Βιβλιοθήκη

Σε μία πόλη της Μέσης Ανατολής, η ατίθαση και δυναμική Νάντια ερωτεύεται τον συνεσταλμένο Σαΐντ. Οι ζωές τους, ο έρωτάς τους, αλλά και όλα όσα γνωρίζουν και αγαπούν κινδυνεύουν ολοένα και περισσότερο: η πόλη τους μοιάζει έτοιμη να παραδοθεί στην κόλαση ενός εμφυλίου πολέμου. Ο κλοιός στενεύει και οι δύο νέοι παίρνουν την απόφαση να δραπετεύσουν από την ετοιμόρροπη πατρίδα τους. Παράλληλα, πληροφορούνται για την ύπαρξη συγκεκριμένων πορτών: αυτές μπορούν να σε μεταφέρουν σε μακρινά, άγνωστα μέρη, μακριά από τον αλληλοσπαραγμό και την απώλεια. Ωστόσο, τα ταξίδια μέσα από τις πύλες αυτές δοκιμάζουν τις ψυχικές τους αντοχές αλλά και τον ίδιο τους τον έρωτα.

Η «Έξοδος προς δυσμάς» είναι ένα βιβλίο κοινωνικό, δραματικό και ταυτόχρονα τόσο οδυνηρά επίκαιρο. Αν και οι περισσότεροι από εμάς (ευτυχώς) δεν μπορούμε να ταυτιστούμε με τις συνέπειες της μετανάστευσης και του πολέμου, δεν μας μένει παρά να ευαισθητοποιηθούμε και να συγκινηθούμε από τον μόχθο των δύο νέων παιδιών, αλλά και τόσων άλλων ανθρώπων που αφήνουν τις γνώριμες αλλά επικίνδυνες πατρίδες τους για να ζήσουν ως άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, με περισσότερη όμως ασφάλεια.

O Mohsin, αρχικά, μας διηγείται τη γνωριμία των δύο νέων και τη ζωή τους μαζί έως το ξέσπασμα των βιαιοπραγιών στην πόλη τους. Αργότερα, εντάσσονται στο αφήγημα και οι πόρτες-πύλες που οδηγούν σε άλλα μέρη του πλανήτη: Μύκονος, Άμστερνταμ, Λονδίνο… Οι αφηγήσεις αναφορικά με τα νέα μέρη είναι κάπως αλλοπρόσαλλες, καθώς υπάρχει μία διαρκής «μετακίνηση» του τόπου όπου λαμβάνει χώρα η δράση, γεγονός που ως αναγνώστρια τολμώ να πω ότι με κούρασε αρκετά. Τα ταξίδια των ηρώων και τα γεγονότα που διαδραματίζονται κατά τη διάρκειά τους μου φάνηκαν αρκετά ασύνδετα και μπερδεμένα. Ίσως, πάλι, αυτός να ήταν και ο τελικός σκοπός του συγγραφέα: να συναισθανθούν οι αναγνώστες τον αποπροσανατολισμό και το μπέρδεμα των ηρώων που αναγκάζονται να μετακινούνται διαρκώς σε ξένους και ενίοτε αφιλόξενους τόπους. Γενικά όμως, το concept αυτών των πυλών-εξπρές με προβλημάτισε αρκετά: πρόκειται για μία έξυπνη και καινοτόμα επινόηση του Mohsin ή μήπως φανερώνει μία βαθύτερη έλλειψη φαντασίας και την επιθυμία για μία απευθείας μετάβαση στη συνέχεια της δράσης;

Αν και προσωπικά δεν απόλαυσα τον συγκεκριμένο μηχανισμό του συγγραφέα, δεν μπορώ να υποστηρίξω ότι δεν έχει καμία απολύτως αξία στο παρόν μυθιστόρημα: σίγουρα προσθέτει μία επιπλέον θεατρικότητα, και περιγράφει μία «μαγική» εκδοχή του σύγχρονου κόσμου, μία εκδοχή όπου δεν υπάρχουν σύνορα μεταξύ εθνών. Πώς θα επηρέαζε κάτι τέτοιο τη μετανάστευση; Διαβάστε το βιβλίο και θα μάθετε.