Auditorium

Βροχή αστερόσκονης στα πρόσωπα όλων εκείνων που μεγάλωσαν, αλλά δεν εγκατέλειψαν τα όνειρα που έκαναν ως παιδιά.

Η ισορροπία μεταξύ μοντέρνου και vintage είναι μια σκληρή μάχη. Πάντα ψάχνουμε το κάτι καινούριο και πρωτοποριακό, δύσκολα όμως αντιστεκόμαστε σε κάτι που έχει τον αέρα του παλιού. Το συναρπαστικό νέο κύμα του synth wave που έχει γυρίσει πολλά κεφάλια τελευταία, αποτελεί απλώς μια νέα μάχη. Μια, στην οποία ευχαρίστως θα ριχτούμε.

Όταν έχεις γεννηθεί στις ΗΠΑ μια μέρα σαν την 11η Σεπτεμβρίου (9/11 όπως το λένε εκεί), τότε είναι λίγο δύσκολο να μπορείς να γιορτάσεις τα γενέθλιά σου, ειδικά μετά το 2001. Η ζωή όμως συνεχίζεται, ό,τι γράφει δεν ξεγράφει όπως λέει κι ο σοφός (;) λαός, κι έτσι σαν σήμερα, 11/9 ή 9/11, γεννήθηκε στο Κονέκτικατ ο Richard Melville Hall, aka Moby. 

Πίσω από αυτό το υπέροχο εξώφυλλο κρύβεται η αξιέπαινη προσπάθεια μερικών νέων μουσικών που έχουν σκοπό να δώσουν συνέχεια στη μουσική τους μέχρι να τελειοποιήσουν την κάθε τους νότα.

I want flatlands / soft and steady breeze / bringing scents of lined-up breeze / dripping heavy pears and dancing leaves / I want flatlands / will you go there with me (Chelsea Wolfe – Flatlands)

Αν το “Ultraviolence” είναι η πρώτη ματιά και το “Honeymoon” για να ξέρεις ότι θα υπάρξει σύνδεση μεταξύ δύο προσώπων, τότε το “Lust for Life” θα πρέπει να είναι ο αναγεννησιακός τους έρωτας, που δεν θα εξελιχθεί σε μια συμβατική συνήθεια. Μία φράση, όμως, δείχνει πώς είναι η πραγματικότητα: Too good to be true.

Οι μουσικοί που μεγάλωσαν μέσα σε μια ομιχλώδη ατμόσφαιρα, εκεί που το ψύχος δεν αφήνει τις ηλιαχτίδες να τους ζεστάνει, φτάνουν στο βάθος της προσωπικής τους αβύσσου – παλεύουν, παίρνουν βαθιές ανάσες μετά από κάθε εσωτερικό αγώνα και παράγουν «φωτεινά» δημιουργήματα. Ο ακραίος ήχος ποτέ δεν ακούστηκε πιο παραγωγικός, πιο τολμηρός και πιο απελευθερωμένος από στερεότυπα.

Για την τελευταία promo κυκλοφορία των Ding An Sich, αν και βρίσκεται εδώ και καιρό στα χέρια μου, μόλις πρόσφατα αξιώθηκα να κάτσω να γράψω δύο λόγια (και επ’ ευκαιρίας να ευχαριστήσω και τον Νίκο Σαρικώστα που μου την έστειλε). 

Η διεύθυνση είναι 726 St. Peter Street, η περιοχή το French Quarter, η πόλη φυσικά η Νέα Ορλεάνη. Από το 1961 σε αυτό το σημείο στεγάζεται το Preservation Hall, ένα από τα πιο σημαντικά μέρη όπου ζει η παραδοσιακή jazz. Εκεί το πλούσιο παρελθόν συναντά το παρόν και εκεί χτίζεται το μέλλον. Φέτος, η house band του Preservation Hall κυκλοφόρησε ένα ακόμα album και αν μη τι άλλο δε μας έλειψαν ποτέ οι αφορμές να επισκεπτόμαστε νοητά την πιο συναρπαστική πόλη της αμερικανικής ηπείρου.

Τι είναι ένα playlist, αν όχι ένα μανιφέστο αυτοαναφοράς; Ακόμα και στα μέτρα του ψηφιακού κόσμου που ζούμε, μια επιλογή τραγουδιών ήταν, είναι και θα είναι μια σειρά από μηνύματα που ο διαχειριστής της επιθυμεί να περάσει στους δυνητικούς ακροατές. Για όποιο σκοπό και να χρησιμοποιείται, με όποιο μέσο και να μοιράζεται, μια λίστα μουσικής είναι βαθιά στην ουσία της δεμένη σημειολογικά με τις ζωγραφιές των ανθρώπων των σπηλαίων, που κατέγραφαν τη ζωή τους και άφηναν πληροφορίες για τους επόμενους. Και πάντοτε έχει να πει μια ιστορία. Κάπως όπως και αυτή που ακολουθεί. Δεν είναι συνεκτική, δεν υπάρχει η παραμικρή μουσικολογική σύνδεση μεταξύ των κομματιών, αν εργαζόμουν ως DJ θα ήταν αφορμή δικαιολογημένης απόλυσης. Κι όμως είναι κάτι που φέρνει εμένα και εσάς πιο κοντά. Τα επόμενα 10 κομμάτια είναι σταχυολογημένες επιλογές από τα 10 τελευταία albums που προστέθηκαν στη δισκοθήκη μου, ή με άλλα λόγια οι πιο πρόσφατες από τις αγάπες μου. Μπορείς να φανταστείς κάτι πιο προσωπικό;