Ταινιοθήκη

Αφιερώματα και ρετροσπεκτίβες σε ανθρώπους του σινεμά και μεγάλες στιγμές της έβδομης τέχνης. Μιλώντας σινεμά στο ArtCore Magazine.
feature_img__adieu-au-langage-apoxairetismos-sti-glossa-tou-jean-luc-godard

05 Δεκ: Adieu au Langage, του Jean-Luc Godard

Ένας άντρας και μια γυναίκα συζητούν, κάνουν έρωτα, βλέπουν τηλεόραση, ταξιδεύουν, τσακώνονται, αναρωτιούνται για όλα και για τίποτα. Οι εποχές αλλάζουν, οι άνθρωποι εναλλάσσονται γύρω τους κι ένας σκύλος, διαρκώς ανάμεσά τους, γίνεται φυσικός καθρέφτης της υπαρξιακής τους περιπέτειας. Δεν πρόκειται, ακριβώς, για χαρακτήρες («Μισώ τους χαρακτήρες. Από τη γέννηση, μας περνάνε για κάποιον άλλο, μας ωθούν, μας τραβάνε, μας αναγκάζουν να μπούμε στο χαρακτήρα…» θα πει η γυναίκα, λίγο πριν το φινάλε), όσο για ομιλούντα φαντάσματα, εφήμερες ενσαρκώσεις διατυπώσεων και στοχασμών που βοηθούν τον Godard να εξομολογηθεί, να βγάλει τα εσώψυχά του και να αναμετρηθεί με μια σειρά από ζητήματα που τον απασχολούν από την αρχή της καριέρας του. 

feature_img__la-pazza-gioia-tou-paolo-virzi

24 Νοέ: La pazza gioia, του Paolo Virzi

Ο δημιουργός της ταινίας «Το ανθρώπινο κεφάλαιο» μας συστήνει ένα δίδυμο γυναικών που, στην προσπάθεια τους να απελευθερωθούν, θα χρειαστεί να έρθουν σε επαφή με τους δαίμονες του παρελθόντος. Ο δρόμος προς τη λύτρωση είναι μακρύς και η καθεμιά αναζητά τη δική της δικαίωση.

feature_img__christine-tou-antonio-campos

21 Νοέ: Christine, του Antonio Campos

Η αληθινή τραγική ιστορία της Christine Chubbuck, μίας δημοσιογράφου τοπικού αμερικανικού σταθμού που αυτοκτόνησε σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση, το καλοκαίρι του 1970, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη για πρώτη φορά ως ταινία μυθοπλασίας. Και δίνει την ευκαιρία στον σκηνοθέτη Antonio Campos να αναμετρηθεί με ένα θέμα εξαιρετικά απαιτητικό, το οποίο όμως δίνει δημιουργική λαβή για κάτι αληθινά σπουδαίο, τουλάχιστον δυνητικά.

feature_img__57o-festibal-thessalonikis-afterlob-tou-stergiou-pasxou

15 Νοέ: 57o Φεστιβάλ Θεσσαλόνικης: Άφτερλωβ, του Στέργιου Πάσχου

Το Άφτερλωβ ήταν ό,τι πιο φρέσκο, μοντέρνο, δυνατό, υπέροχο, λατρεμένο είδαμε στο φετινό φεστιβάλ! Μακριά από τις μιζέριες και τη σοβαροφάνεια που πλήττει σχεδόν εν ολοκλήρω το σύγχρονο ελληνικό σινεμά! 

feature_img__57o-festibal-thessalonikis-kills-on-wheels-tou-attila-till

15 Νοέ: 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Kills on Wheels, του Attila Till

Μία εναρκτήρια σκηνή αγριάδας σε γκρίζες – μεταλλικές αποχρώσεις. Με ζόρικους άντρες που δεν σηκώνουν πολλά πολλά και λύνουν ενίοτε τις διαφορές τους με βία. Μία ατμόσφαιρα που ισορροπεί ανάμεσα στο γούεστερν και την ταινία φυλακής. Μόνο που αντί για σελωμένα άλογα, οι ζόρικοι αυτοί τύποι έχουν λαδωμένα αμαξίδια. Και προσπαθούν κάθε μέρα να ξεφύγουν από τη δια βίου φυλακή της αναπηρίας. Ο Ρουπάζοφ, ο Ζόλικα και ο Μπάρμπα σχηματίζουν ένα από τα πλέον ασυνήθιστα και δυσλειτουργικά τρίο –αποφασισμένων για όλα- ηρώων που έχετε ποτέ αντικρίσει.

feature_img__i-daniel-blake-tou-ken-loach

14 Νοέ: I, Daniel Blake, του Ken Loach

Μία κατάμαυρη οθόνη. Μία σειρά από κουραστικά αναλυτικές ερωτήσεις, που ηχούν παντελώς εκτός θέματος. Μία σειρά από εκνευρισμένες και περιπαικτικές απαντήσεις, που παρακαλούν τις ερωτήσεις να μπουν επιτέλους στο ψητό. Μία αίσθηση σπασμένου τηλεφώνου και πλήρους ασυνεννοησίας. Μία απόσταση. Μία διακεκομμένη επικοινωνία, ξύλινη και τηλεγραφική. Αποξενωμένη από τους ίδιους τους συνδιαλεγόμενους, εξαιτίας της μεσολάβησης ενός πρωτοκόλλου, ενός καταστατικού.

feature_img__57o-festibal-thessalonikis-love-love-love-tou-kosta-zappa

12 Νοέ: 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Love, Love, Love, του Κώστα Ζάππα

Μετά απο ορισμένες αντισυμβατικές, αλλόκοτες και απαγορευμένες (μη προσβάσιμες) ταινίες, όπως η «Ανταρσία της Κόκκινης Μαρίας» και το "The Last Porn Movie", ο Κώστας Ζάππας επιστρέφει, παρουσιάζοντας στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το νεό του πόνημα "Love, Love, Love", ένα project εξίσου πειραματικό, αλλά καθόλου πετυχημένο.

feature_img__57o-festibal-thessalonikis-park-tis-sofias-eksarxou

12 Νοέ: 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Park, της Σοφίας Εξάρχου

Αθήνα, Ολυμπιακά ακίνητα. Δώδεκα χρόνια μετά το τέλος των Oλυμπιακών Αγώνων του 2004, οι κάποτε εντυπωσιακές κατασκευές κοίτωνται παρατημένες, παραδωμένες στη σκουριά και τη φθορά του χρόνου. Πολλά απο τα σπίτια στα οποία διέμεναν οι αθλητές κατά τη διάρκεια των αγώνων, δόθηκαν με κλήρωση σε φτωχές οικογένειες. Παρέες παιδιών παίζουν, μαλώνουν, χτυπιούνται, ερωτεύονται, μεγαλώνουν μέσα στα ερείπια ενός ένδοξου παρελθόντος που μοιάζει πια ψεύτικο. Ο Δημήτρης, παιδί μονογονεϊκής οικογένειας, ερωτεύεται την Άννα, πρώην αθλήτρια της ενόργανης που έβαλε τέλος στην καριέρα της μετά απο έναν επίπονο τραυματισμό. Οι δυο τους θα ερωτευτούν και θα προσπαθήσουν να αποδράσουν με φόντο ένα καυτό ελληνικό καλοκαίρι. Θα πιουν, θα χορέψουν, θα κάνουν έρωτα, αλλά θα συνειδητοποιήσουν ότι το καλοκαίρι δεν κρατάει για πάντα…

feature_img__romeo-juliet-tou-baz-luhrmann

11 Νοέ: Romeo & Juliet, του Baz Luhrmann

Την 1η Νοεμβρίου του 2016 συμπληρώθηκαν 20 (!) χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες το σαιξπηρικό δράμα του Baz Luhrmann "Romeo and Juliet" (τουλάχιστον στην Αμερική, γιατί στην Ελλάδα ήρθε το 1997…) με πρωταγωνιστές τον -εικοσάχρονο τότε-οσκαρούχο σήμερα- Leonardo DiCaprio και την Claire Danes.