Από την ποιητική συλλογή του Ζακ Πρεβέρ «Θέαμα και ιστορίες» (Ύψιλον, 2002), σε μετάφραση του Γιάννη Βαρβέρη.
Λόγος + Τέχνη
"Aυτό που μας βοηθάει να βρούμε τον εαυτό μας...αυτό που μας βοηθάει να τον χάσουμε" - Thomas Merton
Ο κόσμος μέσα από τα μάτια ενός παιδιού μπορεί να αποκτήσει τρομακτικές διαστάσεις, μπορεί να διαστρεβλωθεί, σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός πατέρα που λατρεύει το παιδί του, ενός πατέρα που προσπαθεί να το κάνει να δει τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια, κλείνοντας την πόρτα μια για πάντα στην παιδικότητά του.
Flatland, η Επιπεδοχώρα ή αλλιώς: Κοιτάζοντας πέρα από τα Όρια
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα της Clarice Lispector «Τα κατά Α.Γ. πάθη» (Αντίποδες, 2018), σε μετάφραση του Μάριου Χατζηπροκοπίου.
Μια βαλίτσα με φωτογραφίες πολαρόιντ κοριτσιών που έχουν εξαφανιστεί αποτελεί το πρώτο κομμάτι από το παζλ που έχει συνθέσει η επιτυχημένη συγγραφέας Lone Theils.
Από την ποιητική συλλογή «Η επιστροφή των πουλιών» (Ίκαρος, 1946).
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Οκτωβρίου.
Επιλογή από τη συλλογή «Μαλαισιακά τραγούδια» του δίγλωσσου ποιητή Yvan Goll (Στιγμή, 2002), σε μετάφραση (από τα γαλλικά) του Ε. Χ. Γονατά.
Η αλήθεια είναι πως πριν αποφασίσω να γράψω λίγα λόγια για τη«Σύγχρονη Ανθολογία της Νέας Ελληνικής Ποίησης», μια συλλογή προτύπων ποιημάτων από πρωτοεμφανιζόμενους ως επί το πλείστον ποιητές, στην οποία πρόσθεσα κι εγώ την προσωπική μου σφραγίδα με δύο ποιήματά μου: την «Μοναξιά του Ποιητή» (2013) και τα «Ανείπωτα Λόγια» (2014), ανέμενα τη δημόσια εμφάνιση του έργου αυτού στο ευρύ αναγνωστικό κοινό. Και τούτο περισσότερο γιατί επιθυμούσα αυτά τα οποία γράφω να καθρεφτιστούν στα μάτια των αναγνωστών μέσα από τις σελίδες της Ανθολογίας και να μετουσιωθούν σε σκέψεις, μνήμες και εικόνες, καθεμιά από τις οποίες θα κουβαλά μια δική της μοναδική ιστορία που θα μπήξει τα νύχια της αργά, μα σταθερά και αδιάκοπα στην πένα του ανθρώπου εκείνου που τολμώντας να λάβει τον ιερό τίτλο του Ποιητή θέλησε να ποτίσει τη δίψα τους με μελάνι, το ίδιο αυτό μελάνι με το οποίο ραντίστηκε κάθε λέξη των ποιημάτων του.