Η Susanne Bier με την ταινία «Ίσως αύριο» κατάφερε να εντυπωσιάσει και να συγκινήσει σε μεγάλο βαθμό το κοινό. Παρόλο που ο τίτλος του έργου στα δανέζικα (Hævnen) παραπέμπει αυθόρμητα στην αγγλική λέξη Heaven (παράδεισος), μεταφράζεται ως «εκδίκηση». Το φιλμ της Bier κέρδισε το 2011, το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, μεταξύ υποψηφιοτήτων όπως ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου και το “Biutiful” του Alejandro Gonzalez Inarritu.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Τίγρη της Βεγγάλης… Στο άκουσμα ότι προβάλλεται ταινία, όπου πρωταγωνιστεί- δευτεραγωνιστεί μία τίγρης και ότι υπάρχει και ομώνυμο βιβλίο στη βάση του οποίου διασκευάστηκε το σενάριο της ταινίας «Η ζωή του Πι», έσπευσα σε βιβλιοπωλεία και κινηματογράφους!
Έχει κολλήσει το δάχτυλο μου στο repeat και μαζί με αυτό και το μυαλό μου. Εμ, δυο χρόνια περίμενα το αναθεματισμένο τούτο το album. Ήρθε η ώρα να πάρω το αίμα μου πίσω…
Στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στις Κάννες απονεμήθηκε στον Michael Haneke ο χρυσός φοίνικας για την ταινία του “Amour”. Ένα κινηματογραφικό έργο εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στην αγάπη, στην αφοσίωση, στα γηρατειά, στην φθορά και στον θάνατο.
Την Πολυξένη Παπαδοπούλου τη γνώρισα πριν δύο χρόνια περίπου στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Μετά από μία σύντομη συζήτηση, κατάλαβα ότι η σχέση της με την τέχνη καθορίζει τον τρόπο ζωής της. Οι σπουδές της άλλωστε το δικαιολογούν, με πτυχία και μεταπτυχιακά στη συντήρηση έργων τέχνης, στην ιστορία τέχνης, στην οπτική επικοινωνία και στη φωτογραφία.
Στην Ελλάδα παρατηρείται ένας τρόπος διασκέδασης που για τους βόρειους Ευρωπαίους (και όχι μόνο) είναι κάτι σχετικά άγνωστο. Ίσως είναι και αυτός ένας λόγος, που όταν έρχονται τουρίστες στην Ελλάδα από αυτές τις χώρες παθαίνουν παροξυσμό με τη νυχτερινή ζωή (εκτός από τις- για καλή μας τύχη- υπέροχες παραλίες). Ποια είναι αυτή η διασκέδαση;
Είναι η στιγμή που παρακολουθείς τους τίτλους του τέλους στην μεγάλη μαύρη οθόνη, όταν τα φώτα ανοίγουν απαλά, λίγα λεπτά πριν σηκωθείς να μαζέψεις τα ποπ κορν και την κόκα κόλα σου από το πάτωμα, που η ταινία που μόλις τελείωσε θα περάσει μπροστά από τα μάτια σου.
O μυστηριώδης βρετανός παραγωγός Stumbleine που πειραματίζεται με την chillstep-shoegaze μουσική, επιστρέφει με ένα νέο άλπουμ που έρχεται να ταράξει τα νερά της glo-fi σκηνής.
Nομίζω, ότι μόνο από τον τίτλο, λίγο πολύ έχετε καταλάβει το θέμα του σημερινού άρθρου! Κάθε παρέα που συζητάει περί ηλεκτρονικής μουσικής (και όχι μόνο), έχει σίγουρα ασχοληθεί και διαφωνήσει αναφορικά με το ερώτημα «αναλογικό ή ψηφιακό μιξάρισμα; βινύλιο ή laptop;» Σήμερα λοιπόν θα προσπαθήσουμε, να παρατηρήσουμε τα θετικά και τα αρνητικά των δυο μέσων, και στο τέλος ο καθένας μπορεί να πάρει την απόφαση σύμφωνα με την προτίμησή του!
«Η ανιψιά μου κι εγώ είμαστε πάρα πολύ στενοχωρημένες γι' αυτό που συνέβη, κύριε. Είμαστε very very… πώς το λέτε εδώ στην Ελλάδα; Χολοσκασμένες!» Αν είσαι και εσύ ένας από τους χολοσκασμένους Έλληνες-ίδες που σκέφτονται να αποδημήσουν στα ξένα, μπορείς να ρίξεις μια ματιά στις κινηματογραφικές αναπαραστάσεις του Έλληνα μετανάστη από το 1945 ως το 1990… Ίσως να παρασυρθείς και να αναζητήσεις την τύχη σου σε πιο πρόσφορα εδάφη… Ίσως όμως και να αλλάξεις γνώμη…