Κοίταζα την πόρτα, αποσβολωμένος. Δίπλα μου, ο όχι και τόσο μελλοθάνατος κοίταζε κι αυτός αποχαυνωμένος την πόρτα.
Λόγος + Τέχνη
To contre-temps είναι μουσικός όρος. Σύμφωνα με την ακριβή του, ωστόσο, σημασία στα γαλλικά σημαίνει «ενάντια στον χρόνο». Το ομώνυμο μυθιστόρημα της Μιμίκας Κρανάκη “Contre-Temps”, συνδυάζει και τις δύο έννοιες της φράσης, και την τεχνική και την ψυχολογική.
O μοναδικός και αγαπημένος χαμαιλέων της παγκόσμιας μουσικής σκηνής David Robert Jones -κατά κόσμον David Bowie- την όγδοη μέρα του άρτι αφιχθέντος 2014 έκλεισε τα 67 του χρόνια. Γενέθλια συμβολικά, καθώς καλλιτέχνες τέτοιου βεληνεκούς έχουν καταφέρει να κάνουν τον χρόνο φίλο και σύμμαχό τους θέτοντας την έννοια «διαχρονικός» ταυτόσημη με το όνομά τους. O Bowie -«αιώνια» νέος και πάντα επίκαιρος- με την καριέρα του να μετρά αισίως 40 χρόνια ζωής εξακολουθεί να είναι δημιουργικός και παραγωγικός με μια πολυτάραχη ζωή που κυριολεκτικά τα συμπεριλαμβάνει όλα (και όλους).Η πολυσχιδής του προσωπικότητα… το alter ego και η πρωτοποριακή αισθητική του είχαν τόσο βαθιά και σημαντική επίδραση στη σύγχρονη λαϊκή κουλτούρα ώστε ακόμη και σήμερα ο Bowie να αποτελεί σημείο αναφοράς σχεδόν σε κάθε τομέα της ζωής, καλλιτεχνικό και μη…
«Εδώ και λίγο καιρό ο Ακάκι Ακάκιεβιτς μάταια διέσχιζε τρέχοντας τη μοιραία απόσταση. Ένιωθε να τον περονιάζει το ψύχος και ιδιαίτερα στην πλάτη και στους ώμους. Κατέληξε να αναρωτηθεί μήπως τυχόν έφταιγε το παλτό του. Το εξέτασε στο σπίτι του σχολαστικά και ανακάλυψε πως σε δύο ή τρία σημεία, ακριβώς στην πλάτη και στους ώμους, το ύφασμα είχε πάρει τη διαφάνεια της γάζας και πως η φόδρα είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Πρέπει να ξέρουμε πως το παλτό του Ακάκι Ακακίεβιτς τροφοδοτούσε και αυτό τα σαρκαστικά αστεία του γραφείου του, του είχαν μάλιστα αφαιρέσει την ευγενική ονομασία του παλτού και το αποκαλούσαν περιφρονητικά πατατούκα».
Κάθε φορά, το διάστημα μεταξύ Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου παντός είδους λίστες καραδοκούν που συνήθως κατονομάζουν τα καλύτερα ή τα χειρότερα «τάδε» της χρονιάς που μας άφησε χρόνους. Μία από αυτές που ξεχώρισαν για το 2013 είναι η πολύκροτη λίστα που ετοίμαζαν εδώ και αρκετό καιρό ο ιστότοπος BookPress.gr μαζί με το βιβλιοπωλείο Πολιτεία. Πάνω από 100 λόγιοι συγγραφείς, ποιητές, λογοτέχνες και πεζογράφοι, νεότεροι και παλαιότεροι, κλήθηκαν να δημιουργήσουν την προαναφερθείσα λίστα με τα 100 καλύτερα βιβλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας των τελευταίων 200 χρόνων (1813 – 2013).
Θεσσαλονίκη. Κέντρο. Καλός καιρός, τραπεζάκια έξω και μπύρες. Περιμένουμε τον Πέτρο Αυλίδη, να μιλήσουμε για το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Σοφέρ». Ένα βιβλίο, στη βάση του αυτοβιογραφικό, καθώς εξιστορεί τα χρόνια που έζησε ως φοιτητής αρχικά και αργότερα ως ψυχίατρος στο Βερολίνο. Το Βερολίνο των 80s με τη μαγεία των άπειρων καλλιτεχνών και της προσδοκίας. Ήρθε. Συστάσεις. Η κουβέντα πηγαίνει γρήγορα στον ενικό και παραγγέλνουμε μια τριάδα μπύρες ακόμη. Ο Πέτρος είναι από εκείνους τους ανθρώπους, που σε κερδίζουν τόσο με τις απόψεις τους, όσο και με τον ιδιαίτερο τρόπο που τα λένε. Ουσία και στυλ.«Και δε μιλάμε για χασίσια. Ούτε για σκόνες και χαπάκια, πολύ μπανάλ ουσίες. Μιλάμε για ιδέες, μαν. Και για Στιλ. Σκληρά ναρκωτικά.»Ανοίγει το κασετόφωνο. Ξεκινάμε:
Ο Μπορίς Βιάν είχε πολλές ιδιότητες. Μηχανικός, μουσικός, μεταφραστής, χρονικογράφος, μυθιστοριογράφος, και άλλες ακόμα. Γνωστός κυρίως, ως ο συνθέτης του πασίγνωστου αντιμιλιταριστικού άσματος «Λιποτάκτης», φέρει θα έλεγε κανείς, ακριβώς αυτήν την ιδιότητα. Το έργο του και η γραφή του αποτελούν μια λιποταξία. Λιποταξία ιδίως από το βεβαρυμμένο κλίμα των καιρών του, τους κύκλους βαρέων διανοούμενων όπου σύχναζε, και από την εύθραυστη υγεία του, λόγω του χρόνιου καρδιακού νοσήματος, που κουβαλούσε από παιδί.
Πάντα μία μελαγχολία για κάποια λησμονιά,
«Είμαι ευγνώμων που αφήνω γι’άλλη μια φορά τα πάντα κι ετοιμάζομαι να ξεκινήσω μια καινούργια ζωή- όπως έχω κάνει ξανά και ξανά τα τελευταία χρόνια. Αν κοιτάξω πίσω μου, βλέπω έναν στρατιώτη, έναν δολοφόνο, έναν παρά τρίχα δολοφονημένο, έναν αναστημένο, έναν φυλακισμένο, έναν περιπλανώμενο».
Το σώμα δεν αγαπάει. Μόνο ανταλλάσει πέπλα, να το θυμάσαι.