«Δεν είχα καμία επιθυμία να σπάσω έναν ανδροκρατούμενο χώρο». H Ida Lupino πέρα από επιτυχημένη ηθοποιός της δεκαετίας του ‘40, είναι μια από τις πλέον πρωτοπόρες γυναικείες φυσιογνωμίες στον χώρο της σκηνοθεσίας και της παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών. Αρνήθηκε τη σίγουρη επιτυχία της μπροστά από τις καμέρες και τη λάμψη των κινηματογραφικών προβολέων, επιλέγοντας να ρισκάρει, να συγκρουστεί με ένα ανδροκρατούμενο χώρο και να «χαράξει» τη δική της ανεξάρτητη πορεία μακρυά από τις μεγάλες εταιρίες παραγωγής.
In a Cinemanner of Speaking
Σε αυτή τη στήλη θα μιλάμε για σινεμά. Για ταινίες, καινούριες και παλιές, γνωστές και άγνωστες, μέτριες, καλές, αριστουργηματικές και απογοητευτικές. Για ταινίες που αγαπάμε και για ταινίες που αγαπάμε να μισούμε. Κι όπως είναι ατέλειωτη η φύση της έβδομης τέχνης, έτσι είναι και η δίψα μας γι' αυτή.
Το μυρμήγκιασμα που διαπερνάει το σώμα, τρέχει απο τον σβέρκο μέχρι τα πόδια και αγκαλιάζει το κορμί σου, είναι κάτι που δεν μπορείς να προβλέψεις πότε θα έρθει αλλά σε αφοπλίζει όταν εν τέλει έρχεται. Παρόμοια επίδραση έχουν και οι ταινίες του μοναδικού και απίστευτα δημιουργικού David Lynch· με έναν τρόπο που μόνο εκείνος ξέρει, επιδιώκει, και με ελάχιστες αποκλίσεις πάντα καταφέρνει, να διαταράσσει τη μέχρι τότε ισορροπία σου. Οι ταινίες του είναι σίγουρα ηλεκτρικές, όπως και οι άγριοι ρυθμοί της μουσικής που σε προσκαλούν σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο το ίδιο σου το μυαλό. Το αποτέλεσμα δεν αποτελεί σημείο ενδιαφέροντος, μιας που νικητής ή χαμένος νιώθεις ήδη διαφορετικός, έχοντας βιώσει αυτή τη γλυκιά ανακατωσούρα που σου έχει απλόχερα προσφέρει ο Lynch. Η κάθε του ταινία αποτελεί μια αυτοδύναμη οντότητα, αλλόκοτα όμορφη, όσο και περίεργη.
Ανακοίνωση των οσκαρικών υποψηφιοτήτων, λοιπόν, χτες, και τα στοίχημα ήδη δίνουν και πέρνουν για τους νικητές της λαμπερής βραδιάς της 4ης Μαρτίου, που θα παρουσιάσει για δεύτερη σερί χρονιά ο Jimmy Kimmel. Μιλώντας με νούμερα, το “The Shape of Water” του Guillermo del Toro (έξοδος στις ελληνικές αίθουσες στις 15 Φεβρουαρίου), βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με 13 υποψηφιότητες, ενώ το “Three Billboards Outside Ebbing, Missouri” του Martin McDonagh ακολουθεί με 9 και το “Dunkirk” του Christopher Nolan έπεται με 8.
To επερχόμενο επετειακό 20ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τιμά μια αεικίνητη πρωτοπόρο των εικόνων, η οποία άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε σινεμά: τη θρυλική σκηνοθέτιδα Agnés Varda. Προικισμένη με την σπάνια φλόγα του δημιουργού που δεν εφησυχάζει ποτέ, η Agnés Varda, λίγο προτού συμπληρώσει τα 90 της χρόνια, δεν παύει να προκαλεί τη ματιά και το νου μας, να εμπνέει κοινό και δημιουργούς και να ταράζει τα κινηματογραφικά νερά.
Σαν σήμερα, το 1947, πέθανε ο μεγαλύτερος μαφιόζος όλων των εποχών: ο Al Capone. Και εμείς ανατρέχουμε στις καλύτερες γκανγκστερικές ταινίες που έχουμε απολαύσει στη μεγάλη οθόνη.
Δεν ξέρει κανείς πώς να ξεκινήσει ένα κείμενο για τον Andrei Tarkovsky. Είναι εκ των πραγμάτων δύσκολο να προσεγγίσεις, έστω και ακροθιγώς, τα έργα και τις ημέρες ενός εκ των ιδεολογικών πατέρων της σύγχρονης κινηματογραφικής θεωρίας, χωρίς ταυτόχρονα να διακινδυνεύεις την αντικειμενικότητα των λεγομένων σου και να εκθέτεις το γραπτό σου στο ρίσκο μιας εγκωμιαστικής κενολογίας. Ο Tarkovsky ήταν χωρίς αμφιβολία οραματιστής και πνευματικά αεικίνητος, ορθόδοξος τω πνεύματι και τη ψυχή, δεκτικός με το παρελθόν και ζηλωτής της τάξης· μα ταυτόχρονα κι ίσως περισσότερο εμφατικά ήταν βαθιά ανατρεπτικός και ρηξικέλευθος. «Λογοπλάστης» και θεμελιωτής νέων κόσμων κατά τον Bergman, ο μεγάλος Ρώσος σκηνοθέτης έζησε με ορμητικές ανησυχίες για το επέκεινα και ήταν ακριβώς αυτή η βιαιότητα του οντολογικού ερωτήματος που τον κατέτρυχε πνευματικά η οποία στιγμάτισε ανεξίτηλα το έργο και τις ιδέες του.
Εσύ τα ξέρεις όλα για την πιο επιτυχημένη χριστουγεννιάτικη ταινία; Μάλλον όχι! Διάβασε 17 πληροφορίες που δε θα φανταζόσουν ποτέ!
Και κάπως έτσι, ανέλαβα καθήκοντα ανταποκριτή για τον πιο αγαπημένο «πόλεμο» όλων των εποχών, προκαλώντας τη ζηλοφθονία των φίλων μου, που έχουν στρατευτεί από χρόνια με την Επανάσταση. Για να είμαι ξεκάθαρος, δεν είμαι φαν της σειράς. Προφανώς, αγαπάω τις ταινίες και απολαμβάνω τις διαστημικές ιστορίες που αφηγούνται, αλλά στη περίπτωση του “Star Wars” είναι πιο εύκολο να γίνεις Τζεντάι απ’ ό,τι φαν. Επίσης, ενίσταμαι κατά της επιλογής του Artcore για την απαίσια γραμματοσειρά. Αιτούμαι κίτρινων, πηχυαίων γραμμάτων που ταξιδεύουν στο σύμπαν.
Ψευδαίσθηση: ψευδής και αντίθετη προς την πραγματικότητα αντίληψη, εκτίμηση μιας κατάστασης· αυταπάτη, [λόγ.ψευδ(ο)- +αίσθη(σις) -ση]. Αν κάποια κινηματογραφική ταινία έχει καταφέρει να σας δημιουργήσει αυτή την αίσθηση και να εντυπώσει μέσα σας μια τάση πλάνης κι απόδρασης από τον κόσμο της υλικής πραγματικότητας που σας περιτριγυρίζει, τότε σίγουρα αυτή η δύναμή της οφείλεται στις τεχνικές που εισήγαγε ο Georges Méliès. Ένας πραγματικός μάγος της τότε νεογέννητης τέχνης του σινεμά, που γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1861, και στάθηκε ικανός, μέσω των οπτικών τρικ που χρησιμοποιούσε, να ξεγελάει τις συνειδήσεις των θεατών και να τους μεταφέρει στους φαντασιακούς τόπους των έργων του. Διέθετε τη δύναμη και την τέχνη να παρακινεί το κοινό να γευτεί το εξωπραγματικό θέαμα που τους προσέφερε, καθιστώντας τους ίδιους τους θεατές μετόχους στη μαγεία που αποκαλυπτόταν στο λευκό πανί μπροστά τους.
Όταν ήταν μικρή η Marilyn Monroe ονειρευόταν πως ήταν ο πατέρας της, ενώ η Joan Crawford είχε πει πως ήταν ο πιο αρρενωπός άντρας που είχε γνωρίσει ποτέ. Ο Clark Gable έδινε την εντύπωση ότι πίσω από την αρρενωπή και σκληρή του εμφάνιση, κρυβόταν ένας έντιμος κι ειλικρινής άνθρωπος. Ο Rhett Butler, που δεν έδινε δεκάρα για την κακομαθημένη Scarlett, έφυγε σε ηλικία 59 ετών.