Βιβλιοθήκη

Η νουβέλα «Είμαστε Όλοι Στοιχειωμένοι» του Αμερικάνου Chuck Palahniuk (προφέρεται Πόλανικ) κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2005. Η δομή του έργου είναι η εξής: Υπάρχει ο βασικός άξονας της πλοκής, στον οποίο εγκολπώνονται 23 μικρές ιστορίες, των οποίων προηγούνται ποιήματα ελεύθερου στίχου που λειτουργούν σαν εισαγωγή στην καθεμιά. Μετά από κάθε ιστορία λαμβάνει χώρα ένα κεφάλαιο της βασικής πλοκής.

Η υπόθεση του έργου αφορά τη μυστηριώδη πρόσκληση που λαμβάνουν δεκαοχτώ άνθρωποι από έναν διοργανωτή ενός εργαστηρίου δημιουργικής γραφής να εγκαταλείψουν τη ζωή τους για τρεις μήνες και αποκομμένοι σε ένα κτήριο, να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν το αριστούργημα τους. Εκεί, εγκλωβισμένοι στο δαιδαλώδες και με ελάχιστες προμήθειες οίκημα, γράφουν διηγήματα και ποιήματα δίχως να γνωρίζουν ότι κάποιος θα αρχίσει να τους δολοφονεί έναν-έναν.

Μην παρανοήσεις. Το βιβλίο δεν είναι αστυνομικό, ούτε δίνει βάση στο ποιός διαπράττει τα απεχθή εγκλήματα. Δεν έχει καμία σημασία αν μάθεις από τώρα τον δολοφόνο. Αυτό που πραγματικά μετράει είναι όλα όσα μας λέει ο συγγραφέας για τη σύγχρονη παρακμή του ανθρώπινου γένους. Κάποια από τα κυρίαρχα μοτίβα που χαρακτηρίζουν το έργο του Πόλανικ (συγγραφέας του “Fight Club” μεταξύ άλλων) είναι ο θάνατος, η απελπισία, η παραφιλία, ο υπαρξισμός. Μέσα από αυτά μας δίνεται η εικόνα της αδιανόητης και μαζοχιστικής ανθρώπινης τάσης της αποφυγής της ίδιας της ζωής, είτε όταν τη ζούμε μέσω άλλων, είτε όταν κατασκευάζουμε μύθους για να την αποφύγουμε. Σκέψη πιο τρομακτική κι από τα εξωφρενικά γεγονότα που ο συγγραφέας σκαρφίζεται για να μας σοκάρει.

Το έργο του είναι αποτρόπαιο και με βεβαιότητα θα σου γεννήσει αισθήματα αποστροφής και αηδίας. Αν νομίζεις ότι υπερβάλω, τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Ο συγγραφέας σε περιοδεία για την προώθηση του βιβλίου του “Diary” το 2003 διάβασε σε αναγνωστικό κοινό το πρώτο κεφάλαιο του «Είμαστε Όλοι Στοιχειωμένοι». Αναφέρθηκε ότι 35 άτομα λιποθύμησαν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Το 2004 σε άλλη μια περιοδεία, ο συγγραφέας ξαναδιάβασε το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου με αποτέλεσμα ο αριθμός αυτών που λιποθύμησαν να αγγίξει τον αριθμό 53. Το τελευταίο περιστατικό λιποθυμίας αναφέρεται το Μάιο του 2007 στον Καναδά όπου 5 άνθρωποι λιποθύμησαν και ένας στην προσπάθεια του να φύγει τρέχοντας από το αμφιθέατρο όπου η εκδήλωση λάμβανε χώρα, έπεσε και χτύπησε το κεφάλι του.

Τα παραπάνω στοιχεία μπορεί να εντυπωσιάζουν, ο συγγραφέας όμως δεν προσπαθεί να σοκάρει δίχως λόγο και αιτία. Το βιβλίο λειτουργεί σαν γερό χαστούκι ή γροθιά στο στομάχι, αν προτιμάτε. Όλα με στόχο την στηλίτευση της κοινωνίας του θεάματος όπου η ανθρώπινη οδύνη πουλιέται κι αγοράζεται, τον σαρκασμό, την κοινωνική κριτική, το ξεμπρόστιασμα του καθωσπρεπισμού, την αθωότητα που κολυμπά στα λασπόνερα. Ο συγγραφέας σε καλεί να βάλεις στην άκρη την αποστροφή που θα νιώσεις και να σκεφτείς. Να δεις τον εαυτό σου σε κάποιον από τους χαρακτήρες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα τον δεις. Εξάλλου πάνω κάτω όλοι την ίδια ζωή ζούμε. Και τώρα μπορείς, αν θέλεις, να πάρεις μια βαθιά ανάσα. Γιατί εγώ ακόμα να ανασάνω.