό πόρισμα, κυρίως επειδή για τον κάθε άνθρωπο στην πορεία των αιώνων σημαίνει και κάτι διαφορετικό. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουν κατά καιρούς λατρευτεί, αποκτώντας θρησκευτικές διαστάσεις, τα πιο αλλοπρόσαλλα πράγματα. Από ουράνια σώματα και ανθρώπους που υποτίθεται ότι ανελήφθησαν σε κάποιο παράδεισο μετά τη νεκρανάστασή τους, μέχρι Αργεντινούς ποδοσφαιριστές και τον σπουδαιότερο σαξοφωνίστα στην ιστορία της μουσικής.
Auditorium
Ηχογραφήσεις, παραγωγές, δισκογραφικές εταιρίες, studio albums, νέες κυκλοφορίες, live shows, βιογραφίες καλλιτεχνών. Με δύο λόγια, Μουσική Βιομηχανία.
Ευθυμία, δύναμη και ταχύτητα, αιθέρια ηχώ και μία σύνδεση όλων των τραγουδιών μέσα από εγκεφαλική διακλάδωση.
Πάντα γίνεται ιδιαίτερη μνεία στο πόσο σημαντικοί είναι ο πρώτος και ο τρίτος δίσκος μιας μπάντας, θεωρώντας ότι ο δεύτερος θα είναι απλά μια συνέχεια του προκατόχου, χωρίς να προσφέρει κάτι το ανατρεπτικό. Το “Journey Blind” γελοιοποιεί τον όρο «πρωτοδισκάκιας».
Ο κόσμος κράτησε για λίγο την αναπνοή του, όταν έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του David Bowie. Αυτός ο κόσμος, o οποίος εξαιτίας του έμαθε να κοιτάει προς τον ουρανό μήπως και δει τον Major Tom να περνάει χαιρετώντας μέσα από την άτρακτό του. Αυτός ο κόσμος, ο οποίος από την πρώτη στιγμή που η αλλόκοτη και θετικώς προκλητική φιγούρα του Bowie άγγιξε τα ραδιοφωνικά Hertz, φοβόταν λιγότερο τη διαφορετικότητα. Αυτός ο κόσμος ο απροσάρμοστος, ο ιδιαίτερος, αυτός που βρήκε καταφύγιο στις μουσικές ενός εξωγήινου που δεν του καιγόταν καρφάκι για την κοινή γνώμη. Αυτά ήταν τα 70s. Αλλά ο κύριος Αστερόσκονη δεν έμεινε εκεί. Μεταλλασσόταν ομαλά και αβίαστα από δεκαετία σε δεκαετία φέρνοντας πάντα μουσική από το μέλλον στο μουσικό μας παρόν. Έδειχνε τον δρόμο, προκαλούσε τη σκέψη μας, ηρεμούσε τα πνεύματα αλλά και έσβηνε παράλληλα φωτιές με τα πιο εύφλεκτα οκτάνια.
Το πρώτο live της χρονιάς, παρά το γεγονός ότι δεν είχε ηλεκτρικό ήχο, έθεσε ιδιαίτερα ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων για τη συνέχεια. Όχι τυχαία, καθώς στη σκηνή ήταν οι Last Drive, ούτε όμως και βέβαια, γιατί κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς περίμενε να ακούσει. Ας δούμε πως οι Alex K, Γιώργος Καρανικόλας και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος κατάφεραν να συνεπάρουν το κοινό που γέμισε το Τριανόν επί δύο συνεχόμενες βραδιές.
H εμβληματικότερη μορφή της μουσικής βιομηχανίας έγινε σήμερα αστερόσκονη. Ενστικτωδώς και με τρομερή συγκίνηση για όλα αυτά που μας χαρίστηκαν από τον καλλιτέχνη David Bowie, δημιουργήσαμε μία playlist με κομμάτια που έλιωσαν τα ακουστικά μας επί πολλά χρόνια. Ένας ελάχιστος φόρος τιμής στον Thin White Duke.
Τέλη 60s, αρχές 70s: το κίνημα των χίπις μεσουρανεί, χρωματιστά ρούχα, μακριά μαλλιά, αντιπολεμικές διαδηλώσεις, συναυλίες, έρωτας, blues, funk, ψυχεδέλεια, lsd. Ας κάνουμε ένα μικρό ταξίδι πίσω στον χρόνο, με αγαπημένα και κάποια λιγότερο γνωστά κομμάτια, σε μια αυθεντική κι άγρια ρομαντική εποχή, σε μια εποχή που στην ουσία δημιούργησε το ροκ όπως το ξέρουμε και συνεχίζει να το επηρεάζει το ίδιο έντονα ακόμη και σήμερα.
Όποιον και να ρωτήσεις για την country, το ίδιο πράγμα έχουν να πουν. Ότι έχει να κάνει με την αφήγηση. Η παραδοσιακή μουσική της Βόρειας Αμερικής υπήρχε και υπάρχει ως μέσο για να ειπωθούν ιστορίες. Ο ρεαλισμός και η ειλικρίνεια ήταν πάντα στο DNA της, γι’ αυτό και δεν παρασύρθηκε ποτέ από φαντεζί μόδες και φτηνά τερτίπια εντυπωσιασμού. Μια τέτοια φόρμα μουσικής όμως, προϋποθέτει και κάτι άλλο. Αφηγητές που να γνωρίζουν τη ζωή και τις δυσκολίες της, ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν το βάρος της ιστορίας. Κυρίες και κύριοι, αυτή είναι η φετινή ιστορία του Tom Russell.
Οι συντάκτες της μουσικής ενότητας του Αrtcοre magazine νιώθουν πλήρεις από τις μουσικές του 2015 και αποφάσισαν να μοιραστούν μαζί σας τα μουσικά τεφτέρια τους. Ακολουθούν οι προσωπικές τους λίστες με τους δίσκους που έλιωσαν φέτος… Καλή ακρόαση!