Ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα μιας μητέρας που δεν διστάζει να τσαλακωθεί, δεν διστάζει να πονέσει, να προσπαθήσει, να ματώσει προσπαθώντας να ξεφύγει από το παρελθόν της για να αποδείξει πως είναι καλή μητερα.
Βιβλιοθήκη
«Εγώ, η τεθλιμμένη χήρα. Ας γελάσω.»
Προτιμήσεις. Σημείωμα για το «Φλέρυ Νταντωνάκη, Εγώ είμαι ένα σύννεφο…». Από την σειρά Βίοι Αγίων των εκδόσεων Ηλέκτρα.
«Παρ’ όλα αυτά, ο άνδρας είχε προσπαθήσει. Είχε κυνηγήσει τη σκιά μέχρι που δεν άντεχε πια.»
Το «Μπίλλυ Μπαντ», ίσως η σημαντικότερη νουβέλα της αμερικανικής λογοτεχνίας, προσφέρει μια αναγνωστική εμπειρία που συνεχίζεται και μετά το τέλος του βιβλίου, όταν ανακαλείς το κείμενο στο μυαλό σου, συλλαμβάνοντας το εύρος των ερμηνειών του και την επαναστατικότητά του στην λογοτεχνία. O Melville επιχειρεί να πραγματευτεί στον περιορισμένο «χώρο» μιας νουβέλας ζητήματα ηθικής συνείδησης, τη σχέση δικαίου και ηθικής, καθώς και ζητήματα επιθυμίας, και αναμφίβολα ολοκληρώνει το συγγραφικό αυτό εγχείρημα με επιτυχία.
«Δύσκολο να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου όταν έξω μαίνεται βαρύς ο χειμώνας» (Ο Μάγος).
Η αστυνομική λογοτεχνία έχει αναμφίβολα επιστρέψει στο προσκήνιο, βγαίνοντας οριστικά από το περιθώριο που την είχαν εξορίσει παλαιότερα, το περιθώριο της λεγόμενης «παραλογοτεχνίας». Το αστυνομικό μυθιστόρημα έχει αντεπιτεθεί και διεκδικεί την αναγνώριση που του έχει στερηθεί για πολύ. Και εν πολλοίς έχει πάρει την εκδίκησή του.
Ακριβοί μου φιλοξενούμενοι: σημείωμα για την έκδοση «Κείμενα για την Τέχνη». Σε επιμέλεια και μετάφραση Γιάννη Παππά.
«Ο θάνατος μου φαινόταν σαν λόμπι ξενοδοχείου. Μια πολιτισμένη, καλοφωτισμένη αίθουσα στην οποία μπορούσες να μπεις ή να φύγεις με ευκολία.»
Πώς νιώθει κάποιος άραγε, όταν χάνεται η γη κάτω από τα πόδια του; Όταν ο κόσμος γύρω του γκρεμίζεται και παλεύει να σταθεί όρθιος για να μην ανατραπεί και ο ίδιος μαζί του;