Colonia, του Florian Gallenberger
Ο Daniel, ένας ιδεαλιστής νέος, αγωνίζεται μαζί με άλλους συντρόφους του υπέρ της πρωθυπουργίας Allende και κατά του στρατηγού Pinochet, ο οποίος παίρνει με πραξικόπημα την εξουσία στη Χιλή. Κατά τη διάρκεια των πολιτικών αναταραχών και των διώξεων των αντιδικτατορικών, ο Daniel και η κοπέλα του Lena συλλαμβάνονται και οδηγούνται στο εθνικό στάδιο, όπου κρατούνταν όσοι αιχμάλωτοι δεν είχαν σκοτωθεί στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Εκεί, ο Daniel αναγνωρίζεται από έναν προδότη στην υπηρεσία του καθεστώτος και απάγεται από στρατιωτικούς. Όταν αφήνουν τη Lena ελεύθερη, εκείνη ξεκινά την προσπάθεια να βρει και να απελευθερώσει τον Daniel. H αναζήτηση την οδηγεί στις εγκαταστάσεις μια θρησκευτικής σέχτας με όνομα Colonia Dignidad, στην οποία θα προσχωρήσει για να βρει το αγόρι της.
Η ταινία του Gallenberger επιχειρεί να ρίξει φως σε μια ξεχασμένη πτυχή της ιστορίας, τότε που οι εξουσιαστικές πρακτικές του καθεστώτος Pinochet καταπατούσαν στεγνά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εκείνη την περίοδο, η Colonia Dignidad λειτουργούσε ως βιτρίνα, συγκαλύπτοντας τα εξοντωτικά ψυχοσωματικά βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονταν οι πολιτικοί κρατούμενοι. Ο ηγέτης της Paul Schafer, προσηλυτίζοντας αμαθείς θρησκόληπτους, κατάφερνε να διατηρεί μια καλοκουρδισμένη κοινότητα, όπου επικρατούσαν παράλογες και σεξιστικές απόψεις. Οι «αρχές» της κοινότητας, που ήθελαν τις γυναίκες κατώτερα, από τη φύση τους αποτρόπαια όντα της κολάσεως, εκφράζονταν με καταπίεση, σεξουαλική κακοποίηση και βία. Στο κλίμα αυτό, η Lena, αφού συμβιώνει αρκετό διάστημα με τις άλλες γυναίκες, καταφέρνει τελικά να εντοπίσει τον Daniel. Είχε επιβιώσει από τα βασανιστήρια, παριστάνοντας τον διανοητικά ανάπηρο, κατάσταση που διευκόλυνε τη δράση του μέσα στην αποικία.
Η πραγματική αυτή ιστορία αποτελεί λαμπρό παράδειγμα της αδυναμίας του ανθρώπου να διαχειριστεί τη δύναμη που του δόθηκε· το ανεξέλεγκτο πάθος του να εξουσιάζει, συχνά με τρόπο που αγγίζει τα όρια της ψυχοπάθειας. Στην ιστορία θίγονται καταστάσεις όπως: η παρερμηνεία της θρησκευτικής πίστης και η προσαρμογή της σε προσωπικές κλίσεις και ορέξεις, που μετατρέπουν τον άνθρωπο σε μια σαδιστική οντότητα με παράλογες επιθυμίες, αλλά και η εκμετάλλευση της πολιτικής σκηνής και των κρίσεων από καιροσκόπους «ηγέτες», που χρήζονται σωτήρες και πατούν επί πτωμάτων για να διατηρήσουν την εξουσία. Θίγεται, επίσης, και το παρασκηνιακό διπλωματικό παιχνίδι μεταξύ κυβερνήσεων, οι οποίες, αδιαφορώντας για τους πολίτες, τους αφήνουν έρμαια των ανελεύθερων καθεστώτων.
Παρόλο που τα γεγονότα έχουν υπόβαθρο, ο σκηνοθέτης δεν καταφέρνει να το χειριστεί με ικανοποιητικό τρόπο. Η ταινία ξεκινάει σαν μελοδραματική ιστορία ενός ζευγαριού που ζει τον έρωτά του στη σκιά του πραξικοπήματος, αλλά στη συνέχεια προσπαθεί να γίνει ένα αξιομνημόνευτο πολιτικό δράμα, χωρίς όμως να επιτυγχάνει να αγγίξει τις βαθύτερες προεκτάσεις των εξελίξεων. Ο Gallenberger σε καμιά περίπτωση δεν αντιμετωπίζει το θέμα με την ευαισθησία που του αρμόζει, ενώ ο Daniel Bruhl δεν καταφέρνει να μας δώσει κάποια αξιόλογη ερμηνεία, σαν εκείνες που μας είχε συνηθίσει στο παρελθόν. Ο Michael Nyqvist στον ρόλο του Schafer εμφανίζεται σαν ένας τυχάρπαστος τσαρλατάνος μεταξύ ηλιθίων, καθώς δεν δίνεται αρκετή έμφαση στον πολιτικό ρόλο και τη σημασία του για το καθεστώς. Από αυτή τη μετριότητα ωστόσο ξεφεύγει η Emma Watson, με μια αξιοπρεπή ερμηνεία που αγγίζει την αγωνία και τις ψυχολογικές διακυμάνσεις ενός χαρακτήρα όπως η Lena. Για τις πολιτικές ρίζες της Colonia Dignidad δεν μαθαίνουμε παρά μόνο λίγο πριν το τέλος, όταν αποκαλύπτεται η σύνδεσή της με τη γερμανική κυβέρνηση, σ' ένα σημείο όπου η ταινία μετατρέπεται πλήρως σε περιπετειώδες κυνηγητό μεταξύ αιχμαλώτων και καθεστώτος. Παρόλο που οι αδυναμίες της ταινίας είναι πολλές και εμφανείς, καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον μας για τη σωτηρία του ζευγαριού. Αυτό, όμως, σε ένα βαθμό, ίσως να οφείλεται και στη φυσιολογική τάση του κοινού να αναζητά τη δικαιοσύνη και την κάθαρση περισσότερο από την εμβάθυνση στους χαρακτήρες και στα γεγονότα.
Τελικά, αυτό που κρατάμε από το “Colonia” είναι η αφορμή που μας έδωσε να ξεθάψουμε μια ξεχασμένη πλευρά της χιλιανής δικτατορίας και να θυμηθούμε τα θύματά της. Κατά τ’ άλλα, η ταινία παραμένει μια αποτυχημένη προσπάθεια περιπλάνησης στα σκοτεινά νερά μιας υπόθεσης, η οποία μαρτυρά με σκληρό τρόπο τους κινδύνους της κοινωνικοπολιτικής χειραγώγησης.
Colonia, του Florian Gallenberger
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 110'
