Η δρακοντιά, ή αλλιώς φιδόχορτο, είναι φυτό φαρμακευτικό και δηλητηριώδες, γνωστό από τους αρχαίους χρόνους για τις ιαματικές του ιδιότητες. Είναι επίσης η νέα συλλογή διηγημάτων του Στάθη Κοψαχείλη.
Βιβλιοθήκη
Κριτικές βιβλίων
«Ήταν ως εάν ο συγγραφέας να είχε χρησιμοποιήσει, αντί για στυλό και λέξεις, τα νύχια του, για να χαράξει τα πράγματα στο χαρτί και στον φαντασιακό του αναγνώστη».
Αμερική, 1951 και ενώ ο πόλεμος στην Κορέα μαίνεται, ο Μαρκ Μέσνερ είναι έτοιμος να απογαλακτιστεί, να αποχωριστεί την οικογενειακή θαλπωρή και ασφάλεια για να φοιτήσει σ’ ένα πανεπιστήμιο που καθόλου τυχαία και τελείως στοχευμένα απέχει 14 ώρες από το πατρικό του.
«Μετά την έκρηξη όλα σκόρπισαν, τρύπησαν, μετατοπίστηκαν. Βγάζοντας ένα-ένα τα θραύσματα, έβαζα στη θέση τους κι από μια μικρή γάζα. Η γάζα αυτή είναι, ας πούμε, η σελίδα ενός μυθιστορήματος. Όταν γεμίσει κι αυτή αίμα, την αλλάζω».
«Γιατρέ, πιστεύετε στην ύπαρξη της ψυχής;» «Ναι». «Τότε πού είναι;» «Η ψυχή είναι ρήμα, κι όχι ουσιαστικό».
Ο Paul Auster, από τους πιο σημαντικούς Αμερικανούς συγγραφείς, μας εντυπωσιάζει πάντα με τον λογοτεχνικό λαβύρινθο που επιμελώς χτίζει σε κάθε του έργο.
Στην κρύπτη των Καπουτσίνων βρίσκεται θαμμένος ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ, ο προτελευταίος των Αμβούργων. Μαζί του είναι θαμμένη και η Μοναρχία, η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία.
Ο Ίρβιν Γιάλομ στο «Ο Κήπος του Επίκουρου: Αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου» αναφέρεται στο Αφυπνιστικό Γεγονός που μπορεί να συμβεί σ’ έναν άνθρωπο και το οποίο θα πυροδοτήσει τις δυνάμεις εκείνες που υπάρχουν μέσα του και που θα τον οδηγήσουν στο να πάρει τη ζωή αλλιώς. Ένα τέτοιο Γεγονός μπορεί να είναι ένας θάνατος, μια ασθένεια, στην περίπτωση του βιβλίου του Μερσιέ είναι μια παράξενη συνάντηση του ήρωα με μια γυναίκα. Το «Νυχτερινό Τρένο για τη Λισαβόνα» έκανα αρκετό καιρό να το τελειώσω και παράλληλα διάβαζα κι άλλα πράγματα, μόνο και μόνο γιατί στις σελίδες του επιστρέφεις ξανά και ξανά, διαβάζοντας δύο και τρεις φορές ολόκληρες σελίδες. Σε κάποια σημεία αγκομάχησα αλλά ξέρω πως δεν έφταιγε το βιβλίο αλλά εγώ που εκείνη την ώρα δεν είχα την πραγματική διάθεση να σκεφτώ την ουσία της σκέψης που αποτυπωνόταν μεν στα μάτια μου όχι όμως και στο μυαλό μου.
Αυτό το βιβλίο εξιστορεί τον θρύλο ενός ανθρώπου. Τον θρύλο που έγινε μύθος. Και αφήνει τον αναγνώστη με μια πικρή γεύση στο στόμα για την κατασκευή των θρύλων. Για την πραγματική διάσταση των γεγονότων και της ίδιας της ιστορίας. Για τα όρια ανάμεσα στη μυθοπλασία και στην πραγματικότητα.