Βιβλιοθήκη

«Οι τραγωδίες κάνουν τους αμαρτωλούς αγίους».

Ένα γενναίο ρόδο: Σημείωμα για το μυθιστόρημα του Sir Ahmed Salman Rushdie «Κισότ, όπως Δον Κιχώτης» σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Ποια είναι τα όρια του νομικού δικαίου, της ατομικής βούλησης, της προσωπικής ελευθερίας; Πώς τοποθετείται η ελευθερία της σκέψης απέναντι στη θρησκευτική πίστη; Μεταξύ του Νόμου του Θεού και του Νόμου των Ανθρώπων, τίνος η εξουσία υπερισχύει;

Το βιβλίο του Δημήτρη Τζιόβα «Η Ελλάδα από τη χούντα στην κρίση – Η κουλτούρα της μεταπολίτευσης» χαρτογραφεί με εμβριθή και άκρως διαφωτιστικό τρόπο τα πολιτισμικά τεκταινόμενα και τις τάσεις που αναδύθηκαν στην ελληνική κοινωνία την περίοδο της Μεταπολίτευσης.

Ας με συγχωρέσουν οι σκιές*: Σημείωμα για το βιβλίο «To μόνο της ζωής τους ταξίδι» του Ηλία Μαγκλίνη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Πως είναι σε θέση να μιλήσει κανείς για όσα έχουν περάσει στην αφάνεια και τη λήθη; Κρατώντας τη σκαπάνη της ανά χείρας, η Judith Schalansky, μια από τις σημαντικότερες σύγχρονες λογοτεχνικές φωνές, σκάβει στο παρελθόν και προσπαθεί να ανασύρει πράγματα που έχουν χαθεί. Στόχος της δεν είναι να παραθέσει την ιστορία τους, αλλά να τα κάνει να επαναβιωθούν μέσα από την αφήγηση και την ανάγνωση, και τελικά να συναποτελέσουν μια ελεγεία στην θεματική της σχέσης μεταξύ απώλειας και παρουσίας, λήθης και θύμησης.

«Όλοι έχουμε να πούμε κάτι σε αυτούς που δεν είναι πια εδώ… Στη βραχώδη πλαγιά του Όρους της Φάλαινας (Κουτζίρα-γιάμα), στην Ιαπωνία, υπάρχει ένας τεράστιος κήπος, με το όνομα Μπελ Γκάρντια. Στη μέση του κήπου είναι εγκατεστημένος ένας τηλεφωνικός θάλαμος και μέσα σ’ αυτόν ένα τηλέφωνο, χωρίς τηλεφωνική σύνδεση. Το τηλέφωνο αυτό μεταφέρει τις φωνές μέσω του ανέμου. Κάθε χρόνο συρρέουν εκεί χιλιάδες άνθρωποι για να σηκώσουν το ακουστικό και να συνομιλήσουν με τους δικούς τους ανθρώπους που δεν είναι πια στη γη…»

«Με το ‘να χέρι κρατάω το παιδί μου, με το άλλο μια σκούπα. Με το ‘να χέρι μαγειρεύω, με το άλλο μαχαιρώνομαι. Τι ωραίο που έχουμε δύο χέρια. Τι πρακτικό.»

O Nick Cave μες στις παραβολές: Σημείωμα για το μυθιστόρημα «Η δε όνος είδεν τον άγγελο» του Nick Cave με τον πρωτότυπο τίτλο “And the Ass Saw the Angel” σε μετάφραση Κωνσταντίνου Κ., επιμέλεια Νικ Μπήτνικ και ένα άγνωστο χαρακτικό στο εξώφυλλο με τα αρχικά γράμματα J.C.P. από τις Εκδόσεις Τυφλόμυγα.

Η Μόλι είναι μία συνηθισμένη καμαριέρα στο αριστοκρατικό ξενοδοχείο Ρίτζενσι Γκραντ Οτέλ. Απομονωμένη από τον κόσμο, δίχως φίλους και οικογένεια πλέον, η Μόλι βρίσκει μοναδική παρηγοριά στη δουλειά της. Όμως ακόμη κι εκεί φαντάζει αόρατη. Καθημερινά καθαρίζει τη σκόνη όπως ακριβώς και «τα μυστικά» όσων επισκέπτονται το ξενοδοχείο, δίχως κανείς να παρατηρεί την ύπαρξή της. Άλλωστε είναι απλά μια καμαριέρα – γιατί να την προσέξει κάποιος;