Είσαι ακόμα εδώ;
Μήνες. Κρεβάτι. Θολές εικόνες. Μπερδεμένες σκέψεις. Βιαστικά βήματα. Σπασμωδικές κινήσεις. Πού πήγες; Γιατί πήγες αντίθετα; Τι έκανα; Τι κάνω; Τι να κάνω; Μιλάω, μ’ ακούς; Είμαι εδώ. Εσύ; Πάλεψε το.
“Οι δειλοί πεθαίνουν πολλές φορές πριν το θάνατο τους”. Μ’ακούς; Είμαι εδώ.
Άσπροι τοίχοι, άσπρο δωμάτιο, άσπρα σεντόνια. Σε χάνω. Ακούω τους χτύπους της καρδίας σου να μειώνονται. Σου σφίγγω το χέρι και δεν αντιδράς. Με νιώθεις; Είσαι ακόμα μαζί μου; Μη φύγεις. Ξαπλώνω πάνω σου. Τελευταία φορά; Μη φύγεις. Χάρισε μου και άλλες αναπνοές. Μη φύγεις. Είσαι εδώ; Χλωμιάζεις. Γιατί χλωμιάζεις; Μη χλωμιάζεις. Αφού είμαι εδώ. Είσαι εδώ; Γιατί δε μου μιλάς. Αφού είμαι εδώ. Ήθελες τόσο να είμαι εδώ. Μη το αφήνεις τώρα. Μη με αφήνεις τώρα. Μ’ΑΚΟΥΣ; Ουρλιάζω. Το ακούς; Είμαι εδώ.
Είχαμε πάει στην εξοχή όταν ήμασταν είκοσι χρονών. Θυμάσαι; Με ρώτησες αν αυτό λέγεται ευτυχία. Τώρα, θυμάσαι; Είχαμε βγάλει τα παπούτσια και τρέχαμε. Γελούσαμε. Γιατί γελούσαμε; Δε ξέραμε τίποτα τότε. Για αυτό γελούσαμε; Για αυτό γελούσαμε. Μετά με άφησες μόνη. Γιατί; Γιατί με άφησες μόνη; Επειδή γελούσα πολύ; Τώρα δε γελάω τόσο. Θα μείνεις μαζί μου τώρα; Σε λίγο δε θα γελάω καθόλου. Αυτό πρέπει να κάνω για να ξαναγελάσεις εσύ; Αυτό θέλεις; Όχι δε θέλεις αυτό. Ποτέ σου δε θα το ήθελες. Μήπως το θέλει κάποιος άλλος; Τι πρέπει να κάνω; Πού φταίω;
Προσεύχομαι σε ό,τι δεν πιστεύω. Χάνομαι μέσα σε ελπίδα και πραγματικότητα. Χάνομαι μέσα σε πίστη και λογική. Είσαι ακόμα εδώ ;
Εγώ είμαι ακόμα εδώ. Κοίταξέ με. Κοίταξέ με! Φωνάζω, φωνάζω. Κλαίω. Κλαίω πάλι. Μη με αφήνεις. Είμαι αδύναμη. Το ακούς; Εσύ με έκανες αυτό που είμαι. Μη φεύγεις. Είσαι εδώ; Μην είσαι δειλός. Γιατί είσαι δειλός; Πάντα ήσουν δειλός. Ποτέ δεν διεκδικούσες. Ποτέ δεν επιδίωκες. Κάντο τώρα για μενα.
Σε ακούω. Σε ακούω. Είμαι εδώ. Σε ακούω, σου λέω. Σε νιώθω. Μου πιάνεις το χέρι. Τι είναι αυτό; Δάκρυα; Κλαις; Εσύ; Εγώ το έκανα αυτό; Εσύ πάντα γελούσες. Κλαις για μένα; Όχι, δε χρειάζεται. Όχι, εγώ ποτέ. Μη το κάνεις αυτό. Εγώ είμαι εδώ, πάντα εδώ ήμουν. Δε μπορώ να αναπνεύσω. Τι συμβαίνει; Τι παθαίνω; Δε μπορώ να αναπνεύσω σου λέω. Γιατί τρέχουν όλοι γύρω μου; Αυτό ήταν; Μου λείπεις. Πάντα μου έλειπες. Μου λείπεις. Μη με αφήνεις να φύγω. Φοβάμαι. Αυτό ήταν;
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς
