Εσύ, που βλέπεις τον τίτλο του κειμένου και ξινίζεις τα μούτρα, κάνε υπομονή. Δεν έχω κανένα σκοπό, να σπιλώσω το επικό σύμπαν του Τόλκιν, που από μικρός λατρεύεις. Στοχεύω σε μια ανάλυση -κουβέντα αν προτιμάς-, ώστε να εντοπίσουμε που «χάνει» η συγκεκριμένη επική(;) τριλογία της «μετά Άρχοντα» εποχής.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Ορόσημα στον κόσμο του κινηματογράφου την περίοδο μεταξύ 23 με 29 Δεκεμβρίου περασμένων ετών…
“It is more important to click with people than to click the shutter.” Ένα κείμενο για τον πατέρα του φωτορεπορτάζ κι έναν από τους σημαντικότερους φωτογράφους όλων των εποχών.
Έστω, Χριστούγεννα μπροστά σε κάποια οθόνη, δίχως Άγιους Βασίληδες και χωρίς οκτάχρονους, μόνους στο σπίτι.
Κάποτε τη δεκαετία του ’80… κάπου στο Ντιτρόιτ… εγένετο η Techno.
Η νουβέλα «Μία Χριστουγεννιάτικη ιστορία» του Charles Dickens δημοσιεύθηκε λίγο πριν τις γιορτές του 1843, και έκτοτε αποτέλεσε αντικείμενο αμέτρητων μεταφορών στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, την όπερα και όπου αλλού μπορεί να φανταστεί κανείς.
Πολλά τραγούδια κρύβουν στους στίχους τους ιστορίες βγαλμένες μέσα από τη ζωή. Ένα από αυτά είναι το “Tears in heaven” του Βρετανού κιθαρίστα, συνθέτη και τραγουδιστή Eric Clapton.
Ένας μαγικός κόσμος. Θαυμαστοί χαρακτήρες βγαλμένοι από τη φαντασία. Μάγισσες, βασιλιάδες και νεράιδες. Και η Κίρστυ, που ήθελε να λέει παραμύθια. Κι εμείς, που θέλουμε να μαγευτούμε.
Η στήλη ακούει και προτείνει μουσικά σφηνάκια made in Greece. Η σκοτεινή post-punkελληνική μουσική σκηνή συνεχίζει να μας εκπλήσσει ευχάριστα μέρα με τη μέρα. Για αρχή έχουμε τους Wonky Doll and The Echo και τους Strawberry Pills.