Deadpool, του Tim Miller
“Τhis is a different kind of superhero movie” μας προειδοποιεί ο Deadpool λίγο πρίν τους τίτλους αρχής. Σ’ ένα απο τα πολλά 4th wall jokes, ο Wade δίνει το στίγμα όσων πρόκειται να παρακολουθήσουμε: είναι ξεκάθαρο, από τους εξαιρετικούς τίτλους αρχής ακόμη, ότι το “Deadpool” δεν είναι μια ακόμη υπερ-φιλόδοξη, σοβαροφανής, υπερ-ηρωική περιπέτεια, όπου κρίνεται η μοίρα του κόσμου. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού η ταινία βασίζεται σε μια σειρά κόμικ, αυτο-σαρκαστική, που κανιβαλίζει άγρια τις συμβάσεις και τα κλισέ του είδους, χωρίς να παίρνει, ούτε σε ένα καρέ, τον εαυτό της στα σοβαρά.
Και, αν μπορεί κανείς να ισχυριστεί κάτι για το “Deadpool”, είναι οτι μένει εξαιρετικά πιστό στο πνεύμα του πρωτότυπου σεναρίου. Ο χαρακτήρας του δημιουργού Rob Liefeld (που ενεπλάκη ώς executive producer στην ταινία) παίρνει σάρκα και οστά απο τον Ryan Reynolds, που είναι ξεκάθαρο ότι γεννήθηκε για να ερμηνεύσει τον Merc With a Mouth. Άλλωστε, ο ηθοποιός πάσχιζε επι χρόνια να φέρει τον χαρακτήρα στη μεγάλη οθόνη, αφού ο κάφρος, πολυλογάς Wade ταιριάζει γάντι με την κωμική ιδιοσυγκρασία του.
Αφηγηματικά, μπορεί το “Deadpool” να μην είναι τρομακτικά πρωτύτυπο (για original story μιλάμε έτσι και αλλιώς), αλλά τα flash-backs που παρεμβάλλονται στην κεντρική πλοκή λειτουργούν εξαιρετικά, με την δυναμική εναλλαγή παρελθόντος-παρόντος και τον φρενήρη ρυθμό της ταινίας να κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον. Ο σκηνοθέτης, Tim Miller, κρατάει στην αφήγηση τα απολύτως απαραίτητα, φροντίζοντας να «γεμίσει» κάθε σκηνή με όσο το δυνατόν περισσότερα gags, σεξ και απολύτως r-rated βία. Η πρόθεση των δημιουργών αντικατοπτρίζεται ξεκάθαρα: Θέλουν πάνω απ’ όλα να παραδώσουν μια ταινία που θα ξεπερνάει τα όρια της αυτοπαρωδίας, του σαρκαστικού και του καφρικού χιούμορ και της απολογητικής, ακραίας βίας και να μας προσφέρουν ένα ποτ-πουρί αισθητικής κόμικ, action ντελίριου και απολαυστικού μεταμοντέρνου χιούμορ που δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Και παρότι είναι ξεκάθαρο ότι, μερικές φορές, προσπαθούν υπερβολικά, φορτώνοντας κάποιες σκηνές με αχρείαστα και επιτηδευμένα αστεία ή προσπαθώντας υπερβολικά να μας πείσουν για το coolness και την διαφορετικότητα του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα σε σχέση με άλλους, δεν μπορεί κανείς να μην εκτιμήσει το γεγονός ότι προσπάθησαν και εντέλει πέτυχαν να δημιουργήσουν ένα φιλμ, που πριν από μερικά χρόνια θα μπορούσε να εξελιχθεί σε εφιάλτη για το Χόλυγουντ: Μια υπερ-ηρωική ταινία αυστηρά για ενηλίκους.
Σημαντικό, για όσους επιλέξουν να δουν την ταινία, είναι να γνωρίζουν ακριβώς τι πρόκειται να αντιμετωπίσουν. Είναι ξεκάθαρο, ότι το “Deadpool” δεν είναι η κατάλληλη ταινία για όλους. Αν το βρώμικο χιούμορ και η ακραία, ταραντινική βία δεν είναι το φόρτε σας, τότε μάλλον το “Deadpool” δεν είναι για εσάς. Όσοι αρέσκονται σε κόμικ μεταφορές με λίγο παραπάνω αίμα, σεξ και ποπ διάθεση, εδώ θα βρουν τον παράδεισό τους. Πρόκειται για μια ταινία που δεν παίρνει καθόλου τον εαυτό της στα σοβαρά, που επιτίθεται με ειρωνικές αναφορές στο είδος της και τις συμβάσεις του, ακόμα και στους ίδιους τους συντελεστές της και είναι διαποτισμένη απο την αρχή μέχρι το τέλος με μια σαρκαστική διάθεση. Η απόλυτα ένοχη απόλαυση της χρονιάς και μια απο τις πιο διασκεδαστικές ταινίες της κινηματογραφικής σεζόν, ήδη το “Deadpool” έχει κόψει αμέτρητα εισιτήρια στην Aμερική, γεγονός που δείχνει ότι, μάλλον, δύσκολα θα ξεφορτωθούμε τον τύπο που φοράει την κόκκινη στολή για να μην τον βλέπουν οι κακοί να ματώνει. Και είμαστε απολύτως ευτυχείς γι’ αυτό. Cue the Music!
Deadpool, του Tim Miller
Διάρκεια: Περιπέτεια, Κωμωδία
Είδος: 118’
