Συνεντεύξεις

To Artcore Magazine παραβρέθηκε στις 7/10/15, στην εκδήλωση για το βιβλίο «Η Πηνελόπη των τρένων» στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ, όπου συνομίλησαν η συγγραφέας του βιβλίου, Μαρλένα Πολιτοπούλου, η Βενετία Αποστολίδου, καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ., και ο Νίκος Ζηλίκης, ψυχίατρος. Η Μαρλένα Πολιτοπούλου μίλησε στο κοινό της για το λογοτεχνικό παιδί της, τον Παύλο Γεωργούλα, για τις περιπέτειές του, για τον έρωτα, τη μουσική και το κρασί… Αποκάλυψε ότι ερωτεύτηκε τη Νάουσα και σκιαγράφησε την όμορφη πόλη με τη δική της ξεχωριστή ματιά στο μυθιστόρημα, καθώς μεγάλο μέρος της πλοκής εκτυλίσσεται εκεί. Μετά το τέλος της βραδιάς, μας αφιέρωσε λίγο από τον χρόνο της και απάντησε στις ερωτήσεις μας…

Ο Κωσταντής Σταυρόπουλος εργάζεται ως μαθηματικός στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Μέχρι πρόσφατα κατοικούσε στη Βεγγάζη της εμπόλεμης Λιβύης από όπου και έφυγε λόγω της εμπόλεμης κατάστασης της περιοχής και πλέον δηλώνει μόνιμος κάτοικος του Άμπου Ντάμπι. Αλλά η πλοκή περιπλέκεται, κυριολεκτικά, καθώς εκτός από μαθηματικός τυχαίνει να είναι και συγγραφέας νουάρ μυθιστορημάτων. Το πρώτο του βιβλίο «Αναζητώντας μια Νάπολη στο Βερολίνο» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη το 2012 και το πρόσφατό του βιβλίο «Ο Χορός των Λέμινγκς» από τις εκδόσεις Κριτική. Με αφορμή λοιπόν την πρόσφατή του συγγραφική δουλειά κουβεντιάσαμε μαζί του και μάθαμε για την απόφασή του να φύγει για τη Λιβύη, για τον πρωταγωνιστή του, τον Ντάριο Γκρούμο, για τις αυτοκτονικές τάσεις των λέμινγκς και για το soundtrack του βιβλίου του…

Για κάποιους τα ορόσημα μιας πόλης είναι τα μουσεία της, για κάποιους άλλους είναι οι πλατείες της, τα μνημεία της και πάει λέγοντας. Για εμάς πάλι, ο πυρήνας μιας πόλης είναι τα βιβλιοπωλεία της. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης, το οποίο κρατάει 60 χρόνια τώρα παρέα στο αναγνωστικό του κοινό. Οι ιδιοκτήτες του είναι δύο αδέρφια, ο Ευριπίδης και η Άλκηστη Κωνσταντινίδη. Το Artcore Magazine βρέθηκε με τον Ευριπίδη και μέσα στο βιβλιοπωλείο Κωνσταντινίδης, περιτριγυρισμένοι από βιβλία, υπό τον ήχο όμορφων μουσικών και κρατώντας καφέ στο χέρι μιλήσαμε στη γλώσσα των βιβλίων.

Εντελώς παρορμητικά, έστειλα μέηλ για συνέντευξη στην Tove Alsterdal και ένιωσα έκπληξη (ξανά) από το πόσο προσιτοί και δεκτικοί είναι κάποιοι άνθρωποι που είναι καταξιωμένοι και γνωστοί σε συγκεκριμένους κύκλους, χωρίς ίχνος έπαρσης και ένιωσα αυτό το αίσθημα ελπίδας ότι όλα μπορεί να γίνουν καλύτερα -για όλους-! Το βιβλίο της «Οι γυναίκες στην παραλία» είναι αστυνομικό μυθιστόρημα – διεθνές μπεστ σέλερ και πραγματεύεται ένα θέμα που μας ταλανίζει έντονα τον τελευταίο καιρό -αυτό της «λαθρομετανάστευσης» και τουλάχιστον προσωπικά με «έσπρωξε» να ασχοληθώ λίγο παραπάνω με τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι «παράνομοι» μετανάστες.

Στη συλλογή διηγημάτων «Χωρίς απόδειξη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική, ο συγγραφέας εξοικειώνει τον αναγνώστη με την επιστήμη των μαθηματικών, συνορεύοντας αρμονικά με το καλό χιούμορ και τον σαρκασμό, ο οποίος ενίοτε στρέφεται προς τον ίδιο τον εαυτό. Δώδεκα ιστορίες που κυλάνε δροσιστικά όπως το νερό. Τόσο όσο. 

Ο Γιάννης Παπαγιάννης, συγγραφέας του μυθιστορήματος «Το διπλό πρόσωπο του νου», που κυκλοφορεί στις εκδόσεις Κριτική, μιλάει για τον συγγραφέα ως γέννημα και θρέμμα της πραγματικότητας που όλοι βιώνουμε.

Με τον Θεόδωρο Γρηγοριάδη γνωριζόμαστε απ’ το 1998. Ο ίδιος είχε μόλις κυκλοφορήσει «Τα Νερά της Χερσονήσου», ένα βιβλίο δύσκολο, το οποίο δεν περπάτησε εμπορικά όσο του άρμοζε, αλλά η αξία του φανερώθηκε, όταν συμπεριλήφθηκε στη λίστα ευρωπαϊκής λογοτεχνίας πανεπιστημίων του εξωτερικού. Εγώ τότε βρισκόμουν στα πρώτα χρόνια της δημοσιογραφίας και, αν θυμάμαι, πρέπει να ήταν η πρώτη συνέντευξή μου με Έλληνα συγγραφέα για λογαριασμό μιας αθηναϊκής εφημερίδας. Ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης μεγάλωσε στη σκιά του Παγγαίου, στην Καβάλα. Εκείνο που λατρεύω στα βιβλία του είναι η μεταφυσική προσέγγιση των πραγμάτων, το «δέσιμο» των ανθρώπων με τη γη στην οποία ζουν και δρουν. 

Από το Κιλκίς στη Θεσσαλονίκη, από τη Θεολογική Σχολή στο θέατρο και από εκεί Αθήνα για να καταλήξει στο Λονδίνο και να μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα σε δραματικές σχολές, θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικά σποτ και διδασκαλία δράματος. Ο Κωνσταντίνος Καβακιώτης είναι το λιγότερο πολυάσχολος, το… περισσότερο ταλαντούχος και πολίτης (και δάσκαλος) του κόσμου. Καταφέραμε να κλέψουμε λίγο από τον χρόνο του με τη βοήθεια του διαδικτύου και του ζητήσαμε να μας πει: τελικά τα ταλέντα στην Ελλάδα επιβιώνουν μόνο στο εξωτερικό ή εντέλει η καρδιά της χώρας μας δεν χτυπά χωρίς τους καλλιτέχνες της;

Ο Βύρωνας Θεοδωρόπουλος δίνει παραστάσεις κωμωδίας από το 2011. Και σε αυτή τη συνέντευξη, μας εξηγεί πολλά και διάφορα. Πώς ωριμάζει και βελτιώνεται ένας stand up comedian κι από πού αντλεί υλικό. Για την άνθιση της κωμωδίας στην Ελλάδα και για τα 14 ένσημά του στην κατηγορία του ΙΚΑ «Ακροβάτες Γελωτοποιοί ή/και Κλόουν». Για τους λόγους που μας φαίνεται αστείο το σεξ. Για το ποιους κωμικούς θαυμάζει και για το πότε το χιούμορ αγγίζει κορυφές. Για την απορία του γιατί ο Μπιλ Κόσμπι έπρεπε να ναρκώσει γυναίκες για να ερωτοτροπήσει μαζί τους, ενώ αυτές θα ήταν πρόθυμες, ακόμη και ξύπνιες. 

Ο Μάκης Πανώριος είναι ένας δημιουργός που, δίχως μεγάλη υπερβολή, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο ‘Πατριάρχης του ελληνικού Φανταστικού’, με σημαντικό συγγραφικό και ανθολογικό έργο που εκτείνεται στο πέρασμα δεκαετιών. Για το έργο του έχει τιμηθεί ουκ ολίγες φορές, ενώ επίσης έχει εργαστεί ως ηθοποιός και ζωγράφος (περισσότερα για την πορεία του αναφέρει ο ίδιος εντός της συνέντευξης). Κύρια μυθιστορήματά του η τριλογία «Η διαδρομή/Η Καταδίκη» (2005, επανέκδοση παλαιότερων έργων), «Το Μαυσωλείο» (2006) και «Η σιωπή στο τέλος του δρόμου» (2010), στα οποία πρωταγωνιστεί ο Αλέξανδρος, γενολογικό/γενόσημο [generic] όνομα του ανθρώπινου όντος.