Συνεντεύξεις

Με αφορμή την κυκλοφορία του πρόσφατου βιβλίου της, «Ο Μεγάλος Σοφός», μίας ιστορίας που μας ταξιδεύει στην αναγεννησιακή Φλωρεντία των Μεδίκων και στις απαρχές της τυπογραφίας, είχαμε την χαρά να συνομιλήσουμε με τη συγγραφέα Νεκταρία Ζαγοριανάκου Μακρυδήμα για τα συγγραφικά της σχέδια, τον ήρωά της, Θεόδωρο, για τη θρησκεία και την πίστη, και για το πώς παντρεύει στην καθημερινότητά της την Ιατρική και τη συγγραφή. 

Ο Πάνος Καρνέζης σπούδασε μηχανικός στην Ελλάδα και συνέχισε τις σπουδές του στην Αγγλία. Παράλληλα, τον κέρδισε η συγγραφή και άρχισε να γράφει στα αγγλικά. Παρακολούθησε το περίφημο μεταπτυχιακό πρόγραμμα δημιουργικής γραφής του Πανεπιστημίου East Anglia (απ’ όπου αποφοίτησαν, μεταξύ άλλων, οι Ian McEwan και Kazuo Ishiguro) και το πρώτο του βιβλίο ήταν η συλλογή διηγημάτων "Little Infamies" («Μικρές ατιμίες»), το οποίο εκδόθηκε το 2002 από τον εκδοτικό οίκο Jonathan Cape. Ακολούθησε το μυθιστόρημα "The Maze" («Ο λαβύρινθος»), 2004, καθώς και το τρίτο του μυθιστόρημα, "The Birthday Party" («Πάρτι γενεθλίων»), το οποίο εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Jonathan Cape το 2007. Τον Οκτώβριο του 2015 εκδόθηκε το τέταρτο μυθιστόρημά του «Οι Φυγάδες» από τις εκδόσεις Πατάκη και με αυτήν την αφορμή, αποφασίσαμε να μιλήσουμε μαζί του για τη Λατινική Αμερική, για τους ιαγουάρους και για τη διπλή ταυτότητα του συγγραφέα-μεταφραστή.

Έχω την εντύπωση ότι όσο μεγαλώνω τόσο πιο δύσκολα μπορώ να χαθώ μέσα στις σελίδες κάποιου βιβλίου. Λίγο τα άγχη της καθημερινότητας, λίγο που η παιδικότητα χάνεται και επέρχεται μία, μάλλον, ανάλγητη ψευδοενηλικίωση, λίγο που η μπαταρία της υπομονής μου ξοδεύεται πλέον γρηγορότερα και γίνομαι περισσότερο απαιτητική από τα βιβλία μου… είναι λοιπόν δυσκολότερο για μένα να εισέλθω στο matrix του εκάστοτε βιβλίου. Ευτυχώς, συμβαίνει ακόμα, όπως στην περίπτωση του βιβλίου «Πρωινή Γαλήνη» του Ηλία Μαγκλίνη. Εξοικειωμένη ήδη με το έργο του, μέσα από την εβδομαδιαία στήλη του, «Ο κύριος Γκρι», στην εφημερίδα «Καθημερινή», και τα άλλα δύο μυθιστορήματά του «Σώμα με σώμα» και «Η Ανάκριση», ήξερα ότι στο καινούργιο του βιβλίο θα με περίμενε ένας φιλόξενος κόσμος πανέμορφης λογοτεχνικής γραφής με ατόφιο συναίσθημα. Παρακάτω, λοιπόν, είναι η συζήτησή μου με τον κ. Μαγκλίνη με δώρο το εξαιρετικό soundtrack που μας έφτιαξε για το βιβλίο του…

Ο Ιωάννης Συκουτρής, ένας από τους σημαντικότερους μελετητές της κλασικής αρχαιότητας, ξεχώρισε με το έργο του στους ευρωπαϊκούς ακαδημαϊκούς κύκλους, σε πολύ νεαρή ηλικία. Αντίθετα, το ιδιοφυές και επαναστατικό πνεύμα του ξεσήκωσε έριδες στον κλειστοφοβικό πανεπιστημιακό μικρόκοσμο της δικτατορίας του Μεταξά. Οι μελέτες του τάραξαν τα νερά της συντηρητικής «ηθικής» των Ελλήνων διανοουμένων, ο φθόνος κυριάρχησε και ο Συκουτρής δέχθηκε δριμύτατη επίθεση, ώσπου δεν άντεξε τη δημόσια κατακραυγή και έδωσε τέλος στη ζωή του. Στο «Βερονάλ», ο Τάκης Θεοδωρόπουλος προσεγγίζει την προσωπικότητα του Συκουτρή, υπογραμμίζοντας παράλληλα τα ερωτήματα που γεννώνται από την τραγική ιστορία της ζωής του. 

Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Τρία θεατρικά» (εκδόσεις Κριτική), όπου περιλαμβάνονται τα τρία τελευταία θεατρικά έργα του -«Αυτοί που περπατούν στα σύννεφα», «Η εποχή του κυνηγιού» και «Στα πόδια»-, είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε με τον πεζογράφο, θεατρικό συγγραφέα και σεναριογράφο, Γιάννη Σκαραγκά, έναν δημιουργό, που παρόλο το νεαρό της ηλικίας του, έχει ήδη κατακτήσει μία σημαντική θέση στα σύγχρονα ελληνικά γράμματα.

Πόσο δημιουργικός είσαι; Τι σημαίνει η έννοια της δημιουργικότητας; Είναι όλοι οι άνθρωποι δημιουργικοί; Μπορείς να αναπτύξεις τη δημιουργικότητά σου; Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες ώστε να καλλιεργήσουμε τη δημιουργικότητά μας; Η Ευγενία Θεοδότου στο βιβλίο της «Η δημιουργικότητα στην εποχή των νέων τεχνολογιών: Δημιουργικές εφαρμογές στην καθημερινή πράξη» (Εκδόσεις Κριτική) αναλύει την έννοια και τον ρόλο της δημιουργικότητας στην εποχή μας και προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που προκύπτουν. Για το βιβλίο της και την «παρερμηνευμένη» έννοια της δημιουργικότητας μίλησε στο Artcore και σας παραθέτουμε τη συζήτησή μας ευθύς παρακάτω… 

Με αφορμή την ολοκλήρωση της τριλογίας της «Τα Παλιά Ασήμια» (Εκδόσεις Μεταίχμιο), η κ. Κόντζογλου μας αφιέρωσε λίγο από τον χρόνο της και μας μίλησε για την τριλογία, την περιοδεία της, τη σχέση της με το κοινό καθώς και για τα μετέπειτα λογοτεχνικά της σχέδια. 

Ο Γιάννης Ατζακάς έχει χαρακτηριστεί από κριτικούς, αλλά αυτοπροσδιορίζεται κιόλας ως «βιωματικός πεζογράφος». Από την έκδοση του πρώτου του βιβλίου, «Τα διπλωμένα φτερά (Εκδ. Άγρα, 2007) έχει εδραιώσει τη θέση του στα ελληνικά γράμματα με τη συγγραφή τριών ακόμη επιτυχημένων έργων, ενώ το 2009 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο του «Θολός Βυθός» (Εκδ. Άγρα).

«Σημασία έχει πως τώρα που μου χρειάζονται οι λέξεις, χωρίς υπεκφυγές και καλολογίες […] είναι εδώ. Όταν η ζωή εφορμά, η λογοτεχνία σωπαίνει. Ας κλείσει επιτέλους το στόμα της, να δούμε τι έχουν να πουν οι λέξεις όταν μένουν μόνες τους. Τι έχουν να πουν όταν έχουν απέναντί τους έναν άνθρωπο που νοσεί και πάσχει. Αν έχουν τα κότσια να παρηγορήσουν. Κι αν έχουν τη δύναμη να πουν τα πράγματα με το όνομά τους». Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο της Σοφίας Νικολαΐδου «Καλά και σήμερα: Το χρονικό του καρκίνου στο δικό μου στήθος» (Εκδόσεις Μεταίχμιο) και το παραθέτω ως εισαγωγή στη συνέντευξη που τόσο ευγενικά μου παραχώρησε, γιατί το διάβασα τόσες φορές που ίσως το έχω απομνημονεύσει και γιατί οι δικές μου σκέψεις για ένα βιβλίο «κατάθεση ψυχής» είναι περιττές… 

Ήρθα λοιπόν να πάρω συνέντευξη από τον Craig Walzer, τον ιδιοκτήτη «ενός από τα ωραιότερα βιβλιοπωλεία του κόσμου» με «πολύ ωραία ατμόσφαιρα»–όπως άκουσα ένα ζευγάρι τουριστών να αναφέρει την ώρα που προσπαθούσα να πείσω τα πόδια μου να ξεκουνηθούν, γιατί θα έχανα την πτήση μου. Παρόλ’ αυτά δεν ξεκουνιόμουν με τη σκέψη ότι ίσως είναι η τελευταία φορά που αντικρύζω το Atlantis Books, αφού στις 20 Οκτωβρίου του 2015 μπορεί να κλείσει έναντι του ποσού του ενός εκατομμυρίου ευρώ.