Δημοκρατία, των Αλέκου Παπαδάτου – Αβραάμ Κάουα – Annie Di Donna
Με τον Αλέκο Παπαδάτο πίσω από την αρχική ιδέα και το σχέδιο, τον Αβραάμ Κάουα στο σενάριο και την Annie Di Donna στο χρώμα, το graphic novel «Δημοκρατία» μας ταξιδεύει δυόμιση χιλιάδες χρόνια πίσω, στη γέννηση του πολιτεύματος που έμελλε να αλλάξει τη ροή της ιστορίας, μέσα από τα μάτια του Λεάνδρου, ενός καθημερινού Αθηναίου, που αναπολεί το παρελθόν, ένα βράδυ γύρω από τη φωτιά, με τους συμπολίτες του να παρακολουθούν τη διήγησή του, ώρες πριν διεξαχθεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του αρχαίου κόσμου.
Η «Δημοκρατία» είναι καρπός ετών έρευνας και δουλειάς από μεριάς των δημιουργών, οι οποίοι έχουν προσπαθήσει να είναι όσο πιο αντικειμενικοί γίνεται, κάτι που αποτελεί σπουδαίο ατού αυτού του έργου, καθώς προσωπικά θεωρώ την εξιδανίκευση έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους στον οποίο μπορεί να υποπέσει κανείς, όταν ασχολείται με ιστορικά θέματα. Η «Δημοκρατία» εξετάζει το παρελθόν ατάραχα, χωρίς να θαυμάζει ή να κατακρίνει, αλλά δημιουργεί προβληματισμούς γύρω από τη σχέση της εξουσίας με τον λαό, τη χρήση της προπαγάνδας, την τυραννία, τη χειραγώγηση, ζητήματα διαχρονικά, η διαρκής αναμόχλευση των οποίων αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της δημοκρατίας.
Και είναι αυτή η διαχρονικότητα που παρουσιάζεται με τον πλέον αξιέπαινο τρόπο μέσα από τις σελίδες του graphic novel. Μια κοινωνία που έζησε πριν εικοσιπέντε αιώνες ζωντανεύει μπροστά μας, πείθοντάς μας ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αποτελούν μια αποστειρωμένη απεικόνιση που βλέπουμε μέσα από το τηλεσκόπιο του παρελθόντος και σε αρκετά ουσιώδη σημεία δεν διαφέρουν και τόσο από εμάς.
Το σενάριο του Αβραάμ Κάουα ξετυλίγεται με αριστοτεχνικό τρόπο, με ζωντανούς διαλόγους και πειστικούς χαρακτήρες που σε απορροφούν. Ο Αλέκος Παπαδάτος κατορθώνει να αποδώσει εκφραστικότητα στους χαρακτήρες του και τη λεπτομέρεια μέσω της φαινομενικής απλότητας του σχεδίου του, ενώ η εξαιρετική Annie Di Donna χρησιμοποιεί μια σχετικά έντονη παλέτα στον χρωματισμό της, δίνοντας πνοή στο σχέδιο και αποφεύγοντας την παγίδα του ξεθωριάσματος ή του μονότονου φιλτραρίσματος (βλ. «300»).
Έχοντας προσπαθήσει να αποφύγω μια περισσότερο λεπτομερή ανάλυση προς αποφυγή πιθανών «spoilers» (ναι, υπάρχουν ακόμη κι όταν το σενάριο βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα), θα κλείσω λέγοντας ότι το βιβλίο «Δημοκρατία» είναι ένα έργο που έπρεπε να κυκλοφορήσει, ειδικά στην εποχή που διανύουμε, όπου οφείλουμε να ανατρέξουμε στην ιστορία και να μάθουμε από αυτήν. Οι τρεις δημιουργοί χρησιμοποίησαν τα «όπλα» τους, το ταλέντο και τη δημιουργικότητά τους, για να επέμβουν στην κρίση που διανύουμε, κρίση που ξεκίνησε ως οικονομική, αλλά έχει επεκταθεί παντού. Το ότι το κάνουν, είναι αξιέπαινο. Το ότι το κάνουν καλά, είναι αξιοθαύμαστο.
