Και γιατί όχι και τα δύο; Ο κύριος Πόλυς Δημητριάδης, μετά από χρόνια εργασίας στο εξωτερικό, επέστρεψε στην Ελλάδα της ανεργίας και των μηδενικών ευκαιριών και κατάφερε όχι μόνο να μην πτοηθεί, αλλά να δημιουργήσει μικρά, ευφάνταστα έργα τέχνης στο όνομα της τεχνολογίας.
Art Outside the Core
Μπορεί ο πυρήνας μας ως ArtCore να είναι ήδη αρκετά διευρυμένος, αλλά επειδή είμαστε παιδιά με πολλά ενδιαφέροντα και επειδή η τέχνη δεν περιορίζεται σε κατηγορίες, σε αυτήν εδώ τη στήλη θα βρείτε όλα εκείνα που μας απασχολούν κατά καιρούς αλλά δε χωράνε σε καμιά από τις υπάρχουσες στήλες μας. Στη στήλη αυτή λοιπόν δεν υπάρχουν όρια, υπάρχει μόνο ποικιλία!
Βράδυ περασμένης Παρασκευής καταλήγω στα μπουζούκια. Μην ρωτήσετε γιατί. Λίγο τα πολλά ποτά που είχα πιεί, λίγο κι η υπόλοιπη παρέα που ψήθηκε, λίγο και η ξαφνική μου διάθεση να παρακμάσω, να μην σας τα πολυλογώ… Εμπρός καλή μου παραλιακή… Ως εκ τούτου σκέφτηκα να συνδυάσω και λίγο το τερπνόν μετά του ωφελίμου και να σας μεταφέρω το στυλιστικό κλίμα των μπουζουκιών, πρώτον γιατί οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ δεν κοιμούνται ποτέ και δεύτερον ντάξει, πόση ώρα να αντέξεις να παρακμάζεις χωρίς έστω ένα διανοητικό διάλειμμα…
Ο Ernest Zacharevic είναι ένας Λιθουανός street artist, ο οποίος έχει τραβήξει το ενδιαφέρον με τις δημιουργικές και άκρως παιχνιδιάρικες ζωγραφιές του που κοσμούν το Pengang της Μαλαισίας.
Πώς θα σας φαινόταν να έχετε μια ζούγκλα στο σπίτι σας; Η εταιρεία DEDON, εμπνευσμένη απο τις «περιπέτειες» της παγκόσμιας καμπάνιας της DEDON Tour De Monde, στοχεύει να κάνει ακριβώς αυτό. Όμως εδώ δεν πρόκειται για μια απλή ζούγκλα. Η πολυτελής εταιρεία εξωτερικών χώρων χρησιμοποιώντας την τεχνική κοπής με λέιζερ σε λευκά panles αλουμινίου και έχοντας σαν βάση χρώματος το μαγευτικό λευκό, αξιοποιεί μέχρι τέλους τις πρωτοποριακές ιδέες του σχεδιαστή Daniel Pouzet και τα σχέδια της συζύγου του Marilena Oprean.
Θα καταστραφώ. Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως θα καταστραφώ. Με τόσες σειρές που ήδη παρακολουθώ, με άλλες τόσες που περιμένω πώς και πώς να βγουν και με τους νέους κύκλους των παλαιοτέρων να σκάνε σιγά-σιγά μύτη το έχω δεδομένο. Για να πω την αλήθεια, δεν είναι όλες οι σειρές που παρακολουθώ άρτια οργανωμένες ή καλογυρισμένες. Αλλά αν κάποια από αυτές «γραντζουνίσει» το ενδιαφέρον μου και σκαλώσω μαζί της, αυτό ήταν. Μ' αρέσει δε μ' αρέσει η εξέλιξή της, είμαι καταδικασμένη να τη δω μέχρι τέλους. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για μια σειρά που είναι δυνατή στα πάντα: σενάριο, σκηνοθεσία, ερμηνείες… όλα σε κρατάνε σε εγρήγορση και ας παίζεται σε δίκτυο όπως το BBC, που δεν είναι φημισμένο για την ποιότητα των σειρών του όπως αντίστοιχα γίνεται για παράδειγμα με το HBO.
Κάτι περίεργο συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη… Ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάνουν την εμφάνισή τους μυστηριώδεις και ανεξήγητες καταστάσεις. Εμπλέκονται άνθρωποι με μυστικά και καλά κρυμμένο παρελθόν, λαμβάνουν χώρα σατανικές συμπτώσεις και ένοχα βλέμματα. Και ο μόνος που μπορεί να δώσει ένα τέλος σε αυτές τις ιστορίες είσαι εσύ, αγαπητέ μου αναγνώστη!
«Όταν αλλάζουν τα συναισθήματά μας, αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο. Η Layla Mehdi Pour σχεδιάζει ένα ρολόι τοίχου που αποτελείται από δύο επικαλυπτόμενες επιφάνειες των δώδεκα ιντσών η καθεμιά. Το χαμηλότερο ψηφίο είναι προσκολλημένο στον μηχανισμό του ρολογιού ενώ ο άνω μηχανισμός μπορεί άνετα να περιστραφεί: με αυτόν τον τρόπο, μπορείς εύκολα να αποκτήσεις απρόβλεπτα παιχνίδια με τις σκιές καθώς και διαφορετικούς σχηματισμούς του αντικειμένου, οι οποίοι μπορούν να αλλάξουν οποιαδήποτε στιγμή».
O καλός μου φίλος Θ., γνωστός ως Λιμενάρχης ή Ναύαρχος, είναι ψηλός, ευθυτενής, πολυσχιδής και πολυπράγμων. Κυρίως όμως, δεν έχει χάσει την ικανότητά του να θέτει ερωτήματα. Ερωτήματα ακόμη και για θέματα που είναι αυτονόητα για άλλους. Κανένα όμως ερώτημα δεν είναι αυτονόητο, ή ανόητο, όταν δεν είσαι ανόητος. Σε μια συζήτηση με φίλους του στην οποία αναφέρθηκαν στην Πωλίνα, τον Ρακιντζή και τον Bach (μεταξύ άλλων πολύ πιο πικάντικων, είμαι σίγουρος), προέκυψε το ερώτημα του τίτλου: Είναι η ποιότητα στην τέχνη αυταπόδεικτη;
«Η αυτοκινητική τεχνολογία της Aisin, μίας εταιρείας που ανήκει στην Toyota είναι «κρυμμένη» στα διαδραστικά έπιπλα που σχεδίασε το γνωστό δίδυμο Γιαπωνέζων καλλιτεχνών, Setsu & Shinobu Ito. Είναι σαν «κομμάτια» σε ένα αρχιπέλαγος και έτσι δημιουργείται ένα φυσικό και συναισθηματικό σενάριο για το μέλλον».
Σήμερα θα «γνωρίσουμε» ξανά τη λέξη πάθος! Πάθος για δημιουργία και μοναδικότητα! Η Στέλλα και η Δήμητρα, καλλιτέχνες της πόλης, μας ξεναγούν και μας προτρέπουν…. «γίνε κι εσύ χομπίστας!».