Άλλαι Τέχναι

Μερικές στιγμές από το ενεργό του καλλιτεχνικό παρελθόν και παρόν με τις ομαδικές εκθέσεις του είναι: 

-«Η τέχνη την περίοδο της κρίσης», Epsilon Art Gallery, Λουτράκι,(2013). 

-«Παράλληλοι Δρόμοι»,VaultTheatrePlus, Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, (2014), όπου και απέσπασε το Ά Βραβείο Σχεδίου στον 4ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό του ΣΚΕΤΒΕ για μη μέλη. 

-«Ανήσυχα πορτραίτα ζητούν αναγνώστη 2», Γκαλερί Μορφές, ΡέθυμνοΚρήτης 20/3—18/4/2015 (Στα πλαίσια τουΧΑΝΙaRT 2015). 

Τέλος, έργα του κοσμούν το πλατό της τηλεοπτικής σειράς «Το Σπίτι Της Έμμας», εκεί από όπου τον θυμόμαστε σίγουρα όλοι.

Τι είδους αναζητήσεις απασχολούν την τέχνη σας γενικότερα ή αυτόν τον καιρό ειδικότερα; 

Από τότε που ξεκίνησα να σχεδιάζω εκ νέου (το 2013 περίπου) αυτό που με μάγευε και εξακολουθεί να με μαγεύει είναι τα πρόσωπα. Πρόσωπα καθημερινά που στο ύφος και το βλέμμα τους αποτυπώνονται οι εμπειρίες, τα βιώματα και η καθημερινή βιοπάλη. Τα σχέδια μου δεν απεικονίζουν συνήθως κάποιον/α συγκριμένο/η, είναι φανταστικά πρόσωπα που σχετίζονται όμως με τις εικόνες των ανθρώπων που με περιβάλλουν με την ευρεία σημασία: άνθρωποι τυχαίοι, περαστικοί κλπ. Όλοι αυτοί για μένα αντιπροσωπεύουν αυτήν την τραγικότητα που ζούμε σήμερα. 

Θεωρείται πως είστε «παιδί των καιρών μας;» Θέλω να πω, πώς σας επηρεάζουν οι κοινωνικές εξελίξεις; Τις απεικονίζετε στην τέχνη σας ή αυτή αποστασιοποιείται από αυτές; Γνωρίζοντας πάντα τον κινηματικό σας ρόλο το ρωτώ αυτό.

Δεν ξέρω αν είμαι παιδί των καιρών μας, ξέρω ότι δεν είμαι παιδί πια ακριβώς γιατί οι καιροί είναι χαλεποί. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον/α καλλιτέχνη ή γενικά κάποιον άνθρωπο με ευαισθησίες που να μην επηρεάζεται από όλη αυτή τη συσσώρευση δυστυχίας που εντείνεται διαρκώς: πόλεμοι, μετανάστες, θάνατος, ναζισμός, στρατόπεδα, φτώχια, ανεργία και ο κατάλογος δεν τελειώνει… Νομίζω ότι η βιαιότητα της γραφής μου, το ασπρόμαυρο σχέδιο και τα ευτελή υλικά (χαρτί, κάρβουνο κλπ.) είναι ο τρόπος μου να απεικονιστεί η έλλειψη ελπίδας και το εμπόριό της, αλλά και η απίστευτη βία της εποχής, είτε αυτή έχει τη μορφή των προηγούμενων (πόλεμος, φτώχια κλπ) είτε μέσω της μορφής των ΜΜΕ. 

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη προς την κοινωνία;

Αυτό είναι μεγάλο ζήτημα. Ζούμε σε περίεργες εποχές και το θέμα αυτό τίθεται επιτακτικά. Δεν ξέρω με σιγουριά, αλλά οφείλει γενικά να έχει ενεργητικό ρόλο. Εν πάση περιπτώσει, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι όποιος μένει πίσω από την εξελίξεις και τα επίδικα της εποχής του, τότε θα υποστεί τις συνέπειες: η ίδια η εποχή τον αφήνει στο περιθώριο. 

Σχετικά με την εμπορικότητα, αντιμετωπίζετε την πώληση των έργων σας ως μέτρο επιτυχίας και αποδοχής της δουλειάς σας ή απλώς είναι μία αναγκαία παράμετρος βιοπορισμού; 

 Δεν είναι τίποτα από τα δυο: μάλλον ζωγραφίζω από δική μου ανάγκη, δουλεύω ως αναπληρωτής εκπαιδευτικός, γιατί ακριβώς ζω σε μια χώρα που ένα μέλλον με θετικό πρόσημο δεν φαίνεται ακόμη, πόσο μάλλον στην τέχνη… Βέβαια δεν μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν/μια γι’ αυτά, άλλωστε σε μια χώρα με σχεδόν 2 εκατομμύρια ανέργους και μισθούς πείνας ποιος θα ασχοληθεί με την τέχνη; 

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του διαδικτύου στη δουλειά σας (σε επίπεδο εκθέσεων, αλλά και επικοινωνίας); Βλέπω ότι είστε σχετικά ενεργός στα social media και έχετε μεγάλη απήχηση στον κόσμο.

Γενικά είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο που βοηθά στην παρουσίαση της δουλειάς των καλλιτεχνών, που πιθανώς με άλλο τρόπο να μην μπορούσαν να την παρουσιάσουν σε ευρύτερο κοινό, ακόμη και εκτός συνόρων. 

Πόσο έχει εξελιχθεί η τέχνη σας από τότε που ξεκινήσατε και πως έχει διαφοροποιηθεί;

Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα, το σχέδιό μου πιστεύω ότι συνεχώς θα εξελίσσεται (όχι γραμμικά, δηλαδή όχι προς το καλύτερο πάντα) και θα αναδιαμορφώνεται. Δεν μπορώ να πω ότι κάτι έχω κατακτήσει και αυτό αποτελεί κεκτημένο. Δεν υπάρχει καμία σιγουριά. Συνεχώς μάχεσαι να το υποτάξεις (το σχέδιο) και πάντα κάτι σου διαφεύγει. 

Ως εκπαιδευτικός, που έρχεστε σε επαφή με τη νέα γενιά συνεχώς, θεωρείται πως η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας έχει επηρεάσει την πρόσληψη της τέχνης σας ή και γενικότερα τον τρόπο που αντιλαμβάνονται οι νέοι την τέχνη; 

Η παιδεία προφανώς είναι αναγκαίος όρος για μια ισορροπημένη κοινωνική συμβίωση μεταξύ των ανθρώπων, είναι επίσης αναγκαία για την αλληλοκατανόηση και την συνεννόηση αναμεταξύ μας. Το ίδιο σημαντική είναι και στον χώρο της τέχνης γενικά. Βέβαια αν δεν έχεις να φας, πολύ λίγο θα σε νοιάξει η τέχνη άσχετα με την κουλτούρα σου. Αν αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν αυξάνονται συνεχώς λόγω οικονομικών συνθηκών και πολιτικών επιλογών τότε λίγος χώρος απομένει για την τέχνη.

Αυτό που καταλάβαμε είναι πως η σημασία της παιδείας είναι ένα αναπόσπαστο και εξελίξιμο κομμάτι που έχουμε μέσα μας. Σίγουρα η τέχνη την επηρεάζει θετικά γι’ αυτό και πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους.

Βλέποντας τις προσωπογραφίες του από μολύβι και κάρβουνο, κυρίως ένα έμπειρο μάτι, αντιλαμβάνεται πως το σχέδιο του εξελίσσεται συνεχώς (όχι γραμμικά, δηλαδή όχι προς το καλύτερο πάντα) και αναδιαμορφώνεται. Για έναν απλό θεατή είναι γραμμές με πάθος, ακαθόριστης κατεύθυνσης που αποτυπώνουν μια εσωτερική σύγχυση του νου, του συναισθήματος και της εσωτερικής δύναμης ενός ανθρώπου. «Δεν υπάρχει καμία σιγουριά. Συνεχώς μάχεσαι να το υποτάξεις και πάντα κάτι σου διαφεύγει» αναφέρει συγκεκριμένα ο ίδιος. Δεν αναζητάει τη δυναμική του χρώματος για να δείξει τις εμμονές ενός νου μιας και «ολόκληρο το βάρος του μυαλού που κουβαλάει» ένας άνθρωπος είναι αυτό που τον ενδιαφέρει.

Επισκόπηση της δουλειάς του παρουσιάζεται στην Ιταλική Σελίδα Πολιτισμού Liricigrecicomunicazione:

http://www.liricigreci.it/blog/?p=14950

http://www.liricigreci.it/blog/?p=14976

http://www.liricigreci.it/blog/?p=15124

http://www.liricigreci.it/blog/?p=15244

και ο ίδιος σας περιμένει στην καινούρια του έκθεση «Φανταστικά Πορτρέτα» στην Gallery ‘’kaplanon 5’’από 13 Οκτωβρίου έως 7 Νοεμβρίου 2015. Τα εγκαίνια είναι στις 13/10 και ώρα 20:00.

Συνέντευξη: Άννα Μαρία Αρβανιτίδου