Διασχίζοντας την Κοιλάδα του Θανάτου…

feature_img__diasxizontas-tin-koilada-tou-thanatou

By Κατερίνα Βλαχάκη In a Cinemanner of Speaking Άλλαι Τέχναι 05 Σεπ 2014

…Γράφουμε για τις εντυπώσεις μας από το La Vegas.Με το που πατάμε το πόδι μας στο αεροδρόμιο McCarran αφήνουμε να μας καταπιεί το παράλογο του Las Vegas. Αν δεν είσαι δεινός χαρτοπαίκτης, wannabeνύφη/γαμπρός στο bachelorπάρτυ του, τύπος ειδικός στα ξεφαντώματα, ο μόνος τρόπος για να μη βιαστείς να το κατατάξεις με σνομπισμό στη κατηγορία του κιτς είναι να αφεθείς στον σουρεαλιστικό, «νέον» πανζουρλισμό του. Μόνο έτσι μπορείς να το εκτιμήσεις.

Το που βρίσκεσαι, το καταλαβαίνεις πολύ καλά από την πρώτη στιγμή. Οι κουλοχέρηδες βρίσκονται παντού στο αεροδρόμιο, ακόμη και στο χώρο παραλαβής των αποσκευών, ανάμεσα στους κυλιόμενους διαδρόμους. Δεν υπάρχει ιδανικότερη στιγμή να φτάσει κανείς στο Λας Βέγκας από τη μέση της νύχτας. Η πόλη με τους 40.000.000 επισκέπτες ετησίως, το βασίλειο των τζογαδόρων, των μαφιόζων, των ιεροδούλων και των εργένηδων, η πόλη της αμαρτίας που απασχόλησε από σκηνοθέτες όπως ο Scorsese (“Casino”)μέχρι αρχιτέκτονες και θεωρητικούς όπως ο Venturi (Learning from Las Vegas), ξεδιπλώνει την πλήρη ομορφιά της μέσα στο σκοτάδι της ερήμου της Νεβάδα.

Όλα τα στερεότυπα που έχεις στο μυαλό σου από τις ταινίες που έχουν γυριστεί στο Vegas, θα τα δεις να επαληθεύονται, όταν φτάσεις εκεί. Ατέλειωτα, λαβυρινθώδη καζίνο, φαντασμαγορικά πάρτυ, θορυβώδεις παρέες ανδρών και γυναικών, υπερβολικά ντυσίματα, διάχυτη υπερσεξουαλικότητα, γιαγιάδες να γράφουν ώρες στους κουλοχέρηδες, χαρτοπαίκτες με μουστάκια, καουμπόικα καπέλα και πέδιλα με άσπρες κάλτσες, τύπους που περιφέρονται στους διαδρόμους των ξενοδοχείων ξυπόλυτοι, μη φορώντας τίποτα άλλο παρά μία λευκή πετσέτα κλπ…

Μέσα στα καζίνο, περιουσίες χάνονται και περιουσίες γεννιούνται μόνο και μόνο για να χαθούν ξανά μέσα στις επόμενες ώρες. Μέσα στις αίθουσες με κλιματισμό που αγγίζει θερμοκρασίες καταψύκτη, ένα ατέλειωτο σουρεαλιστικό υπερθέαμα βρίσκεται αδιάκοπα σε κορύφωση. Φώτα και θόρυβοι από τις μηχανές, επευφημίες για κάποιον μεθυσμένο bachelorσε κατάσταση ντελίριο, ή για κάποιο νιόπαντρο ζευγάρι που ξεμύτισε από ένα από τα παρεκκλήσια του καζίνο, κρουπιέρηδες, χαρτοπαίκτες σε στιγμή μεγάλης χασούρας, νυσταγμένοι τουρίστες, ελαφρά ενδεδυμένες κοπέλες. Ποτέ η κόλαση δεν ήταν τόσο παγωμένη.

Οι σάτυροι του Διονύσου είναι αγγελούδια μπροστά σε μερικούς από τους ξενύχτηδες που διασκεδάζουν στο ολονύχτιο πάρτυ της Freemont street στο downtown Las Vegas.Μεθυστική ατόφια παρακμή. Εκεί μεθυσμένες χήρες καλούν τις φίλες τους σε αποχαιρετιστήρια δείπνα προς τιμήν του μακαρίτη, που περισσότερο μοιάζουν με bachelorπάρτυκαι διασκεδάζουν τη λύπη τους παρέα με έγχρωμους νεαρούς. Στο diners του ιστορικού Golden Gate, στο διπλανό μας τραπέζι «επαγγελματικές συμφωνίες» παζαρεύονται ανάμεσα σε πελάτες και ιερόδουλες, συνοδεία γαρίδων κοκτέιλ. Έξω στον πεζόδρομο της Freemont, τουρίστες ποζάρουν με καλλίγραμμες κοπέλες ντυμένες με στολές καρναβαλιού και τουρίστριες ποζάρουν με σιτεμένους, ημίγυμνους θεούς του έρωτα. Στο εστιατόριο Heart Attack, ένα σαδομαζοχιστικό άντρο, οι πελάτες σερβίρονται παχυντικά φαγητά. Μετά το τέλος του γεύματος, όσοι βρεθούν να ζυγίζουν πάνω από 350 λίμπρες δεν πληρώνουν αντίτιμο για το γεύμα που έφαγαν, ενώ οι «άτακτοι» που δεν έφαγαν όλο το φαγητό τους, δέχονται ένα χεράκι ξύλο από τις σερβιτόρες- νοσοκόμες υπό τα φλας δεκάδων φωτογραφικών μηχανών. Σε ένα από τα ελάχιστα μέρη στην Αμερική που επιτρέπεται η δημόσια κατανάλωση αλκοόλ είναι θαυμαστή η ικανότητα του μεθυσμένου πλήθους να δαμάζει τα ένστικτά του και μέσα σε όλο αυτό το γκροτέσκο υπερθέαμα, να στέκει πάντα με τάξη μία ίντσα πριν από το χείλος του χάους.

Ο κεντρικός δρόμος με τα ξενοδοχεία, η Strip Avenue, χωράει τα πάντα. Από ομοιώματα του Πύργου του Άιφελ και της Σφίγγας, γιγαντιαία σιντριβάνια και πυραμίδες, μέχρι βενετσιάνικα κανάλια, ψεύτικους ζωγραφισμένους ουρανούς, ομοιώματα του skyline της Νέας Υόρκης, roller coasters και πύργους για βουτιές από τον ουρανό του Las Vegas.

Τοκαλλιτεχνικό γίγνεσθαι της πόλης χωράει επίσης τα πάντα. Από παραστάσεις του Cirque du Soleil και παραστάσεις stand up comedy, μέχρι τη Celine Dion, τον David Copperfield και την Άντζελα Δημητρίου! Κι ενώ επισκέπτες συνωστίζονται στις ουρές του μουσείου Whitney στη Νέα Υόρκη, για να απολαύσουν τη μεγάλη αναδρομική έκθεση του Jeff Coons, το ξενοδοχείο Wynn διαφημίζει σε γιγαντοοθόνες αναρτημένες πάνω από τις πεζογέφυρες που διασχίζουν την StripAvenue, την ύπαρξη του διάσημου «Ποπάυ» του Coons στο εσωτερικό του ξενοδοχείου, περίπου όπως διαφημίζονται τα καλλιτεχνικά σχήματα των νυχτερινών κέντρων στην Παραλιακή… Το δε γλυπτό εκτίθεται συνοδεία των δύο προσωπικών του σωματοφυλάκων στουςίδιους χώρους των ξενοδοχείων που εκτίθεται κι ένα άλλο γλυπτό του Coons αλλά και σωρεία γκροτέσκο γλυπτών ανώνυμων καλλιτεχνών με αποκορύφωμα ένα γιγαντιαίο φτυαράκι κηπουρικής…

Το Las Vegas μπορεί να παριστάνει πολλά που δεν είναι: παριστάνει χίλιες χώρες που δεν είναι, παριστάνει μια πόλη που δεν είναι (αφού στην πραγματικότητα ποτέ δεν βλέπουμε την αληθινή πόλη, με τις αληθινές κατοικίες της και τους αληθινούς της κατοίκους), σίγουρα όμως παραδέχεται αυτό που είναι: ένα θεματικό πάρκο όπου ενσαρκώνονται όλες οι φαντασιώσεις των ενηλίκων. Το Las Vegas παραδέχεται την αμαρτία του, τη γιορτάζει, δεν παριστάνει τη μετανοημένη κορασίδα και γι’ αυτό βρίσκει εύκολα το δρόμο του προς τη λύτρωση παίρνοντας μαζί του όλους εμάς τους αμαρτωλούς του επισκέπτες.