Η Τέχνη βρίσκεται παντού, ολόγυρά μας. Στα γκράφιτι, στις αφίσες, στο χρώμα των τοίχων, στα έπιπλα, στα τραγούδια, στα βιβλία, στη φύση, παντού. Θα μας αρέσει κάτι και ίσως το φωτογραφίσουμε, θα μας εμπνεύσει κάτι άλλο και μπορεί να το ζωγραφίσουμε, θα ονειρευτούμε έναν διαφορετικό κόσμο και θα τον δημιουργήσουμε. Και να που η τύχη θα τα φέρει έτσι και θα γνωρίσουμε ανθρώπους που εμπλέκονται με την Τέχνη με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Η κουβέντα μαζί τους θα κυλήσει αυθόρμητα, γύρω από το αγαπημένο μας θέμα. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι και η Άννα Κάντα. Όταν της ζήτησα να μοιραστεί μαζί μου τις σκέψεις της, δεν δίστασε να μου δώσει μια απολαυστική συνέντευξη.
Συνεντεύξεις
Λίγο πριν μπει ο χειμώνας και καθώς το στερητικό μας σύνδρομο για περισσότερο Game of Thrones ετοιμάζεται να χτυπήσει κόκκινα, βρεθήκαμε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της 15ης έκθεσης Comics και Παιχνιδιών Στρατηγικής των Inkorrekt Comics Group, ΕΣΦΙΠΣ και Ένατης Διάστασης, με τίτλο Μισό Λεπτό. Εκεί ανάμεσα σε έναν καταιγισμό από ιστορίες, comics, δρώμενα και ενθουσιασμένο κόσμο, συναντήσαμε τον επίτιμο καλεσμένο της διοργάνωσης, κ.Will Simpson, καταξιωμένο σχεδιαστή comics και story-boarder της σειράς Game of Thrones.
Το όνομα είναι γνωστό. Στους φίλους του ραδιοφώνου, η μελωδία του “Helicopter” μοιάζει οικεία από το πρώτο δευτερόλεπτο. Αν ζεις μάλιστα στην Αθήνα, το πιθανότερο είναι να έχεις πέσει ακόμα και κατά λάθος πάνω σε κάποιο από τα συχνότατα live τους. Έχουν κατά καιρούς μοιραστεί τη σκηνή με Sieben, Wovenhand και Sivert Hoyem, και πάνω από όλα, οι Empty Frame κυκλοφόρησαν έναν από τους πιο όμορφους και ολοκληρωμένους δίσκους της χρονιάς.
It’s the Final Countdown, που έλεγε και το τραγούδι που θα συνοδεύει δια παντός τον ελληνικό μπασκετικό θρίαμβο του ’87 και το Artcore Magazine σας παρουσιάζει ένα top-5 γεμάτο σκριν, ραβέρσες, μπασίματα, μπακ ντορς κι άλλα πολλά μπασκετικά. Οι πέντε καλύτερες μπασκετικές ταινίες στην οθόνη σας αμέσως τώρα. Με αξιολογική και ιεραρχική διαβάθμιση, straight to number 1. Και επειδή βλέποντας αυτές τις ταινίες, ενδέχεται να παρεξηγήσετε το επάγγελμα του προπονητή, με τόσους ιδιόρρυθμους και λοξούς coaches που παρελαύνουν, εμείς θα φροντίσουμε να αποκαταστήσουμε κάθε υποψία προκατάληψης. Πώς; Μα, με μία συνέντευξη με τον καλύτερο προπονητή μπάσκετ της περσινής χρονιάς στην Ελλάδα, τον Σούλη Μαρκόπουλο.
Από σήμερα, 25 Οκτωβρίου ως και την Τετάρτη 29 Οκτωβρίου, στην αίθουσα «Αλέξανδρος«, το Thessaloniki International Short Film Festival, μας μυεί για όγδοη σερί χρονιά στη μαγεία των ταινιών μικρού μήκους. Το cinedogs.gr συνομίλησε με τον δημιουργό και εμπνευστή του θεσμού αυτού, Γιάννη Ζαχόπουλο.
«Αλήθεια τόσο σύντομα να σπρώξει το μυαλό σε ένα ατέλειωτο ξεδίπλωμα με θύμισες, παλιές εικόνες και αισθήσεις να σε τραβάν απ' τον λαιμό για να μιλήσεις, και να γυρίσεις προς τα όμορφα επιτελούς το βλέμμα σου»… Αυτά τα λόγια των Active Member μου έρχονται στο μυαλό κοιτώντας τα έργα του Skitsofreni. Δίπλα στους ποιητές του δρόμου, ένας ταλαντούχος ζωγράφος με άχρωμα κτίρια για καμβάδες, ποιητές και ήρωες της διπλανής πόρτας για οδηγούς και ένα μονίμως «πεινασμένο» μυαλό για όνειρα. Τα έργα τέχνης βγήκαν από τα μουσεία και τις γκαλερί και ήρθαν πιο κοντά μας, στους δρόμους και στα τοιχάκια μας και βρήκαμε τον άνθρωπο που ευθύνεται για αυτήν την τόσο υπέροχη αλλαγη.
Ο Κωνσταντίνος, ο Άγγελος, ο Βασίλης, ο Νίκος, ο Σίμος και ο Πάνος «συνθέτουν» τους Mascista, ένα δημιουργικό στούντιο παραγωγής animation, προορισμένα για τον κόσμο του φιλμ, της τηλεόρασης, της διαφήμισης και όχι μόνο… Απολαύστε τους!
Πάντα ζήλευα και ζηλεύω τους ταλαντούχους ανθρώπους. Αυτή τους η ικανότητα να μπορούν να βλέπουν την ζωή από άλλο πρίσμα ώστε να εκφράζουν τα όσα κρύβει η ψυχή τους, χωρίς χιλιοειπωμένα λόγια μα με στίχους, τραγούδια, μουσικές, εικόνες και πάει λέγοντας, πάντα έκανε τις χορδές της δικής μου ψυχής να πάλλονται. Ακόμη περισσότερο θαυμάζω τέτοια ταλαντούχα πλάσματα που γεννιούνται σε μικρές πόλεις μικρών ευκαιριών και όμως ενάντια στις δυσκολίες, κυνηγάνε ασταμάτητα το όνειρο και ταξιδεύουν σε ομορφότερους κόσμους μακριά από κρίσεις οικονομικές και συναισθηματικές. Έτσι μοιράστηκα ένα βροχερό καλοκαιρινό απόγευμα με τον Δημήτρη Βαβλιάρα – επίκαιρα και ποιητικά βροχερό θα έλεγα, για να ταιριάζει με τον καινούριο του δίσκο «Πάλι Βρέχει» τον οποίο και κοντεύω κυριολεκτικά να λιώσω στο cd player μου.
Τα τραγούδια του Monsieur Minimal μιλάνε για αυγουστιάτικα βράδια για μοναξιά, αστέρια και διαμάντια, θάλασσες κι ευχές, καρδιές που χτυπούν στο σινεμά, κορίτσια που μάλλον το ξημέρωμα δεν τα ‘βρισκε χωρίς να κλαίνε, για μπερδεμένες χαρές, για χαμόγελα, για την αγάπη – τον καταπληκτικό πόνο- , για την αγάπη –τον υπερήρωα- , για τις σκέψεις που μας γεμίζουν το κεφάλι…
Φωτογράφος κυρίως πορτραίτου, μόδας και υπεύθυνος φωτογραφίας στα Διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης! Παρόλα αυτά εγώ τον πέτυχα στο στούντιο σε μία φωτογράφιση προϊόντων ελαιόλαδου, η οποία μπορεί να διαρκέσει έως και τρεις ώρες…