Λένε πως οι καταστάσεις που βιώνουμε ως παιδιά, μπορούν να καθορίσουν αργότερα τις επιλογές μας στο μέλλον. Στην τέχνη ειδικότερα, η δουλειά πολλών καλλιτεχνών είναι επηρεασμένη από την παιδική τους ηλικία. Ο ερασιτέχνης φωτογράφος Matej Peljhan με τον «Μικρό Πρίγκιπα», αλλά και άλλες δουλειές του, επιβεβαιώνει αυτήν ακριβώς την πεποίθηση.
Camera Obscura
Η Mariel Clayton δεν είναι η πρώτη καλλιτέχνης που έχει ασχοληθεί με κούκλες Barbie στην ιστορία της φωτογραφίας. Κούκλες που είναι αιώνια σύμβολα της άριας ομορφιάς και πρότυπα γυναικείων ρόλων. Οι εικόνες όμως που σκηνοθετεί η Mariel είναι εντελώς ανατρεπτικές.
Στα 23 μας χρόνια, πολλοί από μας ακόμα σπουδάζουν ή περνούν το χρόνο τους σε εφήμερες διασκεδάσεις και δραστηριότητες. Ο φωτογράφος Joey Lawrence, στα 23 του «δημιουργεί» με ιδιαίτερο τρόπο που πολλοί φωτογράφοι θα ζήλευαν. Στα ταξίδια του στην Αιθιοπία νομίζω ότι ανέδειξε αρκετές πτυχές του ταλέντου του.
Παιχνίδια μέρος Β. Σε προηγούμενο άρθρο είδαμε ένα πρωτότυπο φωτογραφικό πρότζεκτ με παιδιά από όλο τον κόσμο παρέα με τα παιχνίδια τους. Πως θα σας φαινόταν όμως αν στη θέση τους υπήρχαν ενήλικες;
Παιχνίδι. Η πιο μαγική λέξη στα αυτιά ενός παιδιού, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, από την Ιαπωνία μέχρι την Αμερική και από τον παγωμένο σκανδιναβικό βορρά μέχρι την Αφρική και την Αυστραλία.
Υπάρχουν άνθρωποι που όταν κοιτάξουν μια φωτογραφία θυμώνουν. Αλλά θα πρέπει να θυμώσουν με τον εαυτό τους, που δεν έχουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.Δεν υπάρχουν σοκαριστικές φωτογραφίες παρά μόνο θλιβερές εικόνες της πραγματικότητας, που αναπαράγονται μέσω της φωτογραφίας για όσους δεν είναι εκείνη τη στιγμή παρόντες.
Μπορεί να τον θεωρείς très banal, βαρετό και ανούσιο. Μπορεί όμως να τον κρίνεις σπουδαίο, καινοτόμο και πρωτοπόρο. Σε όποια κατηγορία όμως και να ανήκεις δεν μπορείς να αγνοήσεις το γεγονός ότι ο William Eggleston άλλαξε την ιστορία της φωτογραφίας.
«Υπάρχει μια στιγμή όπου το μάτι, το μυαλό και η καρδιά βρίσκονται σε μιαν ευθεία. Κι αυτή είναι η στιγμή που θα μας δώσει μια φωτογραφία που θα μετρήσει για την υπόλοιπη ζωή μας». Τα μαγικά αυτά λόγια φυσικά δεν είναι δικά μου, αλλά του μεγάλου δάσκαλου της φωτογραφίας Henry Cartier Bresson. Ποιος ήταν όμως και τι είναι αυτό που μας μαγεύει στις εικόνες του;
Η φωτογραφία πέρα από μια ιδιαίτερα ελκυστική μορφή τέχνης, αποτελεί παράλληλα και ένα μοναδικό εργαλείο ιστορικής καταγραφής. Μας δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τόπους και ανθρώπους από άλλες εποχές. Στο άρθρο αυτό, μέσα από μια σειρά από original, vintage αισθητικής, φωτογραφίες, ζωντανεύουμε τη δεκαετία του ‘70 στην Αμερική.
Irina Werning. Την ανακάλυψα πριν μερικά χρόνια τυχαία ψάχνοντας για εναλλακτικούς φωτογράφους στο διαδίκτυο. Κατάγεται από το Buenos Aires, και έγινε γνωστή με το πρωτοποριακό project της “Back to the future”.