Λιμπρέτο του Buenos Aires: Σημείωμα για την μελέτη του Horacio Ferrer “The Golden Age of Tango: An Illustrated Compendium of its History”.
Λόγος + Τέχνη
«Η ελπίδα», είπε. «Καταραμένο πράγμα, δε σ’ αφήνει ποτέ σε ησυχία».
Ο Saramago και το «Χρονικό» του
«Το κουδούνι του σχολείου αντηχεί πάλι. Δεν ξέρω αν αναγγέλλει μία αρχή ή ένα τέλος».
Η πόλη μου και εγώ: Σημείωμα για την μελέτη του Kenneth Frampton «Μοντέρνα αρχιτεκτονική». Σε μετάφραση Μαρίας Παγκάλου και Θεόδωρου Ανδρουλάκου, επιμέλεια Ανδρέα Κούρκουλα. Από τις εκδόσεις Θεμέλιο
Η σημασία της μνήμης
«Είμαστε όλοι μετανάστες μες στον χρόνο.»
Κλωθώ: σημείωμα για το μυθιστόρημα βιογραφία «Μια γυναίκα, Καμίλλη Κλωντέλ», σε μετάφραση της Αγνής Στρουμπούλη. Από το βραβευμένο “Une femme” της Anne Delbee.
Σε έναν κόσμο πολυ-πολικό, χωρίς τις «σταθερές» δομές του παλιού, γνωστού δίπολου «δυτικός κόσμος/Σοβιετικά κράτη» -οι οποίες παρείχαν και μια «σιγουριά» για τα πολιτικά διακυβεύματα,– σε έναν κόσμο που οι ίδιες οι έννοιες τόσο του δημοσίου συμφέροντος όσο και της αλήθειας έχουν θολώσει, ποια είναι η θέση και η ηθική τοποθέτηση ενός κατασκόπου; Και ποιο είναι το τίμημα; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει ο Olen Steinhauer στο μυθιστόρημα «Ο τουρίστας», το οποίο έχει ως στόχο του και να διαπραγματευτεί το είδος του κατασκοπευτικού μυθιστορήματος.
Πολλές φορές οι εμπειρίες που μας έχουν τραυματίσει, φωλιάζουν τόσο βαθιά μέσα μας, που νομίζουμε πως δεν τις έχουμε ζήσει ποτέ. Αρκεί όμως μια εικόνα, μια ασήμαντη αφορμή για να τις πυροδοτήσει, να τις σύρει έξω από την κρυψώνα τους, αναγκάζοντάς μας να τις αντιμετωπίσουμε. Και μετά έρχεται η κάθαρση.