Μια από τις σημαντικότερες γυναίκες φωτογράφους, μέλος του πρακτορείου Magnum και σύζυγος του Henri Cartier Bresson. Ιδιότητες που σίγουρα μας κάνουν να θέλουμε να τη γνωρίσουμε.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
«Το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας δεν είναι τί βλέπουμε, αλλά τί νιώθουμε. Είμαστε ό,τι νιώθουμε. Δεν είμαστε ό,τι βλέπουμε. Δεν είμαστε τα μάτια μας, αλλά το μυαλό μας. Οι άνθρωποι πιστεύουνε τα μάτια τους και είναι τελείως λάθος. Γι’ αυτό θεωρώ τις περισσότερες φωτογραφίες βαρετές – αβλαβείς, γοητευτικές, άλλος ένας καταρράκτης, άλλο ένα ηλιοβασίλεμα. Απλά βαρετό. Αλλά όλο το φάσμα της εμπειρίας – ο πόνος, η μοναξιά – πώς φωτογραφίζεις την ακόλαστη επιθυμία; Πώς φωτογραφίζεις τέτοιες καταστάσεις; Αυτά που είσαι, όχι αυτά που βλέπεις».
Ο Aaron Feaver είναι ένας φωτογράφος μόδας, που ζει και εργάζεται στο Λος Άντζελες. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τον ενδιέφεραν μόνο οι τεχνικές πτυχές του φωτογραφικού μέσου, και η δουλεία του εστίαζε μόνο σε φωτογραφίες τοπίων και αντικειμένων.
Ο φωτογράφος με τα οξυδερκή και πονηρά μάτια, που με τις εικόνες του, μάλλον γεννάει ένα αίσθημα τρόμου σε κοινό και κόσμο. Το αυτοαποκαλούμενο outsider που δεν ανήκει σε καμία κατηγορία γιατί καμία κατηγορία δεν τον χωράει. Ο καταρτισμένος ζωγράφος και αυτοδίδακτος φωτογράφος που αντιτάσσεται σε κανόνες και τεχνικές και ακολουθεί πάντα και μόνο το ένστικτό του. Τα λόγια όμως, στην περίπτωση του κυρίου Klein, είναι μάλλον περιττά… όπως λένε και οι αξιομνημόνευτοι στίχοι.
Πώς μπορεί να συνδυάσει κάποιος το κολύμπι σε μαγευτικές παραλίες με πολύ ενδιαφέροντα γεγονότα τέχνης; Φυσικά, αν επισκεφτεί ένα από τα πολλά ελληνικά νησιά.
Η νοσταλγία του παρελθόντος, η καταστροφή του σήμερα, η δυστοπία του μέλλοντος ή αλλιώς το ολοκαίνουργιο album των Boards of Canada, “Tomorrow’s Harvest” είναι εδώ και κυκλοφορεί ανάμεσά μας.
Δεν χρειάζεται να γράψω πολλά νομίζω. Άλλο ένα άρθρο αφιερωμένο στις καλύτερες φωτογραφίες τουinstagram. Αυτή τη φορά παρουσιάζω την Toria, ένα κορίτσι 27 ετών, που μας ταξιδεύει στα μαγευτικά τοπία του Πόρτλαντ, του Όρεγκον, των Hνωμένων Πολιτειών.
Τρεις ταινίες που βλέπω κάθε, μα κάθε καλοκαίρι και όχι μόνο. Τρεις ταινίες που μου έρχονται πάντα στο μυαλό, όταν κάποιος μου ζητάει να του προτείνω κάτι να δει. «Όλα είναι δρόμος», «Ας περιμένουν οι γυναίκες» και φυσικά το αριστούργημα του Χαραλαμπίδη, «Φτηνά Τσιγάρα».
Είναι αυτοί οι δίσκοι που χρειάζονται τρεις ή τέσσερις ακροάσεις για να καταλάβεις την αξία τους και να αρχίσουν να σου αρέσουν, αλλά είναι και εκείνοι που με το πρώτο άκουσμα σε εκτοξεύουν στο διάστημα της μουσικής συγκίνησης. Ένας από αυτούς είναι το θαυμάσιο “Ten”, το γνωστό ντεμπούτο των διάσημων Pearl Jam από το μακρινό Σιάτλ, της επιδραστικότερης ίσως μπάντας των τελευταίων 20 ετών σε αυτό που ονομάζουμε grunge rock.
Όπως η γαρνιτούρα λαχταριστής λιωμένης σοκολάτας και καραμελωμένων ξηρών καρπών στις ήδη απαράδεκτες θερμίδες μιας τεράστιας μπάλας παγωτού, έτσι και τo True Blood αποτελεί μια ένοχη καλοκαιρινή απόλαυση.