Η πρώτη φορά είναι πάντα δύσκολη. Έβαλα το μαύρο μου φόρεμα, τα σκουλαρίκια με τις γκραβούρες, τα τακούνια μου. Παρακάλεσα την όποια δύναμη υπάρχει εκεί έξω και μπήκα στο αμάξι. Τη διεύθυνση τη θυμόμουν απ’ έξω.
Writer’s Corner
Το Writer’s Corner επιστρέφει δυναμικά, με ανανεωμένο προφίλ, ξεθάβει θησαυρούς της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας και σας προσκαλεί να κουρνιάσετε μαζί του στην πιο φιλόξενη διαδικτυακή γωνιά. Αν επιθυμείτε να μας στείλετε και δικά σας κείμενα προς δημοσίευση (ποιήματα, μικρά πεζά ή και μεταφράσεις, όλα απαραιτήτως σε αρχείο word), μπορείτε να απευθύνεστε στην ηλεκτρονική διεύθυνση: Annita_Chatzikou@artcoremagazine.gr. Την επιμέλεια της στήλης έχει η Αννίτα Χατζίκου.
Υπήρχε μία έντονη μυρωδιά κλεισούρας και ιδρώτα, την αίσθηση της οποίας μοιράζονταν γύρω στα είκοσι άτομα, κάποια καθισμένα, κάποια όρθια. Μερικοί είχαν το βλέμμα τους μόνιμα ριγμένο κάτω με πρόθεση να το σηκώσουν μονάχα όταν θα έφταναν στη στάση τους. Άλλοι μιλούσαν στο κινητό τους ή έστελναν μηνύματα, άλλοι άκουγαν μουσική από το κινητό τους, μια κυρία τακτοποιούσε τις σακούλες που είχε μπροστά στα πόδια της. Ένα άντρας, που έμοιαζε λίγο κάτω από τα τριάντα αλλά ίσως ήταν και λίγο πάνω από τα είκοσι, κοιτούσε επίμονα τα χέρια της κοπέλας απέναντι του. Λευκά χέρια, όμορφα σχηματισμένα δάχτυλα, περιποιημένα νύχια. Τα χάζευε ενώ χάιδευαν αργά ένα τετράδιο που είχε πάνω στην αγκαλιά της. Δε σήκωσε καθόλου το κεφάλι του προς τα πάνω, έτσι ώστε μετά από λίγη ώρα τα χέρια απέκτησαν μία ύπαρξη αυτόνομη, δεν ανήκαν σε κανέναν, παρά μόνο στο τετράδιο που χάιδευαν.
Τη μέρα που θα σου διαγνώσουν καρκίνο, πολλές φορές την θεωρείς σημείο μηδέν. Σημείο που αλλάζουν δεδομένα, σημείο που έχεις ως αναφορά τα επόμενα χρόνια.
Αγαπητοί αναγνώστες. Διανύω τις τελευταίες στιγμές της ποινής μου. Θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας με αυτό το γράμμα.
Ποτέ δεν είχα φανταστεί τι ζόρι τραβάνε οι υπάλληλοι στα μαγαζιά. Γι’ αυτό και μετά από αυτήν τη συνέντευξη τους συμπαθώ όλους. Αλήθεια.
Τα χειρότερα ψέματα είναι αυτά που λέμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Ταυτόχρονα είναι και αυτά που είναι πιο δύσκολο να τα ανακαλύψεις. Εκτός αν είσαι αρκετά άτυχος… ή τυχερός, ποτέ δεν είσαι σίγουρος τι είναι καλό και κακό τελικά.
Είναι μόνος, μένει στο βουνό, και θέλει να πάρει μέρος σε ένα διαγωνισμό λογοτεχνίας. Δεν έχει ξαναγράψει ποτέ του. Το πρόβλημα είναι ότι είναι λίγο μεγάλος για τέτοια πράγματα. Έτσι τουλάχιστον θα του λέγανε οι φίλοι του. Αν είχε.