Φίλε μου αναγνώστη, πέρασαν μήνες που δεν τα είπαμε. Συγκεκριμένα έχουμε να τα πούμε από τον Μάρτιο, έφτασε Οκτώβριος κι εγώ δεν έχω σκοπό να σε παραμελήσω ξανά. Αποφάσισα για αρχή να γράψω μια σειρά από άρθρα για μουσικά όργανα. Όχι για τα συνηθισμένα αλλά για τα λίγο παράξενα, που πολλές φορές η όψη τους είναι αντικειμένων που δεν φανταζόσουν ποτέ, ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μουσικά όργανα. Στο πρώτο μου άρθρο θα σου γράψω για το “Theremin”…
Άλλαι Τέχναι
Η πραγματική ζωή στους σιδηρόδρομους της Αμερικής, αποτυπωμένη σε εικόνες από τον 27χρονο φωτογράφο Mike Brodie. Τη δεκαετία του 1930, η εικόνα άστεγων ανθρώπων, που κοιμούνται στις γραμμές των τρένων, ήταν ιδιαίτερα συνηθισμένη, κυρίως κατά τη διάρκεια της μεγάλης οικονομικής ύφεσης. Περίπου έναν αιώνα αργότερα και πολλοί από τους φτωχότερους ανθρώπους της χώρας ζουν ακόμα στις γραμμές των τρένων, προσπαθώντας να επιβιώσουν.
Σ’ένα μικρό χωριό, μιας μικρής χώρας της δυτικής Αφρικής, υπάρχει ένα ακόμα άθλιο νοσοκομείο. Ο φωτογράφος Daniel Rodrigues μας μεταφέρει εικόνες από τις τραγικές συνθήκες που επικρατούν εκεί και μας προβληματίζει.
…Τη ζηλεύω γιατί μπορεί και μεταφέρει τα υπέροχα όνειρά της στο χαρτί, έτσι ώστε να μπορούμε να μοιραστούμε κι εμείς λίγη από αυτή την ομορφιά!
Την Κυριακή το βράδυ ολοκληρώνεται το Breaking Bad. Αυτό αποτελεί θαυμάσια αφορμή για να σας παρουσιάσουμε τα 10 αγαπημένα μας επεισόδια.
Να μπορείς να ακούς μια γυναίκα που παίζει ένα αναγεννησιακό μουσικό όργανο απλά κοιτάζοντάς την ζωγραφισμένη στον καμβά, μοιάζει παράλογο. Και όμως, ο Vermeer κατάφερε μέσα από όσα έργα του απεικονίζουν γυναικείες μορφές με μουσικά όργανα να το κάνει λίγο πιο λογικό!
Την Κυριακή έφτασε η γιορτή της τηλεόρασης στις ΗΠΑ, τα βραβεία Emmys!
Σοβαρά τώρα; Θα με βάλεις να γράψω την υπόθεση της ταινίας; Το ότι αποτελεί ένα επικό κλωτσομπουνίδι ανάμεσα σε ρομπότ και τέρατα δεν σου αρκεί; Όχι, ε; Για πάμε λοιπόν…
Μια από τις σημαντικότερες γυναίκες φωτογράφους, μέλος του πρακτορείου Magnum και σύζυγος του Henri Cartier Bresson. Ιδιότητες που σίγουρα μας κάνουν να θέλουμε να τη γνωρίσουμε.
«Το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας δεν είναι τί βλέπουμε, αλλά τί νιώθουμε. Είμαστε ό,τι νιώθουμε. Δεν είμαστε ό,τι βλέπουμε. Δεν είμαστε τα μάτια μας, αλλά το μυαλό μας. Οι άνθρωποι πιστεύουνε τα μάτια τους και είναι τελείως λάθος. Γι’ αυτό θεωρώ τις περισσότερες φωτογραφίες βαρετές – αβλαβείς, γοητευτικές, άλλος ένας καταρράκτης, άλλο ένα ηλιοβασίλεμα. Απλά βαρετό. Αλλά όλο το φάσμα της εμπειρίας – ο πόνος, η μοναξιά – πώς φωτογραφίζεις την ακόλαστη επιθυμία; Πώς φωτογραφίζεις τέτοιες καταστάσεις; Αυτά που είσαι, όχι αυτά που βλέπεις».