Άλλαι Τέχναι

Είναι κοινός τόπος, ότι το 2020 ήταν μια απαίσια χρονιά για όλους. Στιγματισμένο από μια παγκόσμια πανδημία που έχει σημαδέψει σχεδόν ανεξίτηλα κάθε πτυχή της ζωής μας και έχει κάνει θρύψαλα κάθε έννοια “ κανονικότητας”, το 2020 έμελλε να αποδειχθεί καταστροφικό και για την κινηματογραφική βιομηχανία. Τα σινεμά παρέμειναν κλειστά το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς, και τα μεγάλα στούντιο καλούνται να στραφούν σε εναλλακτικά μοντέλα διανομής ταινιών, με τις πλατφόρμες streaming να παίρνουν σιγά σιγά τη θέση τους ως οι κύριοι πρωταγωνιστές του παιχνιδιού. Οι αλλαγές δεν είναι πάντα προς το καλύτερο φυσικά, ενώ ένα δεδομένο παραμένει: Καμία οικιακή τεχνολογία, κανέναν άρτιο οικοσύστημα η υπερ-σύγχρονη οθόνη δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αίσθηση και την εμπειρία της κινηματογραφικής αίθουσας. Μιας εμπειρίας πρώτα και πάνω από όλα συλλογικής και κοινωνικής, που δέχτηκε γερό πλήγμα φέτος, αλλά όλοι αισιοδοξούμε να επιστρέψει σύντομα δριμύτερη. 

Πώς φαντάζονται οι σκηνοθέτες το μέλλον του κόσμου μας; Συνήθως με πολλή τεχνολογία, εκτεταμένες οικολογικές καταστροφές, θανατηφόρους ιούς, απολυταρχικά καθεστώτα. Σε κάθε περίπτωση, η αχαλίνωτη κινηματογραφική φαντασία δημιουργεί δυσοίωνες πραγματικότητες, θέτει προβληματισμούς και μας χαρίζει ταινίες-διαμαντάκια!

Το 43ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας που ολοκληρώθηκε το Σάββατο σημαδεύτηκε από δύο ιστορικής σημασίας γεγονότα. Αρχικά, πρόκειται για το πρώτο κινηματογραφικό φεστιβάλ που διεξάγεται στην Ελλάδα μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του Covid-19, με ό,τι αυτό συνεπάγεται τόσο στο αμιγώς οργανωτικό σκέλος όσο και από ψυχολογικής σκοπιάς. Δεύτερον, είναι η πρώτη διοργάνωση που διεξάγεται στη σκιά της απώλειας του Αντώνη Παπαδόπουλου, του ανθρώπου που συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του με το Φεστιβάλ της Δράμας. Αρχικά, να αναφέρουμε ότι η διοργάνωση κύλησε ομαλά, ενώ υπήρξε απόλυτη τήρηση όλων των απαραίτητων υγειονομικών μέτρων. Από εκεί και έπειτα, το Φεστιβάλ Δράμας, υπό τη διεύθυνση του Γιάννη Σακαρίδη πλέον, δείχνει να κινείται σε μονοπάτια εξωστρέφειας, ανανέωσης και οργανωτικής αναβάμισης. Με πρώτο και σπουδαιότερο βήμα τη μείωση των ταινιών που έγιναν δεκτές στο εθνικό διαγωνιστικό τμήμα, καθώς, όπως είναι γνωστό, ουκ εν τω πολλώ το ευ.

Απαγορευμένα πάθη, σύγκρουση των κοινωνικών τάξεων, αυστηρά ήθη που ορίζουν τις ζωές των ανθρώπων, τα μυθιστορήματα της κλασικής λογοτεχνίας μάς μεταφέρουν σε εποχές εντελώς διαφορετικές από τη δική μας. Παρόλ' αυτά, παραμένουν απόλυτα διαχρονικά, γι' αυτό και οι σκηνοθέτες τα αγαπάνε τόσο. Πάμε να δούμε ορισμένες από τις περιπτώσεις που η κλασική λογοτεχνία μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο και μας άρεσε πολύ.

Τι θα ήταν οι αγαπημένοι μας κινηματογραφικοί ήρωες χωρίς τους φίλους τους, πρόθυμους να τους στηρίξουν στα δύσκολα αλλά και στα ευχάριστα; Παιδικές παρέες, δυνατές φιλίες που ξεπήδησαν μέσα από δύσκολες καταστάσεις, άνθρωποι φαινομενικά αταίριαστοι που δέθηκαν με τον πιο παράδοξο τρόπο, απ' όλα έχει το Χόλιγουντ!