Scroll Top

Άλλαι Τέχναι

Δημήτρης Βαβλιάρας: «Θαλάσσιες» μουσικές και μαγεμένη πένα

feature_img__dimitris-babliaras-thalassies-mousikes-kai-magemeni-pena
Πάντα ζήλευα και ζηλεύω τους ταλαντούχους ανθρώπους. Αυτή τους η ικανότητα να μπορούν να βλέπουν την ζωή από άλλο πρίσμα ώστε να εκφράζουν τα όσα κρύβει η ψυχή τους, χωρίς χιλιοειπωμένα λόγια μα με στίχους, τραγούδια, μουσικές, εικόνες και πάει λέγοντας, πάντα έκανε τις χορδές της δικής μου ψυχής να πάλλονται. Ακόμη περισσότερο θαυμάζω τέτοια ταλαντούχα πλάσματα που γεννιούνται σε μικρές πόλεις μικρών ευκαιριών και όμως ενάντια στις δυσκολίες, κυνηγάνε ασταμάτητα το όνειρο και ταξιδεύουν σε ομορφότερους κόσμους μακριά από κρίσεις οικονομικές και συναισθηματικές. Έτσι μοιράστηκα ένα βροχερό καλοκαιρινό απόγευμα με τον Δημήτρη Βαβλιάρα – επίκαιρα και ποιητικά βροχερό θα έλεγα, για να ταιριάζει με τον καινούριο του δίσκο «Πάλι Βρέχει» τον οποίο και κοντεύω κυριολεκτικά να λιώσω στο cd player μου.

Τι σημαίνει για σένα η μουσική; 

Η μουσική είναι ένα μέσο έκφρασης των συναισθημάτων, μια προσπάθεια να βγουν αρμονικά αυτά που βιώνω και νιώθω μέσα από τους στίχους ή τις μελωδίες. 

Πόσο δύσκολο είναι τελικά να συνεχίζεις «να δημιουργείς» εν μέσω οικονομικής κρίσης; 

Αν ο σκοπός σου δεν είναι το κέρδος ή η αναγνώριση, είναι πολύ εύκολο να δημιουργείς. Δεν το κάνουμε για να κερδίσουμε κάτι αλλά από μια βαθύτερη ανάγκη που μας ωθεί σε αυτό το μονοπάτι. Η οικονομική κρίση είναι κάτι το οποίο μας το επέβαλαν και προσπαθούν να μας το περάσουν σαν τρόπο ζωής. Όχι δεν θα το αφήσουμε να καταστρέψει και τον εσωτερικό μας κόσμο, ούτε να επηρεάσει την ανάγκη μας για δημιουργία. Εμείς θα πάμε κόντρα, θα δημιουργούμε, θα εκφραζόμαστε, θα τραγουδάμε, θα παλεύουμε. 

Είναι τελικά προτέρημα ή όχι το να αποτελεί έδρα σου μια μικρή πόλη; Λόγω του ότι οι επιλογές και οι δυνατότητες είναι σαφώς περιορισμένες.

Δεν υπάρχουν εμπόδια άλλα, εκτός από τα εμπόδια που βάζει το ίδιο μας το μυαλό. Υπάρχουν άνθρωποι που έγραψαν αριστουργήματα σε κάποιο ξεχασμένο βράχο και άνθρωποι που δημιούργησαν ανάμεσα σε τσιμέντα και ατέλειωτη φασαρία. Όλα πηγάζουν από μέσα μας, κατά πόσο εμείς είμαστε ευτυχισμένοι με αυτά που έχουμε και αυτά που μας δίνονται. Οι δυνατότητες είναι περιορισμένες μονάχα αν τις περιορίζουμε εμείς μέσα μας. Επιπλέον τώρα με την τεχνολογία είναι πιο εύκολο να σε μάθει ο κόσμος χωρίς να χρειάζεται να μένεις σε μια μεγαλούπολη και να δημιουργείς εκεί. Εγώ νιώθω ευτυχισμένος στον τόπο μου, δεν θα μπορούσα να μείνω σε μια μεγάλη πόλη, με πνίγει. Θέλω να ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μου και να βλέπω απέναντι τα βουνά, να μυρίζω το χώμα στο χωριό μου όταν βρέχει. Για μενα είναι προσόν το γεγονός ότι έχω έδρα μια μικρή πόλη, προσόν για την ποιότητα της ζωής που θέλω να προσφέρω στον εαυτό μου, όλα τα υπόλοιπα έρχονται μετά. Δεν θα θυσίαζα τον αέρα που φυσάει το πρόσωπο μου για μια καριέρα στην μουσική σε μια μεγάλη πόλη. 

«Πάλι Βρέχει» λοιπόν μαζί με τον αξιοθαύμαστο Βασίλη Σκουλά. Τι σημαίνει για σένα αυτή η συνεργασία; 

Ο Βασίλης Σκουλάς είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της μουσικής, αλλά πάνω από όλα είναι αυτό που λέμε Άνθρωπος, κέρδισα περισσότερα γνωρίζοντας τον και μιλώντας μαζί του απ’ ότι πρόσμενα οτι θα κερδίσω μουσικά και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Αργύρη Μπακιρτζή που συμμετέχει κι αυτός στον δίσκο σε δυο τραγούδια. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν πάνω από όλα ήθος και μεράκι για αυτό που κάνουν και αυτό έχει σημασία. Και το κάνουν με ειλικρίνεια για αυτό και αντέχουν τόσα χρόνια. Τίποτα ψεύτικο δεν κρατάει για χρόνια, η μουσική είναι σαν τον έρωτα, αν δεν είσαι ειλικρινής απέναντι στον σύντροφο σου τελειώνει γρήγορα αυτή η ιστορία. Για να παίρνεις πρέπει να μάθεις να δίνεις και αυτό να το κάνεις με την ψυχή σου. Υπάρχουν άνθρωποι που έμαθαν μόνο να παίρνουν και αυτοί κάποια στιγμή θα χαθούν μέσα στον γυάλινο κόσμο που έφτιαξαν για να κατοικούν. Ο Σκουλάς και ο Μπακιρτζής έδιναν και δίνουν ακόμη με την ψυχή τους και για αυτό τους αγαπάει ο κόσμος και είναι τόσα χρόνια στο προσκήνιο. Είναι δυο καλλιτέχνες που άκουγα από μικρός, μεγάλωσα με τα τραγούδια τους και ήταν μεγάλη τιμή η συνεργασία μαζί τους. Αλλά θα το ξαναπώ, νομίζω πως κέρδισα πιο πολλά προσωπικά ως άνθρωπος με την γνωριμία αυτή. Και αυτό γιατί γνωρίζοντας τους είδα την απλότητα και την αλήθεια που κρύβουν δυο άνθρωποι που τους θαύμαζα πριν τους γνωρίσω. Να μην παραλείψω να πω και για τους άλλους δυο φίλους και συνοδοιπόρους εδώ και χρόνια στην μουσική τον Μανώλη Χατζημανώλη που χωρίς αυτόν δεν θα έβγαινε ο δίσκος και τον Γιώργο Κοντορίκο. Δυο καλλιτέχνες που δίνουν την ψυχή τους σ΄αυτό που κάνουν και το υποστηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις. Τέλος να πω κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στον συνθέτη Γιώργο Καζαντζή που μου έκανε την τιμή να κυκλοφορήσει τον δίσκο από την εταιρία του. 

Ξεχωρίζεις κάποιο τραγούδι από αυτόν τον δίσκο; 

Δεν νομίζω πως κάποιος γονιός αγαπάει περισσότερο κάποιο από τα παιδιά του! 

Η ηχογράφηση εξελίχθηκε σε οδύσσεια στην πορεία. Ένιωσες ποτέ να λυγίζεις μπροστά σε αυτές τις δυσκολίες; 

Οδύσσεια εξελίχθηκε για τον ηχολήπτη που με κυνηγούσε να ηχογραφήσουμε!!! Όχι δεν το έκανα με σκοπό ένα εφήμερο κέρδος, ήταν μια εσωτερική ανάγκη το γράψιμο και επειδή γενικά είμαι λίγο κλειστός σαν άνθρωπος προσπαθούσα να εξωτερικεύσω κάποια συναισθήματα μέσω της μουσικής. Όταν φεύγουν από πάνω μας τα τραγούδια και φτάνουν στον κόσμο νιώθουμε απλά μια λύτρωση, από εκεί και πέρα ο κόσμος είναι ο κριτής, αυτός και ο τελικός αποδέκτης. Οπότε δεν ένιωσα ποτέ να λυγίζω και στην ουσία δεν συνάντησα και καμία δυσκολία γιατί πολύ απλά δεν ήταν αυτοσκοπός το να κάνω ένα δίσκο, δεν το σκεφτόμουν ποτέ ότι πρέπει να κάνω ένα δίσκο, έγραφα γιατί έτσι μου έβγαινε, στην πορεία έτυχε να ακούσουν τα τραγούδια κάποιοι άνθρωποι που τους άρεσαν και όλα πήραν τον δρόμο τους. 

Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον; Υπάρχουν ευσεβείς πόθοι; 

Ο μόνος στόχος που πρέπει να έχει ο άνθρωπος είναι ο στόχος της δημιουργίας, ο καθένας από το μετερίζι του. Να φτιάξουμε κάτι καλύτερο από αυτό που έχουμε, έναν πιο ανθρώπινο κόσμο. Το να θέλεις να γράψεις ένα τραγούδι για να γίνει επιτυχία δεν είναι στόχος αλλά μια προσωπική ματαιοδοξία, στόχος είναι να φτιάξεις ένα τραγούδι που να συγκινήσει έναν άνθρωπο κι ας μη σε ξέρει κι ας μη δει την φάτσα σου ποτέ. Ένα τραγούδι που μπορεί να δώσει χαρά, να κάνει κάποιους να σκεφτούν κάτι παραπάνω. Να αφυπνίσει ίσως κάποιους. Έστω ένα τραγούδι που δεν προσβάλει την αισθητική. Δεν πιστεύω ότι ένα τραγούδι μπορεί να σώσει βέβαια τον κόσμο ή να ξεκινήσει μια επανάσταση, αλλά ένα λιθαράκι μπορεί να το βάλει. Όσο για τους πόθους… σαν κοινός θνητός, πρέπει να έχω κι εγώ κάποιους! 

Αν όλη σου η ζωή ήταν ένα τραγούδι, ποιό θα ήταν αυτό; 

Οι στιγμές της ζωής μας ίσως είναι τραγούδι αλλά η ζωή μας θα έπρεπε να είναι βιβλίο και αυτό δεν θα έπρεπε να είναι άλλο παρά μονάχα η «Ασκητική» του Καζαντζάκη. 

Το cd του Δημήτρη Βαβλιάρα «Πάλι βρέχει» κυκλοφορεί από την εταιρεία Polytropon και συμμετέχουν οι Βασίλης Σκουλάς, Αργύρης Μπακιρτζής, Μανώλης Χατζημανώλης και Γιώργος Κοντορίκος ενώ τη 1η Αυγούστου θα εμφανιστεί στο φεστιβάλ Βαρβάρας Χαλκιδικής μαζί με τον Γιώργο Μιχαήλ, τον Λεωνίδα Μπαλάφα και την Νατάσσα Μποφίλιου.

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Κέλλυ Πιλαλίδου

1
Μοιράσου το