Close, του Lukas Dhont
Ο Leo και ο Remi, δύο δεκατριάχρονοι κολλητοί φίλοι μοιράζονται την καθημερινότητά τους με παιχνίδια στην ύπαιθρο, ποδηλατάδες και sleepovers. Τα πρώτα ρήγματα στην τρυφερή τους σχέση επέρχονται με την άφιξη της νέας σχολικής χρόνιας. Τα χλευαστικά σχόλια των συμμαθητών/ριων τους και ένα δραματικά απρόσμενο συμβάν θα διαρρήξουν ανεπιστρεπτί τη φιλία τους.
Η βραβευμένη με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπης του Φεστιβάλ Καννών ταινία “Close”, αποτελεί πόνημα του Βέλγου σκηνοθέτη και σεναριογράφου Lukas Dhont, ο οποίος έγινε γνωστός μέσω της βραβευμένης ταινίας “Girl” (2018). Ο Dhont επιμένει σε θεματικές όπως η αναζήτηση της ταυτότητας και της σεξουαλικότητας των προεφήβων και εφήβων ηρώων του, ενώ φέρνει σε πρώτο πλάνο την απαράδεκτα κακοποιητική στάση των κοινωνιών μας απέναντι στα άτομα της LGBTQI+ κοινότητας, η οποία πολύ συχνά επιφέρει δραματικά αποτελέσματα στις ζωές τους.
Στην εν λόγω ταινία, οι δύο φίλοι βιώνουν την απόλυτη οικειότητα και τρυφερότητα, η οποία για τον Remi φαίνεται πως μετουσιώνεται σε ερωτικό σκίρτημα. Η ιδιαίτερα στενή σχέση των αγοριών φαντάζει περίεργη στα παιδιά του σχολείου, με αποτέλεσμα να δέχονται τα ομοφοβικά σχόλια των συμμαθητών/ριων τους. Ο Leo αναστατώνεται και επιδιώκει να καταρρίψει τους ισχυρισμούς τους, αποκτώντας περισσότερο αρρενωπές συμπεριφορές και συμμετέχοντας σε «ανδρικές» δραστηριότητες. Ο ευαίσθητος και εσωστρεφής Remi παραμένει προσηλωμένος στη φιλία τους και πληγώνεται ανυπολόγιστα από την απόρριψη του Leo. Ένα αναπάντεχο γεγονός θα σημάνει την οριστική λήξη αυτής της σχέσης. Ο Leo συγκλονισμένος μάχεται να αντιληφθεί τις εξελίξεις, ενώ έρχεται αντιμέτωπος με αναμνήσεις και ευθύνες. Προσπαθεί να καταπιαστεί από την παιδικότητα και ανεμελιά της ηλικίας του, η οποία ωστόσο φαίνεται πως έχει παρέλθει οριστικά.
Η ταινία μοιάζει διαιρεμένη στα δύο. Στο πρώτο μέρος επικεντρώνεται στην τρυφερή σχέση των δύο αγοριών. Στο δεύτερο μέρος η έμφαση δίνεται στη διάρρηξη της σχέσης και στην αναζήτηση αιτιών για αυτή την απροσδόκητη εξέλιξη. Η διαίρεση αυτή δε θα ήταν απαραίτητα κακή, αν στο δεύτερο μέρος της, η ταινία δεν εκτροχιαζόταν σεναριακά και δεν μετατρεπόταν σε μία γενική ιστορία απώλειας, η οποία δεν προσφέρει κάτι στο κοινό, παρά μόνο σκηνές συγκίνησης. Πρόκειται για μία εξέλιξη, η οποία δεν προκαλεί εντύπωση δεδομένης της επιφανειακής ψυχογράφησης των ηρώων.
Συμπερασματικά, το “Close” αποτελεί μία πολύχρωμη, λιτή και λυρική ταινία. Μία ταινία με άξιους πρωταγωνιστές, τον Gustav De Waele και τον Eden Dambrine και ακέραια μηνύματα σε θέματα όπως η φιλία, η σεξουαλικότητα, η απώλεια και η αποδοχή. Παρόλα αυτά, η έμφαση στην τεχνοτροπία και η απουσία εμβάθυνσης στους χαρακτήρες δημιουργεί μία ανισορροπία στη δομή της ταινίας, η οποία θα μπορούσε να είχε αποτραπεί.
Close, του Lukas Dhont
Είδος: Δραματική
Διάρκεια: ‘104
