Ή στην πιο ρομαντική και αναχρονιστική πλέον version «Πως μπορείς να κάνεις έρωτα χωρίς να είσαι ερωτευμένος…;». Τάδε έφη η mademoiselle Juliette Binoche, ενσαρκώνοντας την Τερέζα, στον αγαπημένο της άντρα και φημισμένο Δον Ζουάν της Πράγας, Τόμας (Daniel Day-Lewis)… Που; Στο αριστουργηματικό φιλμ “The Unbearable Lightness of Being” (1988) του Philip Kaufman.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Άνθρωποι χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά, χωρίς μέλλον, ίσως και χωρίς ελπίδα. Η φωτογράφος Βασιλική Ελευθερίου τους φωτογράφισε στην «Ανοιχτή κατάληψη Επιβίωση» και μας τους παρουσιάζει μέσα από το Artcore.
Εκεί, που ο εσωτερικός κόσμος αρχίζει να εμπλέκεται με τον εξωτερικό και όλα γίνονται ένα… ένα χάος με γεύση από την μεταπολεμική Ιαπωνία και την υπογραφή του master Daido Moriyama.
Όλοι γνωρίζουμε το Instagram, την διάσημη εφαρμογή που μας επιτρέπει να μοιραζόμαστε φωτογραφίες με εκατομμύρια χρήστες ανά τον κόσμο. Κάπου εκεί μπορείς να ανακαλύψεις φωτογραφίες της στιγμής, ματιές σε όλο τον κόσμο, μικρά αριστουργήματα της καθημερινότητας.
Ο φωτογράφος Diego Arroyo ταξιδεύει στην Κένυα και μας φέρνει εικόνες εξωτικής και μοναδικής αφρικανικής ομορφιάς.
Η προσμονή ήταν μεγάλη για τη συγκεκριμένη ταινία, κυρίως λόγω της εμπλοκής του Christopher Nolan στην παραγωγή και το story (τι εννοείτε «ποιός είναι ο Christopher Nolan;» ). Το αποτέλεσμα δυστυχώς δεν δικαιώνει τις προσδοκίες μας, καθώς η ταινία κυμαίνεται σε μέτρια επίπεδα.
Αφήνοντας πίσω το διαζύγιό του και προσπαθώντας να ξεκινήσει μια νέα ζωή, ο Lucas (Mads Mikkelsen) επικεντρώνεται στο χτίσιμο της σχέσης του με το γιο του, την καινούρια δουλειά του (δάσκαλος σε νηπιαγωγείο) και τη νέα ερωτική του περιπέτεια. Όλα κυλούν ήρεμα στη ζωή του, ώσπου ξαφνικά ένα μικρό ψέμα θα φέρει τα πάνω κάτω, μετατρέποντας την καθημερινότητά του σε κόλαση.
Το ηλεκτρονικό duo της Αγγλίας, Autechre, έκανε release τον περασμένο Μάρτιο από την Warp Records το καινούργιο του album “Exai”. Αμήν!
H Vanessa Winship ταξιδεύει στην ανατολική πλευρά της Ευρώπης και μας μεταφέρει ασπρόμαυρες καθημερινές εικόνες ενός κόσμου, διαφορετικού από τον δικό μας.
Η γλώσσα της ακινησίας.Φως, όπως οι πρώτες ακτίνες του λυκόφωτος που μπαίνουν μέσα από μια κουρτίνα, όταν ακόμα και η σκόνη φαίνεται να ακτινοβολεί με κάποιο κρυφό σκοπό ή νόημα. Ο μοναχικός ήχος του δικού σου βήματος που αντηχεί στους δρόμους μιας έρημης πόλης. Και σε κάθε κτίριο να τρεμοπαίζει μία εικόνα βωβού κινηματογράφου, σαν τις ξεθωριασμένες αναμνήσεις.