«Εδώ και λίγο καιρό ο Ακάκι Ακάκιεβιτς μάταια διέσχιζε τρέχοντας τη μοιραία απόσταση. Ένιωθε να τον περονιάζει το ψύχος και ιδιαίτερα στην πλάτη και στους ώμους. Κατέληξε να αναρωτηθεί μήπως τυχόν έφταιγε το παλτό του. Το εξέτασε στο σπίτι του σχολαστικά και ανακάλυψε πως σε δύο ή τρία σημεία, ακριβώς στην πλάτη και στους ώμους, το ύφασμα είχε πάρει τη διαφάνεια της γάζας και πως η φόδρα είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Πρέπει να ξέρουμε πως το παλτό του Ακάκι Ακακίεβιτς τροφοδοτούσε και αυτό τα σαρκαστικά αστεία του γραφείου του, του είχαν μάλιστα αφαιρέσει την ευγενική ονομασία του παλτού και το αποκαλούσαν περιφρονητικά πατατούκα».
Λόγος + Τέχνη
"Aυτό που μας βοηθάει να βρούμε τον εαυτό μας...αυτό που μας βοηθάει να τον χάσουμε" - Thomas Merton
Κάθε φορά, το διάστημα μεταξύ Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου παντός είδους λίστες καραδοκούν που συνήθως κατονομάζουν τα καλύτερα ή τα χειρότερα «τάδε» της χρονιάς που μας άφησε χρόνους. Μία από αυτές που ξεχώρισαν για το 2013 είναι η πολύκροτη λίστα που ετοίμαζαν εδώ και αρκετό καιρό ο ιστότοπος BookPress.gr μαζί με το βιβλιοπωλείο Πολιτεία. Πάνω από 100 λόγιοι συγγραφείς, ποιητές, λογοτέχνες και πεζογράφοι, νεότεροι και παλαιότεροι, κλήθηκαν να δημιουργήσουν την προαναφερθείσα λίστα με τα 100 καλύτερα βιβλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας των τελευταίων 200 χρόνων (1813 – 2013).
Θεσσαλονίκη. Κέντρο. Καλός καιρός, τραπεζάκια έξω και μπύρες. Περιμένουμε τον Πέτρο Αυλίδη, να μιλήσουμε για το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Σοφέρ». Ένα βιβλίο, στη βάση του αυτοβιογραφικό, καθώς εξιστορεί τα χρόνια που έζησε ως φοιτητής αρχικά και αργότερα ως ψυχίατρος στο Βερολίνο. Το Βερολίνο των 80s με τη μαγεία των άπειρων καλλιτεχνών και της προσδοκίας. Ήρθε. Συστάσεις. Η κουβέντα πηγαίνει γρήγορα στον ενικό και παραγγέλνουμε μια τριάδα μπύρες ακόμη. Ο Πέτρος είναι από εκείνους τους ανθρώπους, που σε κερδίζουν τόσο με τις απόψεις τους, όσο και με τον ιδιαίτερο τρόπο που τα λένε. Ουσία και στυλ.«Και δε μιλάμε για χασίσια. Ούτε για σκόνες και χαπάκια, πολύ μπανάλ ουσίες. Μιλάμε για ιδέες, μαν. Και για Στιλ. Σκληρά ναρκωτικά.»Ανοίγει το κασετόφωνο. Ξεκινάμε:
Ο Μπορίς Βιάν είχε πολλές ιδιότητες. Μηχανικός, μουσικός, μεταφραστής, χρονικογράφος, μυθιστοριογράφος, και άλλες ακόμα. Γνωστός κυρίως, ως ο συνθέτης του πασίγνωστου αντιμιλιταριστικού άσματος «Λιποτάκτης», φέρει θα έλεγε κανείς, ακριβώς αυτήν την ιδιότητα. Το έργο του και η γραφή του αποτελούν μια λιποταξία. Λιποταξία ιδίως από το βεβαρυμμένο κλίμα των καιρών του, τους κύκλους βαρέων διανοούμενων όπου σύχναζε, και από την εύθραυστη υγεία του, λόγω του χρόνιου καρδιακού νοσήματος, που κουβαλούσε από παιδί.
«Είμαι ευγνώμων που αφήνω γι’άλλη μια φορά τα πάντα κι ετοιμάζομαι να ξεκινήσω μια καινούργια ζωή- όπως έχω κάνει ξανά και ξανά τα τελευταία χρόνια. Αν κοιτάξω πίσω μου, βλέπω έναν στρατιώτη, έναν δολοφόνο, έναν παρά τρίχα δολοφονημένο, έναν αναστημένο, έναν φυλακισμένο, έναν περιπλανώμενο».
Υπάρχουν τυχερές και άτυχες στιγμές στη ζωή. Υπάρχουν φορές που είσαι στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή και το αντίστροφο. Εκεί πάνω βασίζεται και η ιστορία της εκδίκησης που θα διαβάσετε.
Φανταστείτε έναν συγγραφέα, που κάθε βιβλίο στη χώρα του αποτελεί «εκδοτικό γεγονός», οι εμφανίσεις του είναι ανάλογες ενός σταρ, οι πωλήσεις του μετρώνται σε εκατομμύρια αντίτυπα και κάθε χρόνο είναι υποψήφιος για το Νόμπελ λογοτεχνίας. Ο λόγος για τον Χαρούκι Μουρακάμι. Το όνομά του αρχίζει να γίνεται πολύ δημοφιλές πλέον και στη χώρα μας και παρόλο που αυτό θίγει τον εγωισμό μας, γιατί τον ανακαλύψαμε όταν ήταν σχετικά άγνωστος στα μέρη μας, θα το υποστούμε με χαρά (περίπου), αν είναι να εθιστεί το αναγνωστικό κοινό στη «σοβαρή» λογοτεχνία.
Happy Halloween σε όλους τους φρικουλιάρηδες εκεί έξω! Με μακάβρια αγάπη και τρυφερότητα που στάζει αίμα, σας φτιάξαμε μία λίστα βιβλίων τρόμου. Πάει κάπως έτσι…