Λόγος + Τέχνη

«Πραγματικά, η ζωή έχει έναν τρόπο να λύνει τα προβλήματα από μόνη της».

Ένας μοντέρνος φρυκτωρός: σημείωμα για το μυθιστόρημα «Ξύλευση», ένας ερεθισμός, του Thomas Bernhard. Σε μετάφραση Βασίλη Τομανά.

Με το σύντομο τρόπο της νοβελιστικής γραφής, ο Δημήτρης Τανούδης φωτογραφίζει και σχολιάζει έναν υποθετικό μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, εκεί όπου οι άνθρωποι που επέζησαν από κάποιο ακατανόμαστο Συμβάν έχουν οργανωθεί σε μια αυστηρής δομής κοινωνία και αγωνίζονται να χτίσουν το δικό τους, σπουδαίο πολιτισμό. Το κείμενο περιστρέφεται γύρω από αυτή την καινούργια κοινωνία, ενώ ταυτόχρονα ασχολείται και με την ενστικτώδη παρόρμηση του ανθρώπου να ψάξει και να σχετιστεί –με διάφορους τρόπους και για διάφορους σκοπούς– με το Άλλον, με αυτόν που κινείται εκτός των δεδομένων κοινωνικών δομών, με αυτόν που παραμένει Ξένος και Εξωτικός.

Δεν υπάρχουν άτομα. Υπάρχει μόνο ο κόσμος

«Αν πάντα περιμένεις το χειρότερο να συμβεί, μπορείς να εκπλαγείς μόνο ευχάριστα».

Το μεξικανικό ’68, το Πανοπτικόν και το Μαύρο Παλάτι: Σημειώσεις για την «Τρύπα» του Jose Revueltas.

Υπάρχει άφθονη ελπίδα στο σύμπαν, αλλά όχι για μας (F.Kafka).

Παλιοί, καινούριοι τίτλοι: Σημείωμα για την συλλογή κειμένων «Από το χάος στο χαρτί» του Χρήστου Βακαλόπουλου

Αναμφισβήτητα, το βιβλίο-ντεμπούτο της Madeleine Miller αποτελεί ένα ιδιαίτερα τολμηρό εγχείρημα, καθώς πρόκειται για μία σύγχρονη διασκευή της αγαπημένης και πασίγνωστης ομηρικής «Ιλιάδας» (!)