Στη συλλογή διηγημάτων «Πετεινός νοτίων προαστίων», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κριτική, φιλοξενούνται 16 μικρές ιστορίες, σαν «σκηνές κάποιων ταινιών μικρού μήκους» με πρωταγωνιστές ανθρώπους της διπλανής πόρτας, και, με αφορμή την πρόσφατη έκδοσή τους, είχαμε την τιμή να συνομιλήσουμε με τον δημιουργό τους, Στάμο Τσιτσώνη.
Λόγος + Τέχνη
"Aυτό που μας βοηθάει να βρούμε τον εαυτό μας...αυτό που μας βοηθάει να τον χάσουμε" - Thomas Merton
Και όμως, υπήρξε βιβλίο της ελληνικής λογοτεχνίας που ξεπέρασε σε πωλήσεις τα 10.000 αντίτυπα εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος είναι ένας ποιητής που έχει ήδη στο ενεργητικό του επτά ποιητικές συλλογές («Τα Παράταιρα» (1997), «Κραυγές» (Ιωλκός, 2009), «Πρόσωπα γνωστά», (ΡΕΩ, 2011), «Ερείπια» (ΡΕΩ, 2012), «Ξερόκλαδα» (ΡΕΩ, 2012), «Πρόγνωση καιρού» (vakxikon.gr, 2014). H πρόσφατη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Έξυπνες βόμβες» που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο από τις εκδόσεις Μανδραγόρας είναι μια πρωτότυπη παρέμβαση στον κόσμο της ποίησης, με 50 χαϊκού χωρίς τίτλο, αλλά με έντονα κοινωνικό, αφυπνιστικό και παράλληλα ρομαντικό και μεταφορικό χαρακτήρα. Όπως φαίνεται και από το όνομα της συλλογής, ο ποιητής υϊοθετεί μια κριτική άποψη για την κοινωνία, η οποία συχνά ενδύεται την οξύτητα και τη δραστικότητα μιας ρηξικέλευθης επίθεσης:
Από τις 15 έως και τις 17 Απριλίου πραγματοποιήθηκε, για ενδέκατη συνεχόμενη φορά στην Αθήνα, το καθιερωμένο και πλέον εξαιρετικά επιτυχημένο και δημοφιλές Comicdom Con Athens 2016, στα γνωστά του λημέρια, δηλαδή στην Ελληνοαμερικανική Ένωση στο Κολωνάκι.
Ο Χάινριχ Μπελ γεννήθηκε στην Κολωνία το 1917 από πιστούς καθολικούς γονείς και σε ηλικία 21 ετών αναγκάστηκε να παρατήσει τις φιλολογικές σπουδές του, εξαναγκαζόμενος να καταταγεί στον γερμανικό στρατό. Πολέμησε σε έξι διαφορετικά μέτωπα του Β´. Παγκοσμίου Πολέμου, προτού αιχμαλωτιστεί από τους Αμερικάνους. Στη διάρκεια του πολέμου, έχασε πολλά από τα δάχτυλα των ποδιών του από κρυοπαγήματα, γεγονός που τον ανάγκασε να μπαινοβγαίνει σε νοσοκομεία ολόκληρη τη ζωή του. Το 1949, ξεκινά τη συγγραφική καριέρα του και είκοσι τρία χρόνια αργότερα, το 1972, του απονέμεται το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Την καλύτερη όμως στιγμή του την κρατούσε για λίγο πιο μετά.
«Περπατάς στον δρόμο, βυθισμένος στις σκέψεις σου. Προς το μέρος σου έρχεται μία κοπέλα, σαν να ‘ναι μόνο αυτή στον κόσμο και βαδίζει ολόισια μπροστά της, χωρίς να κοιτάζει ούτε αριστερά, ούτε δεξιά. Πέφτετε ο ένας πάνω στον άλλον. Και ιδού η στιγμή της αλήθειας. Ποιος θα βρίσει τον άλλον και ποιος θα ζητήσει συγνώμη».
Μέρος πέμπτο της αναδρομής των δύο πόλων του σύμπαντος της DC και των δύο «παππούδων» των υπερηρώων. Οδεύοντας προς τη δεκαετία του 1950, ο Batman γίνεται «οικογενειάρχης»…
Πριν από περίπου έναν χρόνο τελείωνα την «Ρετροσπεκτίβα» του Αβραάμ Γεοσούα και χαιρόμουν που ανακάλυπτα έναν πραγματικά σπουδαίο συγγραφέα. Το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του είχα πλέον την ευκαιρία να το διαπιστώσω και στα «Φιλικά Πυρά», τα οποία μου κράτησαν συντροφιά το τελευταίο διάστημα σαν ένα εξαιρετικό κρασί, που το πίνεις όσο γίνεται πιο αργά, προκειμένου να κρατήσει πιο πολύ.
Στο βιβλίο «Γράμματα από την Αμερική», ένα είδος ημερολογιακής γραφής, ο Μάνος Ματσαγγάνης, οικονομικός επιστήμονας, εξιστορεί τις εντυπώσεις του από το διάστημα που έζησε στην Αμερική, ως υπότροφος του ιδρύματος Fulbright, σε δύο από τα σημαντικότερα πανεπιστημιακά ιδρύματα του κόσμου (Harvard και Berkeley). Έτσι, ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός της έντονης και πλούσιας πανεπιστημιακής δραστηριότητας –ημερίδες, σεμινάρια, επίσημα γεύματα με σημαίνοντα πρόσωπα της διεθνούς πολιτικής και ερευνητικής κοινότητας- στην άλλη άκρη του πλανήτη και των συζητήσεων που επικεντρώνονται αναπόφευκτα στο μέλλον της Ευρώπης και την οικονομική κρίση. Παράλληλα, όμως, μέσα από τις σελίδες διακρίνεται ένας απλός, προσιτός, με χιούμορ άνθρωπος, ένας ταξιδευτής, που, γοητευμένος από το καινούργιο, πολυπολιτισμικό περιβάλλον, μοιράζεται τα συναισθήματά του και σκιαγραφεί με γλαφυρότητα σκηνές της αμερικανικής σύγχρονης καθημερινότητας σε ανατολική και δυτική ακτή.
Η Ξένια Καλογεροπούλου είναι το γλυκό –σχεδόν πάντα– ασπρόμαυρο κορίτσι των κινηματογραφικών μας αναμνήσεων. Συγγραφέας και σκηνοθέτης θεατρικών έργων, βρήκε απάγκιο για τον θρήνο της, γράφοντας ένα γράμμα στον αγαπημένο της Κωστή.